Peugeot Partner XT 1.4 (2003)

Qua exterieur is hij vooral van voren goed aangepakt. Het dolfijnenneusje van de vorige versie heeft plaatsgemaakt voor een robuust smoelwerk. Een hele verbetering.
Het nogal saaie interieur van de oude Partner is ook vervangen; een fraai vormgegeven dashboard en frisse kleuren geven het binnenste van de Peugeot een vrolijke tint. Een dikke plus in zo'n alternatieve vrijetijdsauto. De bekleding vinden we mooi, maar deze is erg snel vies. Dit bewijzen de twee honden die tijdens het maken van de foto's overal zwarte pootafdrukken achterlaten. Niet echt praktisch dus.

Rustig aan
Niemand schaft een dergelijke auto aan om eens lekker te scheuren. De Partner doet het rustig aan, zó rustig dat het de vraag is of dit wel lekker is. Een grotere motor – bijvoorbeeld de 1.6 – is een aanrader als er meer mee moet dan twee viervoeters. Nu werkt de 1.4 zich werkelijk in het zweet en boven 120 km/h is het beste er wel af. Deze krachtbron is echter heerlijk stil! Ook al houdt hij van veel toeren, het geluid houdt zich keurig op de achtergrond. Dit draagt bij aan het comfort in de Peugeot.
De Partner filtert oneffenheden vloeiend weg. Het stuur ligt wat te plat en de zittingen zijn te kort om echt lekker te zitten. Gelukkig maakt de rugleuning nog iets goed door voldoende steun te geven. De Partner is onderstuurd in een bocht, maar die karaktertrek laat zich gemakkelijk corrigeren met gas los. Dat soepele van de Fransman komt niet terug als we hard gaan remmen. De auto is behoorlijk bijterig op het rempedaal. Da's op zich fijn, want er gebeurt meteen iets. De vertraging verloopt keurig, ook na een paar keer 'vol in de ankers'.

Ruimte zat!
Als we de achterklep van de Partner naar boven toe openklappen, merken we hoe kolossaal deze is. Hij gaat ver genoeg open om er fatsoenlijk onder te kunnen staan, bijvoorbeeld als het regent, maar je moet rekening houden met de afstand tot bijvoorbeeld een muur of een heg, anders krijg je hem met geen mogelijkheid open. Ondertussen zitten de honden al triomfantelijk achterin. Nou, ruimte zat! Er kunnen ook nog wat koffers mee. Maar... de kinderen willen ook mee naar de hondenclub.
De Partner biedt drie zitplekken achterin; aan hoofd- en beenruimte is geen gebrek. Via de schuifdeuren komen we bij de kinderen terecht. Wel wat gevaarlijk lijkt het dat de handgrepen van de schuifdeur en van de voordeur zo dicht bij elkaar zitten. Vanbinnen zijn de schuifdeuren te openen door een grote zwarte knop op een handvat in te drukken. Dit gaat nogal zwaar, een gemiddeld kind zal dit niet snel voor elkaar krijgt. Veilig, maar niet erg handig.
Het nadeel van een schuifdeur is die lelijke rail. De Fransen hebben echter slim gebruikgemaakt van de achterste zijruit. Door hier de rail precies onder te monteren, valt ie niet op. Kijk, zo kan het dus ook.
De Partner XT 1.4 kost zonder extra's 15.450 euro. Standaard zijn er dubbele airbags, centrale vergrendeling met afstandsbediening, elektrisch bedienbare ramen vóór en stuurbekrachtiging, cruise control, verwarmde buitenspiegels en een derde hoofdsteun achter. En een goede kachel. In de Partner hebben we niets te klagen. Die komt snel op temperatuur, terwijl hij meteen zijn buitenspiegels ontdoet van alle zichtbelemmerende condens.