Duurtest: Per Nissan Leaf naar Opladen

De route van ons vertrekpunt in het Groene Hart via het huis van de fotograaf naar Opladen bedraagt volgens een welbekende kaarten-app 262 km, waarmee het in Leverkusen gelegen Düsseldorf en Keulen in nestelt. Dit is natuurlijk geen wereldschokkende afstand, maar in dit blad is al vaker bewezen dat laden in het buitenland niet zo vanzelfsprekend is als in Nederland. We moeten immers ook nog terug, dus dat er moet worden geladen, staat buiten kijf. Met een opgegeven bereik van 385 km moet de heenweg zelfs in oktober makkelijk haalbaar zijn. Vanwege de uitdaging die snelladen ook in Duitsland nog is, zou het slim zijn om de Leaf vlak voor de grens nog even af te toppen, maar dat gaan we mooi niet doen.

Wie naar een plaats rijdt met de naam Opladen moet natuurlijk wel zorgen dat er daar wat te laden valt. Denk overigens niet dat er met 120 km reserve genoeg ruimte is om het gas diep in te trappen. We kennen onze Leaf inmiddels een beetje en net als elke andere EV is hij niet dol op snelle snelwegkilometers. Wie zuinig met zijn tijd wil omspringen, doet er dus goed aan om rustig aan te doen. Dat klinkt onlogisch en voelt onderweg ook zo, maar het is toch echt waar. De tijd van twintig minuten aan de snellader halen we op deze afstand nooit meer in door hard te rijden, dus is het veel efficiënter om vanaf het begin rustig aan te doen.

Met de cruisecontrol op 110 km/h voelt de Leaf zich prima. Opnieuw zijn we blij dat we van Nissan de Tekna-uitvoering meekregen, want die is standaard uitgerust met een Bose-audio systeem dat onderweg voor wat vertier zorgt. Daarbij valt op dat de geluidssterkte met wat vertraging op de volumeknop reageert en dat is soms knap vervelend. De zit positie blijft een heikel punt bij de Leaf. Door de hoge zit en het amper verstelbare stuur voel je je op geen enkele wijze bij de auto betrokken. Jammer, maar op een langere rit niet het ergste. Als afstan delijke, maar comfortabele verblijfplaats voldoet de Leaf immers prima.

IMAGOSCHADE

Op asfalt met drie of meer rijstroken is 110 km/h rijden niet zo’n probleem, maar op tweebaanswegen vereist het wat planning om bij het inhalen van een vrachtwagen niemand tot last te zijn. In Duitsland wordt die uitdaging nog groter. We rollen bij Zevenaar het stuk op dat in liefhebberskringen de ‘Oberhausen Straight’ wordt genoemd en weten hoe het voelt als een veel te langzame, Nederlands gekentekende auto daar op een ongelukkig moment de linkerbaan oprolt. Dat moeten we dus zien te voorkomen, al was het maar vanwege de AutoWeek-stickers op de flanken. Gelukkig is het niet druk, en na enkele uren verschijnt het woord ‘Opladen’ op de borden. Nu wordt het tijd om een laadpaal te zoeken.

Dat is dankzij verschillende laad-apps, in ons geval gekoppeld aan een specifieke laadpas, een fluitje van een cent. Toch volgt een kleine teleurstelling, want in Opladen zelf is geen snellader te vinden. In de directe omgeving gelukkig wel en wat de app belooft, blijkt exact te kloppen. Snelladers zijn hier dun gezaaid, maar het voordeel van de in vergelijking met Nederland wat achterblijvende EV-transitie is dat de laders zelden bezet zijn. Binnen enkele minuten steken we de ChaDeMo-stekker in de neus van de Nissan en kan het wachten beginnen.

Om de terugweg zonder laadstress te kunnen volbrengen, kunnen we hier ofwel lang wachten, of op de terugweg nog een korte laadsessie inplannen. De worstenkraam verderop in de straat is erg overtuigend: het wordt wachten.

OPLADEN

Sinds 1975 is Opladen geen zelfstandige stad, maar onderdeel van Leverkusen. Opladen groeide in de jaren dertig als industriestad rond de firma Bayer. Ondanks het industriële verleden is de plaats verrassend charmant. Tot 31 december 1974 was Opladen, dat in 1170 voor het eerst wordt genoemd, de hoofdstad van het op die datum opgeheven Rhein-Wupper-Kreis. De Landkreis, een bestuursvorm boven de gemeente, hield op te bestaan toen Leverkusen uitgroeide tot een kreisfreie Stadt en tegelijkertijd Opladen opslokte.

Dat Opladen lange tijd op eigen benen heeft gestaan, wordt na een rondje door de plaats meteen duidelijk. Zo heeft het een gezellig centrum vol charmante vakwerkmuren en staan er verschillende kerken. Ook Villa Römer uit 1905 en het in 1914 gebouwde Landratsamt, waar het bestuur van de Landkreis was gevestigd, zijn een blik waard. Zelfs voor autoliefhebbers is Opladen een interessante plaats, want hier werd in de jaren dertig begonnen aan de bouw van autobahn A3. Dat was destijds niet alleen één van de eerste Duitse snelwegen, het is nog altijd één van de belangrijkste verkeersaders van West-Duitsland. Even van die snelweg afbuigen voor een bezoek aan Opladen loont zeker de moeite. Althans, zolang je maar niet de verwachting koestert je elektrische auto te kunnen opladen.