Opel Agila 1.2-16V Essentia (2004)

De historie van de Agila gaat terug naar het jaar 2000, toen Opel besloot aan te haken bij de ontwikkeling van de tweede generatie Suzuki Wagon R+. Die werd vervolgens van onder meer Opel-motoren en -uitrusting voorzien. In feite zijn de Agila en de Wagon R+ een eeneiige tweeling. Zuur voor Suzuki is dat de Opel het qua verkopen aanmerkelijk beter doet in ons land. De Nederlander kiest blijkbaar liever voor Duits. Recentelijk werd de gefacelifte Agila gepresenteerd. Meest opvallende wijzigingen zijn de nieuwe grille en de vorm van de luchtinlaat in de voorbumper.

Ingenieus
De inhoud van de bagageruimte is (slechts) 240 liter. Maar in de Opel leg je met één handeling rugleuning én zitting (die samen scharnieren) achterin plat en dan heb je 'n vlakke vloer. De verdeling van de achterbank is 60/40. Neem je helemaal geen achterpassagiers mee, dan kun je maar liefst 1.250 liter aan lading vervoeren. Al die ruimte is voornamelijk toe te schrijven aan de overvloed aan hoofdruimte in de Agila. Ga er echter niet van uit dat je hier als volwassene riant zit. Je knieën zul je naast de voorstoel kwijt moeten. Daar is mee te leven, je kunt het er zeker 'n tijdje volhouden. Het moge duidelijk zijn dat er voor kinderen ruim voldoende plek is.
Bij de Agila overheerst voorin het 'busjesgevoel', dat aangewakkerd wordt door de hoge zit. De stoelen zijn stevig en bieden voldoende steun.

Weinig sjeu
Je kunt het interieur niet anders betitelen dan als uitgesproken Duits. Weinig sjeu, maar wel zeer kundig en met goed materiaal in elkaar gezet, al doet de kunststof wat goedkoop aan. De uitrusting is karig. Zo moeten we de ramen handmatig naar beneden slingeren, duikt een passagier bij een aanrijding op het dashboard (geen airbag), missen we centrale vergrendeling, is er geen toerenteller en valt er aan de positie van het stuur niets te verstellen. Wél weer aanwezig zijn elektrisch verstelbare buitenspiegels, in hoogte verstelbare gordels voor bestuurder en passagier en een dashboardkastje met klep. Aflegruimte is er voldoende in de Agila, waar het bovendien lekker licht en overzichtelijk is door het vele glas rondom.

Psychologisch
Het 75 pk sterke 1,2-litermotortje is behoorlijk fel, al is dat voor een deel ook psychologisch want hij maakt flink wat leven. Toen wij onze metingen verrichtten, stond er een stevige herfstbries die onze metingen beïnvloedde. Vooral de tussensprint van 80 naar 120 was een crime. Met wind tegen neemt deze 'sprint' bijna gevaarlijke vormen aan. In '5' ben je zomaar 'n halve minuut kwijt. Sturen in de Agila gaat zonder veel gevoel en het koetsje helt wat over. Het stuurwiel van de Agila is goed op dikte, alleen mogen de knoppen voor de claxon naar een andere plek; het is ons meerdere malen overkomen dat we bij stuurbewegingen onbedoeld de toeter lieten afgaan. Het schakelen gaat stevig maar evengoed soepel, dat heeft Opel goed voor elkaar.
Van huis uit is de Agila Essentia voor zijn prijs van € 10.770 niet bijzonder rijk bedeeld. Bij de Opel-dealer kun je de prijs van je Agila echter nog behoorlijk opschroeven met diverse opties.