Mitsubishi Lancer 1.6 GLXi (1995)

Bij de introductie van de Lancer halverwege de jaren '70 was die auto nog een conventionele, vrij onopvallende achterwielaandrijver, die ook in andere opzichten weinig revolutionairs bood. Van het begin af aan heeft de compacte Colt met zijn modernere aandrijvingsconcept en zijn actuele hatchback-silhouet bij Mitsubishi echter de show gestolen, al is er altijd een groep klanten gebleven die de klassieke uitstraling van de Lancer juist hogelijk waardeerde. Om daaraan tegemoet te komen, hebben de rationele Japanners al gauw besloten om het beste van twee werelden te combineren en van de Lancer een Colt-met-een-kontje te maken. Die auto kreeg dus een oost-westmotor, aandrijving op de voorwielen, het smoeltje van de Colt Šn een vertrouwde, burgerlijk-aansprekende kofferbak.
Inmiddels heeft de Lancer wel een meer afwijkend uiterlijk gekregen, maar in principe stoelt hij nog steeds op de Colt-techniek en is zijn silhouet dat van een solide, wat saaie sedan.

Fiks vermogen

De Colt-techniek houdt voor de Lancer 1.6 van deze test in, dat hij is voorzien van een lekker pittig zestienkleps-motortje, dat opgewekt rondtollend het fikse vermogen van 113 pk kan leveren. Dat rondtollen mogen we gerust heel letterlijk nemen, want niet alleen begint het rode vlak van de toerenteller ruimschoots voorbij de 6000 toeren, maar ook de maximale trekkracht verschijnt pas bij 5000 tpm aan de wielen.
Als je haast hebt, betekent dit flink wat schakelen, maar dat is bepaald geen straf omdat de verhoudingen van de vijfbak mooi 'close' op elkaar aansluiten en het mechaniek zich moeiteloos en gedecideerd laat bedienen. Verrassend genoeg bleek het karakter van de levendige vierpitter ook een heel goedige kant te bezitten: gewillig daalt hij zelfs in '5' af tot onder de 2000 toeren en begint na een schop op het gas opgewekt aan een steeds sneller verlopende sprint naar een top van 186 echte kilometers per uur. Bovendien zorgen de vierklepstechniek en een zorgvuldig motormanagement met multipointinjectie voor een heel sympathiek brandstofverbruik. Alweer een verrassing, want ondanks een enthousiast gebruik van de mogelijkheden die deze motor zo ruimhartig biedt, scoorden we tijdens de testperiode toch een mooi gemiddelde van bijna 1:13. In het normale woon-werkverkeer moet zo'n 1.6 Lancer dan ook best aan de 1:15 kunnen komen.
Behalve de motor en de bak bevalt ook de overige techniek prima. De schijf/trommel-combinatie vertraagt onder alle omstandigheden mooi soepel en toch stevig, de multilink-achterwielophanging zorgt voor een betrouwbaar bochtgedrag en de knoppen en hendeltjes op en rondom het dashboard zitten op de juiste plaats.
Minder geestdriftig zijn we over de stuurbekrachtiging die als standaard-optie met deze Lancer-uitvoering wordt meegeleverd en in feite f 1000 extra kost. Voor het krappe stads- en parkeerwerk is die investering zijn geld dubbel en dwars waard, maar op de snelweg zou je hem best kunnen missen. Want zowel rechtuit als in lange bochten vermindert die comfortabele assistentie het stuurgevoel, waardoor je onwillekeurig een beetje met het stuurwiel gaat roeien zonder dat daar wezenlijk aanleiding toe bestaat. Ook zonder die kleine correcties blijft de Lancer echter trouwhartig de opgelegde koers volgen en daar laat hij zich zelfs door een stevige portie zijwind maar moeilijk van afbrengen.
Ondanks de veelbelovende type-aanduiding GLXi is de uitrusting van deze Lancer aan de sobere kant. Goed, er zitten elektrisch bediende buitenspiegels en zijruiten op, maar een airbag ontbreekt, centrale deurvergrendeling blijft een vrome wens en hoewel de stand van de goed zittende stoelen prettig regelbaar is, hadden we toch graag een verstelbaar stuur gezien. Nu zijn dit maar kleinigheden en misschien zelfs niet helemaal in overeenstemming met de wensen van het behoudende Lancer-publiek, maar een zinvol gebruik van de technische mogelijkheden hoeft niet strijdig te zijn met een op zich respectabel conservatisme
Hiermee is de Lancer voldoende gekarakteriseerd: niet erg spectaculair voor de tweede helft van de jaren '90, wellicht zelfs een tikje saai, maar technisch en economisch volledig bij-de-tijd. Een beetje meer opsmuk zou hem beslist niet misstaan, maar er valt ondertussen toch ook veel te genieten van de fijne, moderne aandrijftechniek, het aangename comfort en rij-eigenschappen die je niet meteen aan zo'n klassieke sedan zou toeschrijven.