Mitsubishi Carisma 1.8 GDI Comfort (1999)

De vernieuwde Mitsubishi Carisma doet denken aan een BMW. Toeval? Goed voorbeeld doet goed volgen. Het is een waarheid als een koe. En één ding is duidelijk, als het gaat om status en sportiviteit geeft BMW het goede voorbeeld.

Dus heeft het zuid-Duitse merk volgers. Want het is natuurlijk beslist geen toeval dat de neus van de vernieuwde Carisma een beetje is afgekeken van BMW. Gevolg is dat de vernieuwde Carisma er een stuk zelfbewuster en stoerder uit ziet dan de eerste versie. Maar het bleef niet bij uiterlijk vertoon alleen. De Europese Mitsubishi is ook echt flinker geworden. Z'n bodemplaat en kooiconstructie zijn verstevigd, waardoor hij niet alleen meer solide aanvoelt, maar dat ook werkelijk is zoals crashtests hebben bewezen.
Behalve het koetswerk werd ook het interieur van de Carisma opgewaardeerd. Met als opvallendste wijziging een prominentere middenconsole, met bovenaan een digitaal scherm waarop je de buitentemperatuur, de tijd en het verbruik kunt aflezen. Het scherm is n-g multifunctioneler, want het doet ook dienst als display van de airconditioning, én van het audiosysteem (als dat van Mitsubishi is), én van het navigatiesysteem (indien aanwezig).
Hoe gaat het er binnen verder aan toe? Er wordt prettiger aanvoelende kunststof gebruikt dan eerst, en wat betere bekledingsmaterialen. Niet dat dat nu meteen opvalt, maar het zijn kleine dingen die hun bijdrage leveren aan het 'kwaliteitsgevoel'. Dat gevoel geven ook de stoelen, flinke stevige zetels die het lichaam van opzij goed steunen. Ze zijn niet afgestemd op kleine, lichte Japannertjes, maar op het formaat van grote Europeanen, variërend van de 'dikke Duitser' tot de boomlange Nederlander. Ook de kleur van de bekleding is aangepast aan de smaak van de automobilisten in ons deel van de wereld, of althans wat daar naar Japans inzicht voor doorgaat. Want na het vele westerse klagen over het dodelijk saaie grijs in het interieur van auto's uit het Verre Oosten maken ze het met hun bekledingsstoffen soms letterlijk weer wat al te bont. Nu ja, het is ook niet goed, of het deugt niet, zullen we maar zeggen.

Voldoende ruimte
In de Carisma die toch twee airbags en een handschoenenkastje van redelijk formaat heeft, kun je rechts op het dashboard nog wat kwijt. Maar het is daar glad. Meer heb je aan de ruimte onder aan de middenconsole en in de tunnelconsole, de vakjes onder de radio en links onder het stuur. Dan zijn er nog de portiervakken. Wel smal, maar gelukkig een beetje uitklapbaar. Achterin hebben we niet te klagen. Er is genoeg ruimte voor de onderdanen en er blijven ook genoeg centimeters over tussen schedeldak en autohemel.
Zoals je dat van een hedendaagse automobiel mag verwachten, zijn er driepunts rolgordels voor drie passagiers, plus drie hoofdsteunen.
Met 430 liter inhoud is de bagageruimte gemiddeld in deze klasse. De ver openende vijfde deur maakt de bagageruimte prima toegankelijk.
Moet er méér mee, dan kan dat door rugleuning en zitting voorover te klappen; in ongelijke delen. Mitsubishi monteert onder de motorkap z'n GDI-motor met directe benzine-inspuiting. Deze levert 125 pk en 174 Nm. Prestaties? Bij de acceleratie
0-100 klokten we de Carisma op tien seconden rond. Optrekken van stadssnelheid naar buitenwegtempo: in 3 noteerden we 5,7 tellen, in 4 8,1 seconden. Inhaaloefening (80-120): in 4 10,6 s, in 5 16,5 s.
Bij de geluidsmetingen registreerden we bij honderd constant een nette 66,5 dB. Een volgehouden tempo van 120 leverde 70 decibel op. Voor een teleurstelling zorgde het verbruik. De Mitsubishi verbruikte met 8,6 l/100 km wel een stuk méér dan de beloofde 6,8 liter.
De Carisma ligt keurig stabiel en zeker op de weg, en laat zich met speels gemak snel door de bocht sturen. Dat gaat eigenlijk allemaal bijna ongemerkt en vanzelfsprekend. Hij ligt gewoon rustig op de weg en van wat er tussen de auto en het wegdek gebeurt, merk je meestal maar weinig. Vering en demping doen hun werk netjes zonder daar veel van te laten merken. De ritten verlopen meestal gladjes.
Vanzelf spreekt eigenlijk dat de stuurbekrachtiging een 'Europees' karakter heeft en de chauffeur niet teveel werk uit handen neemt. De pook tikt heel soepeltjes van het ene verzet naar het andere. Al met al is de Carisma een keurige auto, die in de nieuwste versie nog beter is geworden.