Mazda 5 1.8 Executive (2005)

De 5 heeft een bijzonder gestroomlijnde koets en vooral het front imponeert. Op de hoeken van de achterzijde zorgen grote rode lichtunits voor een eigenzinnige kont. Bijzonder in deze klasse zijn de schuifdeuren aan weerszijden. Het is misschien niet fraai zoals de rails over de zijkant lopen, praktisch is het wel. De deuren schuiven verrassend licht, en dan heb je via een 70 centimeter brede opening toegang tot de achterste zitplaatsen. Kom je een beetje makkelijk op de achterste twee stoelen? Mazda bedacht voor het arsenaal aan stoelentrucs de naam Karakuri, wat erop neerkomt dat stoelen neerklappen zonder omslachtig gedoe.

Met een hendel schuif je de middelste zitrij naar voren en klapt de leuning voorover. Zo ontstaat een relatief gemakkelijke toegang tot de achterste twee stoelen, die beide in de vloer neerklapbaar zijn. Op de twee zetels achterin zit je redelijk. De leuning is lekker lang, al zitten personen vanaf 1,80 meter met de kruin tegen de hemelbekleding en moeten de knieën ver omhoog. Niet echt comfortabel, maar dat geldt ook voor degene die op de middelste zitting van de tweede zitrij plaatsneemt. Om die te creëren moet eerst de centrale armsteun omhoog, de zitting tover je tevoorschijn vanonder de zitting van de linkerstoel. Op de zitplaats die vervolgens ontstaat zit je nogal hoog en hard. Uit de rechterstoel kun je in plaats van een zitting voor een zevende stoel een bakje halen met een netje.

De schakelpook kreeg een plekje onder aan het dashboard, dicht bij het stuur. Mazda monteert een axiaal verstelbare stuurkolom; ook de hoogte is regelbaar. Op het middengedeelte treffen we een logische indeling aan van de bedieningsfuncties. De bediening spreekt voor zichzelf, vooral de grote draaiknop voor het instellen van de temperatuur werkt prima.

Lichtvoetig

De Mazda5 voelt lichtvoetig aan. Door de lange wielbasis springt de Mazda beschaafd om met oneffenheden in het wegdek. Hij helt weinig over in bochten. Tijdens snel stuurwerk merk je dat de Mazda5 een zware kont heeft, hij wil best met het achterwerk zwabberen. Mazda levert de benzineversies met elektrohydraulische stuurbekrachtiging, en die kan ons prima bekoren met zijn directe en gevoelige werking. De 1,8-liter zestienklepper presteert verrassend goed, en dat doet hij in stilte. Geen moment verlangden we naar meer kracht, deze 115 pk sterke machine kwijt zich prima van zijn taak. De vijfbak schakelt licht maar exact. De bestuurder moet echter bijna uit de stoel komen om de hoogste versnelling in te leggen. Het gemiddelde verbruik bedraagt 1 op 11,8. Voor een dergelijke grote auto's een acceptabele waarde. We reden met het voor de 1,8 compleetste uitrustingsniveau, de Executive. Uiterlijk is 'ie helemaal af, met lichtmetalen 16-inchwielen, mistlampen in de voorbumper, 205/55- banden en donkergetinte ruiten. De derde zitrij is standaard, net als elektrisch bedienbare ramen achter en automatische airco. De passagiers op de achterste twee stoelen worden beschermd door gordijnairbags. Wie een 2.0 Executive bestelt, krijgt stabiliteitsregeling en een tractiecontrolesysteem, de 1.8 doet het zonder. De 5 heeft het ook niet echt nodig, wat wel iets zegt over de kwaliteiten van het onderstel.