Kia Shuma 1.5 LS (2000)

De Kia Shuma is met zijn lengte letterlijk veel auto voor zijn geld. De afrondingen en de schuin naar achter hellende voorruitstijlen ogen beslist modern. Hij smoelt goed en op het eerste gezicht doet hij zeker niet onder voor veel duurdere auto's. Maar wacht even, niet te snel oordelen. Want het leuke modelletje van de Shuma zet je op het verkeerde been. Onderhuids zit deze Kia niet zo modern in elkaar. En dat merk je. Veel lasnaden maken de Kia tijdens het rijden duidelijk minder stevig. De grote achterklep schuift en kraakt bij iedere hobbel. Je hebt gewoon niet het gevoel met een solide auto te rijden. Dat idee wordt versterkt door het metalige tikkelen van opspattende steentjes tegen het Kia-plaatwerk.
Klonk! Het portier opent. Netjes, is ons eerste oordeel als we een blik naar binnen werpen. Natuurlijk, grijs overheerst. De Shuma oogt op het eerste gezicht riant en het dashboard vormt een imposante cockpit om de bestuurder. Maar ja, de Kianen hebben opnieuw moeite met de afwerking. Kunststoffen voelen goedkoop aan, hebben vreemde naadjes en bestaan uit meer delen dan noodzakelijk is.
De stoelen lijken op het eerste gezicht heel aangenaam. Niet te hard en niet te zacht en met goede zijdelingse steun. Maar de vorm van de rugleuning blijkt niet prettig voor grotere personen. Deze duwt de onderrug in een vreemde bocht.
Ondanks zijn lengte is de Shuma geen ruimteschip. Toch heerst er voorin geen plaatsgebrek. Achterin is de beenruimte riant, maar de hoofdruimte houdt niet over. Opvallend is dat moderne veiligheidstechnieken als zij-airbags voorin en derde hoofdsteun en driepuntsgordel achterin niet leverbaar zijn. De Shuma heeft zelfs geen hoofdsteunen achterin.

Woelige baren

Het veercomfort op langere golvingen in het wegdek is in orde. De vering en demping is daarvoor voldoende soepel, maar toch weer niet overdreven. Overhellen blijft dan ook binnen de perken. Dwarsrichels worden behoorlijk hard doorgegeven en dat beïnvloedt het comfort negatief. Mogelijk zijn de Hankook-banden van onze testauto daar mede schuldig aan. De wegligging krijgt een voldoende. De Shuma is veilig onderstuurd en bij gas lossen in een bocht maakt de achterkant geen vreemde bewegingen. De besturing is rond de middenstand wat vaag en gevoelloos, zodat je op snelheid continu de koers corrigeert. Bovendien is de Shuma gevoelig voor zijwind. Remmen doet hij redelijk, maar het pedaalgevoel mocht wat minder sponzig zijn.
Het vermogen van 88 pk wordt geleverd door een 1,5-liter vierpitter met 4 kleppen per cilinder. Dat belooft wat. Maar de klok wordt bij onze acceleratiemetingen teleurstellend laat ingedrukt. Ook gaat het schakelen lastig: lange slagen, stroef en af en toe een haakneiging.
Bij de toch wat achterblijvende prestaties, mogen we dan een gunstig verbruik verwachten, zeg 1 op 13. Helaas, het testverbruik van 1 op 10,7 voor de Shuma is echt te hoog. In vergelijk met de in deze klasse gangbare 1 op 13 betekent dat per 10.000 kilometer een extra brandstofrekening van bijna f 400. Daarbij is hij tijdens de sprintjes rumoerig. Bij constante legale snelheden valt het geluid wel mee.
De Shuma is niet zo scheutig met zijn uitrusting. Met twee airbags, elektrische ramen rondom en elektrische spiegels. Dat vonden we vorig jaar heel wat, maar inmiddels hebben veel auto's standaard ABS of airconditioning. Op de Shuma kost ABS net geen twee mille en airco zo'n f 1.350.
Het regelbare interval op de ruitenwissers en de van binnenuit te openen achterklep zijn te prijzen, maar we missen wat kleinigheden. Een drukknop op de achterklep zit er niet op. De centrale vergrendeling is standaard, maar afstandsbediening of een lampje in de sleutel om het slot te vinden schitteren door afwezigheid. Een kaartleeslampje was ook handig geweest. Bergvakken zijn er in overvloed, maar er is er niet eentje verlicht of afsluitbaar. Niet dat deze details de essentie van het autorijden zijn, maar ze maken het leven toch een beetje aangenamer.
De Kia ziet er modern uit, maar mist raffinement. Hoog op ons verlanglijstje staan een betere carrosserieconstructie, hoogwaardigere kunststoffen, betere stoelen en geraffineerdere besturing en schakeling. Om de harten van meer Nederlanders te veroveren zal Kia zijn kaper nog beter moeten bewapenen.