Kia Sephia 1.6i GTX (1994)

We raken hoe langer hoe meer vertrouwd met de produkten uit het jonge industrieland Korea. Natuurlijk weten we best dat ze daar aan de rand van de Japanse invloedssfeer best auto's kunnen maken, maar het ontbreekt nog een beetje aan acceptatie.
In het segment van de kleine middenklassers is het dringen geblazen, maar de Kia is een interessante aanbieding, die je als aspirant-koper moeilijk over het hoofd kunt zien. De goedkoopste Kia is de Sephia 1.6 SLX, die rond de f 28.000 over de toonbank gaat; het luxueuzer uitgeruste GTX-model met dezelfde cilinder- inhoud moet 4 mille meer opbrengen. Dat zijn prettige bedragen, waarvoor de Koreaanse modellen relatief veel bieden. Voor deze test viel de keuze op de GTX, die met zijn prijs van zo'n 32 mille nog vrij voordelig in de compacte middenklasse ligt.
In technisch opzicht hoeft de Sephia niet voor zijn collega's onder te doen, want hij is gebaseerd op de degelijke techniek die Mazda voor het vorige 323-model ontwikkelde. Daarin volgt het Koreaanse merk de ontwikkeling van zijn landgenoot Hyundai, wiens Pony bij de introductie in ons land veel weg had van een ouder model Mitsubishi Colt. Inmiddels is er bij Hyundai wel iets veranderd: het merk heeft zijn eigen ontwikkeling doorgemaakt, is niet meer de navolger van zijn Japanse meester en produceert nu zelfstandig zijn eigen modellen op basis van zijn eigen techniek.
Zo ver gevorderd is Kia nog niet, maar het tweede Koreaanse merk is wél een stuk verder dan Hyundai destijds met de komst van de Pony. Al mag de Sephia nog vaagjes aan de Mazda 323 doen denken, hij heeft onmiskenbaar een eigen, zij het nog niet erg uitgesproken identiteit. Veel mensen die we in de testweek om een oordeel vroegen, aarzelden nogal bij het zien van de Kia en noemden vaak de Daihatsu Applause, de Mitsubishi Lancer en de Nissan Sunny als inspiratiebron. Slechts een enkeling kwam op de Mazda 323, een aanwijzing dat de Kia-ontwerpers hun best hebben gedaan om een voor de hand liggende gelijkenis te vermijden.
Wat het interieur aangaat, volgt Kia helemaal zijn eigen koers.
Dat zie je bijvoorbeeld aan het dashboard, dat een paar onverwachte, persoonlijke accenten toont. Heel verfrissend, zeker als je bedenkt hoe weinig vrijheid ontwerpers vandaag de dag nog krijgen. Aan het interieur merk je echter ook dat de Koreanen onze markt nog moeten leren kennen. Zo is het vreemd dat de Sephia GTX wél beschikt over elektrisch bedienbare spiegels en zijruiten, stuurbekrachtiging en centrale deurvergrendeling, maar dat kledinghaakjes achterin ontbreken.
Net zoiets is het goedkope, van slap plastic vervaardigde spiegeltje in de zonneklep. Waarschuw uw bijrijdster vóór ze er een blik in werpt, want het lachspiegel-effect kan de mooiste avond grondig bederven...
Afgezien van zulke ondergeschikte details moet er echt iets worden gedaan aan de vormgeving en de stand van de voorstoelen, die slecht zijn aangepast aan onze westerse anatomie. Het doet denken aan de zetels van de eerste Japanse auto's die lang geleden in ons land hun opwachting maakten: korte, licht voorover hellende zittingen, die snel vermoeien en rugklachten in de hand werken. De importeur heeft toegezegd dat daar iets aan gebeurt en dat is nodig ook, want zitcomfort is in het huidige fileverkeer een belangrijk aspect van het autorijden.
Wat dat rijden zelf betreft, stelt de Kia Sephia zeker niet teleur: hij vertoont een stabiel weggedrag, bezit een lichte, accurate besturing, schakelt Japans-soepel, maakt niet teveel lawaai en presteert heel bevredigend. Vergeleken met het oorspronkelijke Mazda-ontwerp levert de conventionele 1600 cc achtklepper 4 pk minder en dat bestempelt hem tot een rustige krachtbron. De opgegeven acceleratie van 0-100 in 11,2 seconden is dan ook rijkelijk optimistisch: de nog jonge testwagen kwam tot 12,3 s en dat is eerlijk gezegd heel netjes.
Dat de Koreaanse fabriek heeft toegezegd de Nederlandse kritiek serieus te nemen, wekt vertrouwen. Aan de andere kant is het ook ietwat verontrustend, want het is een bekend patroon: er komt een merk uit het Verre Oosten binnen en we constateren vaderlijk dat het best een aardige auto is, maar dat er hier en daar tòch een kleinigheid aan mankeert. Achteraf hadden we dat beter niet kunnen zeggen, want de geschiedenis leert dat zo'n merk die kritiek serieus neemt en binnen de kortste keren aan een Europese zegetocht begint. Voor Kia is het nog wat vroeg om dat met zekerheid te voorspellen, maar in ieder geval is de start van het nieuwe Koreaanse merk veelbelovend genoeg.