Kia Sephia 1.5i GTX (1995)

Hij is dus vernieuwd, de Kia Sephia. Vooral de neus is behoorlijk gewijzigd: een strakkere grille - met het nieuwe logo -, bredere en lagere koplampen, gewijzigde bumpers... Kia stuurde de Sephia naar een Koreaanse beautyfarm voor het volledige pakket. De Kia-cosmetici permitteerden zich zelfs een paar plooien in de motorkap. Normaal gesproken is het niet de bedoeling, maar de Kia komt volwassener naar buiten dan dat hij naar binnen ging. Operatie geslaagd.
Onder de kap zit altijd een 1,5-liter met twee kleppen per cilinder die ooit door Mazda werd gebruikt in de 323. Een prima motor die vooral op het punt souplesse heel behoorlijk uit de hoek komt. De prestaties vallen ook niet tegen; in 12,5 seconden rij je 100 en een top van tegen de 170 km/h is ruim voldoende. Het gemiddeld verbruik van 1:11,5 kan beter, er zijn heel wat auto's in deze klasse die een stuk verder komen op een liter.
Ook het weggedrag is nog voor verbetering vatbaar. Hoewel de Sephia onafhankelijke voor- én achterwielophanging heeft, voelt hij bij snelheden vanaf zo'n 140 km/h (op de Duitse autobaan) wat zoekerig aan en de besturing is dan aan de vage kant waardoor je met een wat onzeker gevoel achter het stuur zit. Een wat betere rechtuitstabiliteit is wenselijk. Ook in bochten heb je last van de wat vage besturing. Verwacht dan ook geen flitsend bochtgedrag van de Sephia. Wie het toch probeert, wordt geconfronteerd met wegschuivende voorwielen, eventueel gevolgd door een achterkant die de voorkant wil inhalen als je van schrik te abrupt het gas loslaat. Met enige training is dit gedrag zeer beheersbaar, maar dan moet je die oefeningen natuurlijk w‚l al eens gedaan hebben...

Winst
De grootste winst van de vernieuwingen die Kia heeft doorgevoerd, vind je in het interieur. Niet dat de eerste Sephia nou zo armoedig of slecht was afgewerkt, maar het model '96 ziet er gewoon leuk uit. Het dashboard is vloeiend van vormgeving en bovendien goed overzichtelijk en redelijk compleet. En gelukkig is Kia afgestapt van de nogal onoverzichtelijke bediening met drukknoppen en schuiven voor verwarming en ventilatie. Het binnenklimaat wordt nu geregeld met draaiknoppen. Gewoon veel handiger.
Ook het zitmeubilair van de Sephia is er flink op vooruit gegaan. De bestuurdersstoel is nu in hoogte verstelbaar waardoor je makkelijker dan voorheen een goede zit vindt. Bovendien hellen de zittingen niet meer voorover zoals in de eerste Sephia waardoor je niet meer het idee hebt dat je ieder moment uit de stoel kunt glijden. Kia laat ook nog eens zien over een redelijke smaak te beschikken, want de stoelen zijn bekleed met een prettig aanvoelende en fris ogende stof. Het spreekt voor Kia dat het merk zich de kritieken op de eerste Sephia's heeft aangetrokken en vervolgens de noodzakelijke wijzigingen met grote voortvarendheid heeft doorgevoerd.
De GTX-uitvoering waarmee wij onderweg waren, is de meest luxueuze Sephia. Tot de standaarduitrusting behoort onder andere getint glas, stuurbekrachtiging, een verstelbaar stuur, centrale vergrendeling en elektrische bediening van spiegels en ramen (voor en achter). Behoorlijk compleet dus, maar op een elementaire voorziening als een bestuurdersairbag moet je als veiligheidsbewust mens nog tot januari "96 wachten. En over een tweede airbag rept Kia met geen woord.
Wel heeft de Sephia beschermingsbalken in de portieren en ABS is leverbaar; daarbij maken de remtrommels achter plaats voor schijven.
De Sephia voor "96 is er op veel punten sterk op vooruit gegaan, maar op een paar onderdelen is hij nog niet helemaal op het niveau van de concurrentie. Als dat gebeurt wordt hij tot serieuze tegenstrever in plaats van een eenvoudige concurrent.