Hyundai Coupé 2.7i V6 StyleVersion (2008)

Hyundai heeft de Coupé pas vernieuwd. Het is alweer de tweede facelift van het
huidige model. De wijzigingen zijn dusdanig, dat de testauto ontzettend de aandacht trekt. Nu zal het ook door de knalblauwe lak komen, maar twee dikke uitlaten aan de achterzijde, achterlichten met 'wit' glas en grote, ietwat gemeen kijkende koplampen – het is bijna té. De uitstroomopeningen achter de voorschermen, waaruit de motorwarmte zich een weg naar buiten baant, kregen 'n andere vorm en zijn voorzien van een 'chromen' spijltje met daarnaast het knipperlicht. Vanbinnen krijg je een kermisgevoel in dit interieur, door de felblauwe dashboardverlichting en de vele metertjes. Ooit van een koppelmeter gehoord? Tamelijk zinloos ding, dat
aangeeft hoeveel trekkracht er aan de krukas vrijkomt. Dan zijn er ook nog de voltage- en de verbruiksmeter... Je krijgt door de diepe zit en de kleine zijruitjes wel een sportwagengevoel, en daar is het toch allemaal om te doen.

V6 klinkt super
De klassieke lange neus van de Hyundai huisvest een dikke 2,7-liter V6. Met 167 pk levert de motor niet eens zo veel vermogen voor deze cilinderinhoud. Om zijn piekvermogen te leveren, moet hij wel 6.000 toeren draaien. Maar dat gaat
gemakkelijk, want Hyundai koppelt de 2,7-liter aan een kort gespatieerde zesbak. 100 km/h in twee haalt hij niet, maar op de tussensprint merk je de voordelen van deze versnellingsbak. Hij pakt bij lage toeren goed op. En dan dat geluid! Echt een sound die de liefhebbers waarderen. Prettig is dat de Coupé bij 120 in de zesde versnelling slechts 3.100 toeren draait, maar qua verbruik jaagt hij er elke acht
kilometer een liter benzine doorheen.
Ook zijn rijeigenschappen maken ons enthousiast. De vering is wat soft, waardoor de koets helt. De dempers doen met veel kabaal hun werk en filteren nauwelijks iets van de oneffenheden in de weg. Wanneer je hard een curve ingaat en ook maar iets lift, dan komt de kont omzetten. Dat gebeurt tamelijk onverwacht, en komt het op sturen aan want de Hyundai heeft geen stabiliteitsregeling of tractiecontrole.
De verstelbaarheid van het Hyundai-rad is belabberd. De sportstoelen zitten matig en hebben korte zittingen, en de leuning dwingt je vreemd rechtop te zitten. Schakelen gaat wat zwaar en een tikkeltje hakerig, maar het past wel bij het
'stoeremannenkarakter' van een sportauto. Met een laag van bijzonder zacht materiaal wil Hyundai de indruk wekken dat er hoogwaardige kunststoffen zijn gebruikt.

Goedkoop
Maar daar slaagt het niet in. Het interieur oogt wat goedkoop. Het nadeel van een lage coupé is de diepe instap. En achterin hoef je als volwassene niet plaats te nemen. Daar komt de kruin tegen de achterruit en zul je voorover moeten zitten. Om de achterklep te openen, moet je óf het knopje in het linkerportier indrukken óf gewapend met de sleutel aan de achterkant staan. Niet zo handig.
Om op een positieve noot te eindigen: een dikke V6, leren bekleding en automatische airco, 17-inchwielen met 215/45/17-banden en airbags in stuur en dashboard en zijairbags voor de passagier en de bestuurder behoren tot de standaard-uitrusting.