Test: Honda CR-V 2.0 i-VTEC (2010)

Er zijn van die facelifts waarbij je nauwelijks ziet wat er is veranderd. Neem nu eens de recente opfrisbeurt van de Honda CR-V. De koplampen, de grille, de bumpers: als je goed kijkt, ogen ze allemaal even iets anders. Maar het is net als wanneer je vrouw naar de schoonheidsspecialist of kapper geweest is: in het voorbijgaan heb je het niet eens door! Toch vonden we het een goed idee om weer eens met de drie jaar jonge SUV van Honda op pad te gaan.

Ruim interieur

Wat stap je toch gemakkelijk in de CR-V! Je kunt er bij wijze van spreken zo inlopen. En dan kom je in een ontzettend ruim interieur, dat beschikt over een vlakke vloer. Zo opmerkelijk als het design vanbuiten is, zo saai oogt de SUV vanbinnen. Je zou het kunnen omschrijven als rechttoe-rechtaan-design. Het dashboard doet een beetje denken aan het exemplaar van de vorige generatie Civic. Ben je vergeten hoe dat er ook alweer uitzag?

Dat is nu precies wat we bedoelen! De CR-V steekt wel goed in elkaar. En deze Executiveuitvoering is fully loaded. Alle denkbare veiligheidsvoorzieningen zijn aanwezig, want deze CR-V beschikt over het Advanced Safety-pakket. Daar zitten de modernste veiligheidstechnieken in van Honda. Het zijn nogal regelneven. De adaptieve cruisecontrol vindt al snel dat je te dicht op je voorliggers zit, en het Collision Mitigation Brake System zorgt ervoor dat kop-staartbotsingen bijna niet mogelijk zijn. Nader je een andere auto te dicht, dan klinkt er een signaal. Reageer je dan niet adequaat, dan zorgt het systeem er zelfs voor dat er drie rukken aan de gordel van de bestuurder worden gegeven! Heb je haast en kom je niet aan netjes rijden toe? De systemen kunnen allemaal uit...

Wat rijdt zo'n CR-V toch comfortabel! e auto voelt daarbij lichtvoetig aan. Hij weegt dan weliswaar 1.500 kilo, maar dat zou je niet zeggen. In bochten helt de CR-V wel over, maar van zo'n SUV kunnen we dat goed hebben. De precieze besturing maakt dat je hem goed kunt plaatsen. In combinatie met de vijftrapsautomaat is de 150 pk sterke 2,0-liter viercilinder geen overdreven krachtige machine. Het is echter ruim voldoende om de CR-V acceptabele prestaties te bezorgen. Een vijftrapsautomaat met koppelomvormer is, gezien de oprukkende versnellingsbak met dubbele koppeling, niet meer echt van deze tijd, maar de bak kiest zijn schakelmomenten goed. En van de gangwissel voel je niet veel; raffinement zoals we dat van Honda gewend zijn. Net als bij de Accord met automatische transmissie valt op dat er een flink verschil in prestaties is met de versie met handbak. Honda geeft voor de automaat een 0-100 km/h-sprint op van 12,2 seconden. Wie zelf moet schakelen, kan zijn CR-V twee seconden sneller op de 100 km/h krijgen. Geen SUV-rijder die dat erg zal vinden, want van de CR-V 2.0 i-VTEC met automaat word je vooral heel erg relaxed.

De CR-V is niet de goedkoopste auto in zijn segment, wel een heel goede auto. Hij is zoals de SUV bedoeld is. Gewoon een ontzettend veelzijdige kar; geen fratsen en heel fijn om te rijden.