Fiat Coupé 1.8 16v (1996)

Tot voor heel kort was de basismotorisering voor de Coupé een 2,0-liter 16V met een vermogen van 139 pk. De nieuwe 1.8 16V doet daar met 131 pk nauwelijks voor onder. En al helemaal niet als we de prijslijst erbij pakken: de tweeliter kost ruim f 61.000 en de nieuwe 1.8 net iets meer dan 54 mille.
De 1.8 is voor de Coupé nieuw, maar we zagen hem al eerder in de barchetta. In die Cabrio Fiat hebben we hem leren kennen als een bijzonder plezierig, soepel en ook nog eens lekker klinkend machien. In de Coupé overtuigt hij wederom. Ten eerste is het toerenbereik riant: je kunt doortrekken tot ruim 7000 tpm. Echt nodig is dat niet, want het maximale vermogen staat bij 6300 tpm ter beschikking.
Wie full-power op weg gaat, kan een 0-100 realiseren in nét meer dan tien seconden: 10,2. Lekker vlot, maar niet wereldschokkend. Dat geldt ook voor de tussenacceleraties. In "vier" is de 80-120 in 10,2 seconden achter de rug; in vijf doen we er 13,3 tellen over. Maar ook boven de 120 km/h blijft de 1.8 er flink aan trekken. De goede wil van het mechaniek dient te worden beloond, maar zelfs dan is de Fiat met een gemiddeld verbruik van 1:9,5 met relatief weinig tevreden.
Wat wil je nog meer: een gretige motor, met heel behoorlijke prestaties, een prettig uitlaatgeluid en bovendien een alleszins redelijk verbruik. De Coupé is met de 1.8-dubbelnoks-zestienklepper zeer adequaat gemotoriseerd. Ons hart heeft hij gestolen, al waren we met - laten we zeggen - zo"n 20 pk extra écht over onze eigen toeren geraakt.
Nu het onderstel. Dat is met McPherson veerpoten voor en een onafhankelijke ophanging met torsiestabilisator achter ongewijzigd. Veranderingen waren ook niet echt nodig, want de wegligging was vanaf het begin een sterk punt en ook nu zijn we weer zeer te spreken over de manier waarop de Coupé met bochten omgaat. Op droog wegdek word je vrijwel altijd getracteerd op een uitermate neutraal gedrag; alleen in de regen en als het echt hard gaat, merk je iets van makkelijk beheersbaar onderstuur. Dat zeer prettige weggedrag is overigens mede te danken aan de grijpgrage Michelins die onder de testwagen zaten. Het comfort is het best gekenschetst met: stevig tot zeer stevig. De wegligging had duidelijk de hoogste prioriteit - we hadden het niet anders willen zien.
Remmen doet de Coupé als de beste. Het remsysteem (schijven voor en achter) heeft ABS standaard, maar je moet het zaakje wel flink provoceren, wil je daar wat van merken.
Ook over het schakelen zijn we tevreden. Sommige Fiats doen dat nogal hakerig, maar daar heb je in de Coupé absoluut geen last van. Wel zou de vergrendeling van de "achteruit" wat duidelijker kunnen.

Veel bekijks

De nieuwigheid is er sinds "94 een beetje af, maar nog steeds heb je met deze Fiat enorm veel bekijks. Als bestuurder zie je vanuit je ooghoek vrijwel constant bewonderende blikken. Zodra je zelf echter terugkijkt, slaan die blikken gelijk om in een ik-heb-die-gele-schicht-helem l-niet-gezien-gezicht. Grappig. Overigens is zowel de binnen- als buitenkant ongewijzigd. Nog steeds dat even bijzondere als fraaie dashboard (maar wat spiegelen die klokken!), nog steeds die lekkere stoelen, nog steeds een bijna acceptabele ruimte achterin, maar jammer genoeg ook nog steeds die buitengewoon hinderlijke middenconsole waarvan de rand echt in je "gasbeen" prikt. Als we langer dan een week in de Coupé zouden moeten rijden, pakten we er een zaag bij of een flink blok schuimrubber.
Eerlijk gezegd waren we aan het begin van de test een beetje huiverig: de eerste Coupés waar we mee reden, hadden nogal last van bijgeluiden. Die hoeven heus niet altijd dramatische gevolgen te hebben, maar op den duur is zo"n kakofonie van rammeltjes en kraakjes erg irritant. We zijn dan ook tevreden dat we deze test dit keer vrij van herrie zijn doorgekomen. Fiat heeft de afwerking op een hoger niveau gebracht.
Even resumeren. We hebben hier een heerlijk op de weg liggende en van een prettige motor voorziene, flitsend ogende coup‚ waarvan uitrusting en afwerking ook nog eens dik in orde zijn. Eén en al karakter. En dan is de prijs ook nog eens heel aangenaam. Deze - goedaardige - vorm van gele koorts is maar op één manier te bezweren: pak maar in!