Volvo C70 2.4 T (2000)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | C70 2.4 T |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Automaat |
| Bouwjaar | 2000 |
| Jaar van aanschaf | 2015 |
| KM-stand bij aanschaf | 254.000 km |
| KM-stand laatst | 302.000 km |
Aankoop
Hoewel ik een groot autoliefhebber ben en al een jaar of 6 mijn rijbewijs heb, bezit ik pas sinds 2015 een eigen auto. In het voorjaar van dat jaar had ik bijna mijn studie afgerond en was mijn OV jaarkaart zo goed als verlopen. Toen begon het duidelijk te kriebelen om eens te oriënteren voor mijn eerste auto. Dat mocht zeker geen 13 in een dozijn model zijn. Geen Golf of iets dergelijks dus. Een dikke motor was een eis, liefst met meer dan 4 cilinders en liefst ook met automaat. Kortom zoveel mogelijk auto voor mijn geld.
Mijn eigenlijke wens was een Jaguar XJ (model 2003-2009). De prijzen van deze auto worden steeds lager. Ook het relatief lage gewicht door de aluminium body zorgen voor een relatief acceptabel verbruik en overzichtelijke vaste lasten. Het model zelf vind ik zo geweldig mooi. Niet het patserige en agressieve Duitse, maar juist een auto van zeldzame klasse. Toch durfde ik het niet aan om voor de XJ te gaan. Al mijn geld zou dan in de aanschaf gaan zitten en voor onderhoud zou ik moeten sparen. De XJ leek mij op dat moment geen goed idee. Misschien komt het er ooit wel van......
Hoe ik precies bij de Volvo uitkwam weet ik niet meer precies. Maar de C70 coupé bleek op papier voor mij een veel reëlere eerste auto. De prachtige lijn, heerlijke motoren en degelijke reputatie overtuigende mij dat dit mijn auto moest worden. Bovendien heeft een Volvo niet het foute imago dat een BMW of Mercedes van een jaar of 15 wel in mijn ogen heeft. En wanneer zie je nou een C70 coupé rijden ? Uit ervaringen van andere mensen merkte ik dat een hoge kilometerstand geen probleem hoefde te zijn. De C70 cabrio sloot ik trouwens uit omdat die een stuk zwaarder is en de carrosserie behoorlijk slap schijnt te zijn.
Mijn eerste proefrit met een C70 Coupé was met een T5. Een bietrode. Ik had hem bijna gekocht omdat mij een aantrekkelijk aanbod werd gedaan. Maar de kleur stond mij zo tegen en de staat van de lak was ook niet super. Een dag later reed ik in een donkergroen exemplaar met 2,4T 193 PK motor. Hij stond te glimmen in de showroom van het autobedrijf. De staat van de buitenkant was een stuk beter dan de bietrode T5 en de motor was niet direct merkbaar minder krachtig. Na een nacht slapen was ik er uit. Kopen !! En zo geschiedde. Over het autobedrijf trouwens geen goed woord, maar dat terzijde. Dit moest hem worden.
Al bij de proefrit bleek de elektrische stoelverstelling rechts niet te werken. Dat zou bij aflevering gefixed zijn. Niet dus: de reparatie was te ingewikkeld. Overtuigd van de verdere kwaliteit van de auto koos ik eieren voor mijn geld. Dus het geld overgemaakt en de auto meegenomen. Mijn eerste auto stond op de stoep. Vooral die eerste kilometers waren fantastisch !! Bij plankgas schiet de C70 er vandoor en de grom van de motor is overweldigend. Hoeveel fun kan je kopen voor weinig geld. Veel dus ! Ruim 1,5 jaar na dato heb ik nog steeds geen spijt van de aankoop en geniet ik van elke kilometer.
Oostenrijk heen en weer
Vlak na aankoop heb ik de C70 bij de lokale Volvo specialist helemaal technisch laten nalopen. Ik weet het, ik had dat voor aankoop moeten doen. Maar alle (recente) onderhoudsrekeningen waren aanwezig en toonden aan dat de Volvo altijd goed onderhouden was. De gok pakte goed uit, want de auto bleek in goede technische conditie. Alleen de remmen waren toe aan vervanging (maar wel nog ruim binnen de APK norm) en de achterbanden hadden nog 2,8 mm profiel. Verder niets !! Ja, de stoelverstelling rechts werkte niet. Maar dat heeft de garage ook direct maar verholpen. Dat ik niet direct een beurt liet uitvoeren had ermee te maken dat we de volgende dag naar Oostenrijk op vakantie zouden gaan.
De rit naar Oostenrijk verliep probleemloos. 4 man in de auto vol gas naar het zuiden. Airco werkte lekker en de ruimte achterin was voldoende. Alleen instappen naar achteren vraagt wat geduld daar de stoelen heel langzaam elektrisch naar voren schuiven. Tja.. De 2,4T motor bleek een juweeltje. 180 op cruise control is geen probleem. Steile hellingen gaan op z'n sloffen. De automaat schakelt een paar trappen terug en de volgepakte C70 vliegt naar boven.
Het plezier was helaas van korte duur. De Grossglockner deed de das om. Na een paar kilometer vol gas omhoog hoorden we een doffe klap en kwamen er opeens dikke rookwolken uit de ventilatieroosters. Je schrikt je naar. Het eerste dat je denkt is dat de auto in de fik staat. Direct aan de kant natuurlijk en iedereen er snel uit. Van vuur was gelukkig geen sprake en de rook verdween snel. Na 2 uur in de hitte gestaan te hebben werd de C70 afgesleept naar het dorp. De lokale Volvo dealer had snel door wat er aan de hand was. De kachelradiateur bleek te zijn bezweken. Reparatie zou meer dan 1200 euro kosten. Ik geloofde dat in eerste instantie en gaf toestemming voor reparatie. Maar na wat onderzoek in het hotel, bleek dat dit veel goedkoper kon. Terug naar de dealer met de vraag of er een alternatief was. Dat was er gelukkig. De slang naar de kachel kon worden afgekoppeld waardoor het koelsysteem weer dicht zou zijn. Alleen had je dan geen verwarming. Geen probleem natuurlijk met 35 graden. Wel nog even nagevraagd of de airco wel zou werken. Dat bleek het geval. Helaas was de dag bijna om kon de auto pas na het weekend gerepareerd worden. Op maandagmorgen was de C70 (nood)gerepareerd en konden we weer naar Nederland vertrekken. Die rit verliep net als de heenreis probleemloos.
De eerste paar kilometers met de C70 waren dus op z'n zachtst gezegd memorabel. Weer terug in Nederland heb ik nog 1,5 maand zonder kachelradiateur gereden. Het was toch zomer. De reparatie was eenvoudiger dan gedacht. Het dashboard hoefde er helemaal niet uit, zoals beweerd in Oostenrijk. De kosten vielen ook erg mee. De radiateur zelf kostte 60 euro en totaal was ik inclusief 2 nieuwe banden en grote beurt 900 euro kwijt. De teller stond inmiddels op 260.000 km.
Gasklephuis
Na de beurt reed de C70 weer als een zonnetje. Hoewel mij opviel dat bij stationair draaien het toerental schommelde. Lang heb ik mij daar niet aan gestoord. Het zou wel zo horen dacht ik. Tot het moment dat de auto bijna afsloeg tijdens het rijden. Er was duidelijk iets mis. Wat er mogelijk mis was werd ook snel duidelijk. Volvo's van het begin van het millennium bleken te zijn voorzien van een waardeloos gasklephuis. Mijn klachten waren vergelijkbaar met die van Volvo-eigenaren op verschillende fora. Ook de oplossing werd op een forum geboden. Het gasklephuis kon een behandeling krijgen door de firma AC Tronics. Mijn garage diende het huis te demonteren en op te sturen naar AC Tronics. Zo geschiede. Na 5 werkdagen was het gk-huis weer gemonteerd in de Volvo. De problemen waren verdwenen. Helaas maar kort....
Koelvloeistofsensor
Tegelijk met het gk-huis was er nog iets stuk gegaan. Tijdens het rijden van de garage naar huis zakte plotseling de watertemperatuur tot helemaal koud. Ik zette de auto aan de kant en de temperatuur steeg weer iets, maar de meter kwam niet verder dan iets boven koud. Weer terug naar de garage dus en bij uitlezen bleek de koelvloeistofsensor stuk gegaan. Gelukkig was dit maar een kleine ingreep en een half uur later stond ik weer buiten.
Kleine beurt
Sinds de problemen met het gasklephuis en de koelvloeistofsensor hebben zich geen problemen meer voorgedaan. Bij 276000 vond ik het nodig de C70 een kleine beurt te geven. We zouden immers als vroeg in het seizoen op vakantie gaan. En ik wilde voorkomen dat we weer zouden stranden onderweg. Buiten de nodige filtertjes is er ook een draagarm vervangen. Met een kleine 600 euro armer was de auto weer helemaal in topconditie. Na deze beurt heb ik in heel 2016 geen garage meer van binnen gezien. (op de automaatspoeling na)
De C70 rijdt zo heerlijk met name op de snelweg. Hij ligt als een blok op de weg en is niet gevoelig voor rijwind. Windgeruis hoor je wel behoorlijk, maar dat heb ik heel simpel opgelost. Gewoon met een stuk zwarte tape tegen de rubbers aan. Je ziet er niets van, het lekt niet en het windgeruis is verdwenen !! Ik kan het elke C70 eigenaar aanbevelen.
Zoals gezegd stond er in de zomer van 2016 opnieuw een flinke tocht voor de boeg. Ditmaal naar de Franse Alpen. Vol vertrouwen in de nieuwe kachelradiateur, vertrokken we. De C70 heeft zich uitstekend gedragen ! Heerlijk die automaat op steile hellingen. Nooit bang om stil te komen te staan en met 193 pk ruim voldoende om naar boven te gassen. Na een vakantietocht van meer dan 3000 km in de heerlijke stoelen weer veilig en ontspannen thuisgekomen.
Elke kilometer genieten
Inmiddels zijn we in 2017 en heb ik sinds aanschaf in 2015 37.000 kilometer met de groene C70 gereden. Los van de problemen in het begin, is de Volvo zeer betrouwbaar gebleken. De gebruikskosten over 2016 waren relatief betaalbaar vind ik zelf. Natuurlijk betaal je 72 euro wegenbelasting per maand en verbruikt de vijfcilinder 1 liter benzine op 10 km, maar daar krijg je zoveel rijplezier voor terug dat ik dat er graag voor over heb.
Naast de 600 euro voor onderhoud in april 2016 heb ik in oktober ook de versnellingsbak laten spoelen voor 275,- euro. Het verschil is zeker merkbaar! Versnellingen worden soepeler ingelegd en de lockup blijft langer zitten, wat gunstig zou moeten zijn voor het verbruik.
Het betreft trouwens geen 5-traps (zoals Autoweek beweert), maar een 4-traps automaat. Ik snap de trend naar alsmaar meer versnellingen niet zo. Een 10-traps automaat zal op papier best zuiniger zijn, maar mijn Volvo C70 heeft aan 4 versnellingen genoeg en draait nooit teveel toeren.
Voorlopig blijf ik lekker doorkarren in dit prachtige apparaat. Stiekem kijk ik nog wel eens naar een XJ maar ik ben nog te veel aan de Volvo C70 gehecht om nu al afscheid te nemen. Ik geniet nog lekker van de zachtzoemende vijfcilinder nu het nog kan voordat ze echt niet meer bestaan.
Schadeherstel
Tijdens het uitzuigen gooi ik het linkerportier keihard tegen een stalen punt aan. Diepe kras en zelfs een deukje zijn het gevolg. Pijnlijk moment!! Maar ook het moment dat ik opeens de C70 weer helemaal in showroomstaat wil krijgen. Er zitten wel meer storende plekjes op de carrosserie die ik weg wil hebben. Op een prachtige coupé hoort geen schade te zitten! Gelukkig werk ik bij een autogerelateerd bedrijf, met een grote schadeafdeling. Maar eens kijken wat zij kunnen doen....
Wordt vervolgd.
Beurt
Een C70 is en blijft geen goedkope auto om te rijden. Dat bewijzen ook de laatste APK en grote beurt weer. Ruim 1400 euro was de rekening dit keer. Dit hoge bedrag kwam mede door dat de radiateur vervangen moest worden. Ik heb wel 2 weken geduld moeten hebben voor ik de auto weer kon ophalen. Bij het vervangen van de radiateur bleek een olieslang naar de radiateur ook aan vervanging toe. Deze lag niet op voorraad, en was nergens in Nederland te krijgen. Ruim 1,5 week later kwam het onderdeel uit Zweden aan. Het goede nieuws was dat de garage mij verkondigde dat de auto technisch in topconditie verkeert en dus nog jaren mee kan. Ik geloof dat wel. De C70 rijdt namelijk weer als nieuw! Bijna 3 ton gelopen voel je niet.
Binnenkort 1500 kilometer voor de boeg naar Toscane. Misschien is de rit ernaar toe nog wel het leukst. De Volvo met 2.4T motor is niet vies van een flinke Autobahnrit en haalt werkelijk 250 op de teller! Gewoon op vlak terrein met tegenwind. En dat terwijl hij officieel maar 225 zou moeten kunnen. Niet dat het prettig is om uren zo hard te rijden, maar hij kan het wel! Het fijne is wel dat je op normale snelwegsnelheden altijd genoeg reserve hebt op snel in te kunnen halen. Samen met de lekkere stoelen zorgt de comfortabel snelle motor voor een rit waar ik naar uit zie. Heerlijke wagen nog steeds dus !
Weer pech
Oude Volvo's staan bekend als degelijk en betrouwbaar. Mijn exemplaar is dat helaas toch wat minder. Hij heeft me weer laten staan, dit keer in Italië. Nu begaf er een turboslang het, waardoor de motor uitviel. Gelukkig kreeg ik op kosten van de ANWB een Fiat 500L Diesel (traag!!!)) om de vakantie mee voort te zetten. Met de Fiat bespaarde ik wel weer meer dan de helft aan brandstofkosten. Gelukkig bleek voor 70 euro de turboslang weer gemaakt en konden we de Volvo op de terugreis weer ophalen.
Ondanks we te maken hebben met een 'degelijke Volvo' is het ook gewoon een een 17 jaar oude auto met 3 ton op de klok. Lange zware vakantieritten behoren met deze auto in ieder geval tot het verleden.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
