Volvo C70 T5 (1998)

Daar staat de schoonheid ons in mysterieus zwart toe te glanzen. Met dezelfde rondere neus die de S70 sedan in "97 kreeg. Zoals tevens de 240 pk motor en overige techniek van deze C70 volledig gelijk zijn aan die van de S70 T-5. Maar dat combineert helemaal niet slecht met de welgevormde derrière.
De T-5 is de topversie, een minder sterke "zachte-turbo" uitvoering is er ook. Maar in de C70 T-5 komt nog niet meteen de indruk op dat alle beesten los zijn. Het eerste wat opvalt, is eerder hoe muisstil de turbo-vijfcilinder te werk gaat. Heel soepel is hij ook, zonder merkbare sprong in trekkracht als de turbo genoeg uitlaatgas ingeblazen krijgt om volledig op toeren te geraken. Toch lijkt er wel een turbo-effect te zijn. Min of meer sluipend gaat de T-5 steeds harder terwijl je denkt het gaspedaal stil te houden. Is het te verklaren uit het geleidelijk steeds harder meeblazen van de turbo? Want ook bij een ferme stamp op het gas volgt geen onmiddellijke krachtsexplosie, maar een steil doch soepel oplopende acceleratie. De sterkste C70 is op een sluipende manier bloedsnel, een gevoel van sportieve agressie komt nooit op.
Dat heeft mede te maken met de  stilte waarin de motor zijn werk doet, gepaard aan "n minimaal windgeruis. Alles loopt even moeiteloos, de vijfbak schakelt perfect met droge klikken. Hij laat de Volvo lange stappen maken, dikke motorkracht en stilte dragen ertoe bij dat je bij nog niet al te illegale snelheden makkelijk kunt vergeten om de "5" te gebruiken.

Amerikaans comfort
In haast alles merk je dat Volvo met de C70 eerst en vooral op Amerikaanse klanten richt, daar ligt de grootste markt voor een dergelijk voiture. Vandaar ook het relatief hoge comfort. Alleen grotere korte oneffenheden stampen de enorme wielen niet mooi glad. Voor het overige valt er vanuit de ruime en uitstekend steunende stoelen niets schokkends te melden.
De maat van de C70 kun je ook als Amerikaans aanmerken, hij is niets kleiner dan de forse S70 sedan. Met als gunstig gevolg dat bijna hetzelfde geldt voor het kofferruim en de zitplek achterin. Slechts het aflopend dak brengt achterpassagiers van meer dan 1 meter 75 lang in het nauw. Mooie attentie: een rasterfolie bovenaan de achterruit, zodat de zon geen brandplekken maakt in de nek van achterpassagiers.
Het bijzonder omvangrijke rubber onder de C70 T-5 (maatje 225/45 R 17) doet natuurlijk veel goeds voor de wegligging. Maar een paar duidelijke nadelen moet je op de koop toe nemen. De dikke wielen kunnen niet zo ver uitdraaien, zodat de draaicirkel angstig ruim blijkt. Het afrolgeluid van deze stampers is het enige dat Volvo niet kon weg-isoleren. En de lompe rubber poten draaien bij laag tempo niet licht van het rechte spoor af, zelfs niet met hulp van de stuurbekrachtiging.
Dat "goeds voor de wegligging", hoe zit het daarmee? Het ligt grotendeels in lijn met de prettige verrassing die de Volvo 850 bood, stamvader van de huidige 70-serie. Sinds dat model kun je met Zweedse Volvo"s behoorlijk hard hoeken. Met de breed geschoeide C70 gaat dat vanzelf nog beter. Helaas mist de ietsje rubberige besturing net het stukje gevoel dat bij een sportwagen wenselijk ware. Zo hadden we ook liever progressiever werkende remmen gehad. Je stopt er prima mee, maar hard remmen vraagt wel hard stampen op het pedaal.
Zoals een 850 snelt de C70 bijna-neutraal door bochten. Je voelt wel "t niet geringe gewicht. Heel zachtjes probeert dat de auto naar de buitenrand van de bocht te duwen, een goed verstaander voelt dat al te fluks gas loslaten een heel slecht idee zou zijn. Maar als je netjes stuurt, geeft de C70 tot op hoog bochtentempo geen krimp. De C70 kan dus heel hard, maar legt de sportiviteit er niet dik bovenop. Erg bezwaarlijk is het niet dat de C70 zoveel kost als twéé 480 Ee-Essen. Omdat het degelijke Zweedse merk geen sportieve faam heeft en er geen brede vraag is naar een sport-Volvo, kan volstaan worden met dit model voor de happy few. Die hebben er een dijk van een sportieve toerwagen aan. Is "t minimaal f 15.000 meer waard dan een T-5 sedan met dezelfde voorkant, en dezelfde techniek? Ach, van achteren is zij echt mooi, en nog meer motorgeweld voorin heeft hij niet nodig. Toch "n beetje "n twijfelaar.