Menu
| Uitvoering | Swift 1.6 GLX |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1991 |
| Jaar van aanschaf | 2007 |
| KM-stand bij aanschaf | 90.800 km |
| KM-stand laatst | 18.000 km |
Een jaar verstreek nadat ik een roze pasje in mijn bezit had, en ik vond toch dat het tijd werd voor een eigen auto. Ik had er zo mijn eisen aan, zo mocht het geen klein gehandicaptenautootje worden, had ik het liefst een sedan, wilde ik toch wat PK’s onder mijn rechtervoet voelen en mocht het geheel niet te duur zijn.
Waar ben je dan tegenwoordig op aangewezen? Juist... Op een Jap. Maar laat dat nu net iets zijn wat ik niet wilde. Ik had mijn zinnen gezet op een Volvo 400 serie, en dan het liefst een 440 of 460. In aanschaf kosten ze geen drol meer, ze zijn tamelijk betrouwbaar en rijden tamelijk zuinig. Een ideale auto leek mij, ware het niet dat ik van verschillende lokale monteurs moest aanhoren dat de kosten flink op konden lopen mocht er wat mis wezen. Het werd op den duur een droom om in een 400 serie te mogen rijden, ik werd er verliefd op. Maar, after all, dromen zijn er om te dromen, is het niet?
Dan maar verder kijken voor een ander merk en type. Toevallig stond er een paar dagen later op het internet een Swift Sedan te koop. Ik heb wel eens vaker mijn oog laten vallen op een Swift Sedan, en ik nam me toen voor dat, wanneer ik een Swift Sedan zou kopen, het een 1.6 werd. Toevallig bleek het om een 1.6 te gaan. Stiekem werd het toch nog interessant, ook vanwege zijn lage kilometerstand.
Een dag later heb ik een afspraak gemaakt met de eigenaar om het beestje eens te komen bekijken. Een expert namen we mee, en die kwam tot de conclusie dat het een hele nette auto is voor zijn prijs. Ik kon me er geen buil aan vallen, dus de koop was snel gedaan.
Een paar dagen later kon de auto worden opgehaald. Dat was dan ook voor het eerst dat ik er in reed. Ik stond meteen versteld van de power die er onder de motorkap zat. Ik ben dan ook niet echt veel gewend (Hyundai H100 en Suzuki Alto 1.0, beiden van mijn ouders). Meteen was ik er weg van. Dit kwam toch wel redelijk overeen met wat ik wilde. Het is geen maatje gehandicaptenauto, een sedan, de PK\’s en het lichte gewicht zorgt ervoor dat de belasting en het verbruik goed te overzien zijn. Met zijn 835 kilo betaal je net zo veel als dat je voor een Starlet zou betalen. Enkel een auto met maatje Vivio of Alto is goedkoper (denk ik).
Een week later kwam de ultieme test. Ik ging met mijn maten een weekendje naar Friesland, om een festival te bezoeken. Uiteraard pakte ik mijn eigen autootje. Ik wilde wel eens zien hoe hij zich gedraagt bij hogere snelheden en of er plek is voor bagage van vier man, boodschappen en, uiteraard, de vier man zelf...
Ik merk wel dat de auto niet echt stabiel rijdt bij snelheden van 130/140. Hij is dan nogal gevoelig, en het is dan een must om het stuur goed vast te houden. Dat was weer een minpuntje, maar wat wil je voor een auto van bijna zeventien jaar oud.
De ruimte daarentegen viel me niet tegen! Ik kon alle bagage goed kwijt en de boodschappen vormden geen probleem. Het was uiteraard te merken aan de prestaties, maar we zijn stampensvol en op een comfortabele manier vanaf Breda naar Bergum gereden.
Het verbruik heb ik niet uitgerekend. Maar op de heenweg is er volgens de teller driekwart tank doorheen gejaagd. Het is van mijn woonplaats af naar Bergum zo\’n 325 kilometer. Volgens een oppervlakkige berekening heb ik zo\’n 1 op 14 gereden, en aangezien ik flink heb doorgereden lijkt het me toch netjes.
Al met al ben ik heel erg tevreden over mijn bolide. Het is hier en daar te merken dat het niet de jongste meer is, maar wat wil je... Als je op zoek bent naar een comfortabele, goedkope, tamelijk ruime en pittige auto; dan raad ik iedereen zo’n Swiffie aan. Ik verwacht in ieder geval een paar jaar met dit autootje te rijden. Wanneer ik iedere maand een fatsoenlijk bedrag gestort krijg, dan kijk ik wel verder voor iets groters en iets Europeaans :).
------------------------------------------------------------
2 Januari 2009 was het dan zover. Ik heb gekeken voor iets groters en iets Europeaans, alwaar de Swift plaats voor moest maken. Die dag heb ik de grote Europeaan opgehaald en hebben we deze Swift overgeschreven.
Uiteindelijk heb ik er meer dan een jaar met plezier mee gereden. Problemen waren er uiteraard, maar niet noemenswaardig. De auto deed waar ze goed voor was - waarvoor ik haar gekocht had - en dat was rijden.
Wel ga ik de sterren iets aanpassen. In de tussentijd heb ik eens mogen ruiken aan merken als BMW, Volvo, Opel etc. Dat maakt mijn uiteindelijke oordeel betreffende comfort toch iets kritischer. Een verbruik van ruim 1 op 15 en af en toe zelfs 1 op 16 noem ik nu toch wel uitmuntend, aangezien ik tegenwoordig niet beter dan 1 op 11.5 scoor...
Ik heb de auto een paar weken in mijn bezit, en zo’n 2000 kilometer mee gereden, dus van problemen kan ik tot nu toe niet spreken.
Wel sloegen de zekering door, vlak na aanschaf. Ik heb in het pikkedonker zonder tellerverlichting en achterlichten gereden. Dat was wel een hele spannende ervaring, die ik niet nog een keer mee wil maken. Het was vrij simpel om dit te verhelpen.
Er zit een grote scheur in de voorruit (zie afbeelding). Volgens de vorige eigenaar zat dat er al lang. Ik ben benieuwd hoe het daarmee verder gaat...
Als ik in lagere toeren een bocht neem, hoor ik links achterin flink wat getik. Wat dat nu is... Geen flauw idee... Wat ik wel weet is dat het geen groot probleem was...
Updates volgen wanneer er problemen komen. Ik verwacht ze niet...
-------------------------------------------------------------
2 januari 2009 heb ik de auto overschreven. De afgelopen 20.000 kilometer hebben er zich wel wat problemen voorgedaan.
Zo waren we op vakantie in de Ardennen, toen plotseling het achterste gedeelte van de uitlaat, de pot, losliet. Het was flink schrikken, want dat maakt een flink kabaal. Een Suzuki-dealer was uiteraard nergens te bekennen en zie maar eens in het frans duidelijk te maken wat het probleem is en of het ernstig is. Uiteindelijk heb ik wat duidelijkheid kunnen verkrijgen bij een soort Wallonische versie van Kwik-Fit. De monteur brabbelde iets in de richting van 'pas grave'. We hebben de resterende kilometers dus gemaakt met een auto waarvan de uitlaat incompleet was. En ze bleef het maar doen.
Tevens zijn er flink wat kleine, doch vervelende, dingen geweest die het begaven. Zo weigerde de centrale vergrendeling plotseling dienst. Toch vervelend als je negen van de tien keer tien passagiers hebt.
De raam aan bestuurderszijde weigerde dicht te gaan. Wat erg vervelend is bij de MacDrive of als je tol voor de Westerschelde tunnel moet gaan betalen.
Deze auto liep helemaal aan zijn einde toen ze meer koelvloeistof dan benzine begon te verbruiken. Wanneer je de gasklep opende begon ze gigantisch te roken aan de achterkant. Dat duidde dus op een koppakking die meer rot dan lek was. Reparatie zou flink in de papieren lopen, dus daarom heb ik er maar voor gekozen om op zoek te gaan naar een andere auto, waar ik uiteindelijk een maandje plezier van heb gehad...
Ondanks alles deed ze toch waar ze voor was, en dat was rijden.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
