Peugeot 309 GL 1.1i (1991)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 309 GL 1.1i |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1991 |
| Jaar van aanschaf | 2023 |
| KM-stand bij aanschaf | 104.000 km |
| KM-stand laatst | 119.500 km |
De aanloop naar de aankoop
Je hebt goede vrienden in Frankrijk.
Verspreid over het land.
Onder Parijs, nabij Bordeaux, St Etienne, In de Alpen, Lac d'Annecy, ....
Je bent niet vies van wat avontuur en ze nodigen je heel graag uit bij hen thuis.
Reizen doe ik graag met kleine rustige voertuigen. Een motorscooter 250cc, een lichte enduro 650cc, T3 vw met 45pk....tentje erbij en hobbel rustig van dorp naar dorp.
Maar met de jaren hou je meer en meer van lekker eten. En als er wel 1 manier is om met een fransman in contact te komen dan spreek je hem aan over streekgerechten. Het zijn niet allemaal Bourgondiërs, maar ze hebben allen een mening over hun keuken.
Ook zeker bij mijn franse vrienden. Ik beloofde deze zomer zeker langs te komen. Maar op welke manier gaan we dit doen? Ik wilde het niet duur maken.
Enkele onweerlegbare criteria voor dit project :
1)Een vierwieler deze keer. Met de motor hebben we het al genoeg gedaan en mijn achterwerk klaagt bij elke trip sneller en sneller.
2)Frans. Oui monsieur, pour rentrer dans l'ambiance de la vieille france!! raampje naar beneden, baguette, camembert, un peu de "pinard" in de nabijheid en geniet.
3)Minstens 30 jaar. Voor lage verzekering en taksen en een iets leuker uiterlijk en dat heerlijk wiegende comfort.
4)max 3000€. Was eigenlijk nog wat veel, maar ik verbaas me al snel hoe duur een 205je is in goede staat.
5)Een voldoende grote koffer.
Dat laatste was belangrijk om mijn Belgische specialiteiten te vervoeren, want je kunt er niet met lege handen aankomen natuurlijk. Denk aan het moeilijk te verkrijgen trappistenbier a la Westvleteren, Belgische witte wijn, etc, etc,...alles vers vervoeren zal nog de uitdaging zijn.
Bovendien moet al mijn motorspullen mee, want de meesten hebben leuke oldies op 2 en 4 wielen die we absoluut moeten testen. (na de warme middagmaal en voor de apero pastis, gaat nog stess geven zo'n strak schema)
Ook een grote gereedschap-koffer en tentje moet mee. Ik hoop het niet nodig te hebben, want met vuile handen aankomen en de tarte tatin missen is doodzonde.
De zoektocht naar het type franse auto was snel gemaakt.
Visa, AX, 2cv, 4L, 204, 305,R5 campus,-6-7-9-11,21,25, 405, twingo, 306,
te hoog verbruik, te duur, te kleine koffer, te oud, (subjectief) te lelijk....
De 205 viel net af in mijn zoektocht binnen België. Er was op moment van zoeken geen goed model beschikbaar of de verkoper gaf geen teken van leven of het doosje stond al 8 jaar stil.
De Renault 19 is afgevallen wegens lelijk in mijn ogen. Is wel goedkoper. Mea culpa, het is mijn mening en hoeft u helemaal niet mee akkoord te zijn.
De Peugeot 309 bleef over. Graag meer dan het instap motortje 1.1.
Helaas alle modellen die ik bezocht van 3000€ met 1.4motor en minder hadden problemen. Stokoude banden, lekkende motor, nalatig onderhoud,....
Het is geen liefhebbersauto bij het grote publiek. Dit is stilaan aan het veranderen, maar we komen van ver...
Dan toch maar de 1.1 1124cc motor. 60pk. olé
Optimisten zeggen dat het een "soepele" motor is.
Realisten en pessimisten zeggen : een lui, traag en zwak blok.
Tijdens mijn zoektocht merkte ik dat er veel "speciale reeksen" van zijn gebouwd. Zoveel speciale reeksen dat een gewoon model zeldzamer is.
Mijn speciaal model is een "Graffic".
Het is niet de bedoeling om lang het autootje te houden, tenzij het gezin het gebakje adopteert na de reis.
Normaal gezien ga ik alleen, maar ik heb mijn vrouw reeds verwittigd. Als er een charmante Audrey Tatou-achtig type een lift nodig heeft en geen haast, dan kan ze altijd mee. Ze zal niet verhongeren. :-)
Op moment van schrijven heb ik de auto enkel maar proefgereden en is deze nog niet op mijn oprit. Maar het voorschot is betaald. Uiteraard blijven jullie op jullie honger naar meer beleving en ervaring. Ook de foto's blijft nu beperkt op 1.
De context van de aanschaf hebben jullie al en er komt nog veel meer in het vooruitzicht.
to be continued !
wittebroodsweken
De auto is eindelijk thuis. De 150km lange rit is voorspoedig gegaan.
Het 60pk blokje vraagt om rustig bereden te worden.
90 a 100kmh is de sweet spot.
Eens thuis heb ik de auto grondig bekeken. Ok er zijn toch wel heel wat kleine gebreken. Verre van showroomstaat.
-Banden Michelin 15 jaar oud. Geen scheuren. Verwonderlijk. Te vervangen.
-pinkerhendel gaan stroef (slijtage, maar dan stroever ipv te los)
-heel wat bijgespoten spatborden. Niet voor de roest, maar de oude vorige eigenaar schuurde toch wel wat tegen paaltjes en ander verkeersmeubilair.
-Op de brug in de vintage garage van mijn 75 jarige buur vinden we 2 rotte handremkabels en 1 wiel dat niet 100% vrij draait door licht slepende handrem. Dat pakken we nog snel onder handen.
-koppelingskabel bijgeregeld.
-Bumper voor is al flink gebruikt voor wat ie is ontworpen. Lichte tikken opvangen. Zou ik moeten vervangen voor een mooier exemplaar. Maar door de ouderdom en de mindere interesse in dit model vind je er niet snel 1 goede. De sloperijen zien er nog geen broodwinning in. Of niet meer.
Positief :
Bijna geen roest. 4 beginnende plekjes
Stuurt recht
Heel het koelcircuit werk feilloos
zeer goede versnellingsbak
kurkdroog blok onderkant
opendakje werkt perfect
Ik loop met een smile van oor tot oor. Na enorm veel motorfietsen te hebben gehad, deed me de aankoop van een 2 wieler niet veel meer. Dit eenvoudig gebakje die absoluut geen koppendraaier is, maakt mijn dag goed. Ik wacht op de oldtimerplaten en de maand juli om er mee op reis te vertrekken. Wordt vervolgd.
De eerste reis
Zo, de eerste lange reis is achter de rug.
Alleen vertrokken richting de Dordogne. Afgeladen met spullen en cadeaus voor mijn Franse vrienden die ik ging bezoeken. Motorpak om te racen en enduro te rijden wat daar heel populair is. 14000km onderharde paden in de Dordogne. En 50kg technisch gerief als ik met pech onderweg kom te stranden.
In mijn haast en verstrooidheid was ik vergeten om een pechverhelping af te sluiten bij vertrek. Het was ook helemaal niet nodig. Op 2 vijsjes die ik onderweg heb moeten aandraaien van het interieur is er niets gebeurd.
Dit was mijn allereerste reis in een oldtimer. vele keren met de motor maar nu met een 4wieler. Best relaxed. Je kan veel meer meenemen.
Maar nog steeds met 1 zelfde filosofie : geen autostrade en zo min mogelijk nationales.
Hoe zuidelijker ik reed, hoe lager de gemiddelde snelheid. Alleen gele en witte wegen op de michelinkaart (liefst met een groen streepje ) werden vanaf Charleville Mézières aangehouden. Maar al snel zakte de gemiddelde snelheid naar 55kmh en zelfs nog veel lager. In het begin gebruikte ik de gps, maar na 4 dagen had ik die niet meer nodig. De franse wegen zijn uitstekend aangeduid. Enkel een vluchtige blik op de kaart.
De auto reed voortreffelijk binnen het redelijke. Als je echt ging sturen dan was het weer oldskool piepende banden in de bochten. De remmen waren zwak en niet toereikend voor die capriolen. Soms komt het motorbloed bovendrijven en het perfect aangelegde asfalt smeekte om hoge bochtensnelheden. Maar dat kon "prutske" niet aan.
De versnellingsbak vond ik uitmuntend. Gelukkig is het een 5bak en was het toerental nooit te hoog. 60pk was soms 240pk te weinig op de prachtige kronkelwegen. De locals kwamen soms wel bumperplakken want ze konden er niet voorbij in de vele blinde kort opeenvolgende bochten. Nonchalant met het handje uit het raampje mij wat jennen... Wacht maar ! Ik zal ze niet kunnen losrijden met mijn 60 pk trottinette , maar ik zal er wel voor zorgen dat ze hun beide handen stevig op het stuur zullen houden ! In een ver verleden heb ik nog +10jaar motor straatrace-kampioenschappen gereden. Ze zijn het niet gewoon om een verloren toerist met afgeladen oude wagen een hoge bochtensnelheid zien nemen in de talrijke blinde bochten. De truuk is om het asfalt te lezen. Hoe zwarter en flink versleten, hoe scherper. De gps kaart helpt ook en kun je voorspellen wat er komt. Dit kan ik natuurlijk niet bij net heraangelegd toplagen. Dan ga je maar rustig. En rustig reed ik ook 98% van de tijd. Ruuustig en chill.
Dorpjes lagen vaak in de vallei. 30-45kmh erdoor , over het bruggetje van de plaatselijke rivier en dan terug uit de bebouwde kom omhoog. Hier was de 60pk steeds flink te zwak. Vaak had ik wel de plaatselijke boer met de renault express of melkvrachtwagen in mijn gat. Het leek soms op de film "DUEL" uit 1979 van Steven spielberg. Maar dat deerde mij niet.
Ook hield ik de radiatortemperatuur nauwlettend in het oog. Bij de minste twijfel zette ik de verwarming vol open. Ik had toch vaak alle ramen open + schuifdak. (en geen pechverhelping)
1 dag was het heet. Toen reed ik van meer naar rivier om af te koelen. In mijn zwemshort. Dankzij de wondermooie(sic) stoelparels werd de zetel niet nat en kon ik nog wat verkoeling hebben. Ook een natte handdoek in de nek. zonnecreme, hoed, zonnebril hebben mij de dag doorgetrokken. Het bleef wel een marteling, maar het ging.
De vering was goed tot zeer goed. De kleinste wegen waren vaak zeer hobbelig. Uitstekend asfalt, maar ze kappen het over alle keien en hindernissen en de pletwals gebruiken ze daar precies nooit. Ik begrijp best de liefhebbers van hydropneumatische vering en alle varianten met slappe vering.
Trouwens, al die mensen op het platteland hebben nog als 2e wagen een Visa, C15-C25, Express, 205-309-405-R5 campus,.... Tot 30-35j zie je nog heel veel niet gerestaureerde dingen rijden. Is de auto meer dan 40jaar oud, dan zijn ze 9 op de 10 gerestaureerd.
ook heel veel oude tractoren. Te roesten naast de boerderij. Voor die liefhebbers is het daar een echte goudmijn.
Dit smaakt naar meer. Ik droom al van mijn volgende reis.
Ik verbruikte 6L/100km brandstof, 250ml olie en 250ml koelvloeistof op de 2500km.
De voorbereiding 2e reis
Intussen 2 nieuwe remschijven en 2 nieuwe achterbanden. (na een lekke band 2 toyo's op dezelfde as gelegd. Had liever Michelin maar niet te vinden voor een leuke prijs in 165 breedte en 13inch)
De remschijven mogen minimaal 6mm dun zijn, de mijne waren...4mm. aiai snel veranderen.
En een andere tijdeigen auto-radio-cassette.
Clarion by Peugeot.
Ook de originele witte sierkappen zijn een speld in de hooiberg. Ze waren er ook op de 205 cj. Heelder franse sites afgezocht en behalve voor woekerprijzen nog niet gevonden. Ik voeg een laatste foto toe, geplukt van het internet. Zo zie je welke soort doppen.
Als het maar kan, neem ik de 309. Moeder de vrouw en de kinderen zijn veel minder enthousiast.
Het is ook een ietwat saai karretje, maar heel soms spreken vreemden je aan met de vraag wat dit nu weer was als model... Een 205? Een vier nul iets? ........Een 309 ? Ha ja, mijn (zelf invullen) heeft nog een (zelf invullen x0x) gehad. Dan komen de tongen los.
De meeste vrouwen heb ik al snel op mijn hand.
Het is dan ook geen testosteron, blitz of macho ding. Het is een ongevaarlijk autootje. Het ziet er gewoontjes uit. Die persoon is betrouwbaar....De val gaat dicht. :-)
Geen enkel persoon die ik uitnodig om te gaan zitten kan een grijns onderdrukken na het plaatsnemen (wegzakken) in de stoel, de bompa-geur komt in je neusgaten en om de laatste ijspegel te ontdooien, wijs je naar de assenbakjes in de achterste portieren. Vroeger kon er gewoon gerookt worden waar je ook was. In het vliegtuig, op bureau of in de auto.
Met de nieuwe cassette in de auto, ben ik naarstig op zoek naar foute muziek van eind jaren 80 tot eind 90. Op mijn werk is er al wat afgelachen met mijn vraag of ze nog cassettebandjes hebben in originele hoes. Ik heb vroeger alles weggesmeten. Binnenkort krijg ik er een paar hopelijk.
Dit is niet mijn oldtimer, dit is mijn statement. Less is more and big fun.
Het weerspiegeld eigenlijk een beetje mijn karakter.
Eind deze maand zijn we vertrokken naar München voor de 2e grote reis. Zo veel mogelijk via kleine weggetjes.
Wordt vervolgd.
De 2e reis
Deze auto is aangeschaft om de oldtimer-autowereld een beetje te leren kennen na 3 decennia motorrijden. Kun je fun hebben in een gebakje van minder dan 3K en meer dan 30jaar oud? Het antwoord is volmondig ja !
Het doel was om 3 grote reizen te doen via kleine weggetjes en dan zien we wel weer.
Dit is verslag van reis 2. Van Antwerpen naar München via kleine weggetjes. De eerste reis naar de Dordogne deze zomer was zeer voorspoedig verlopen. Warm, zonnig en veel vrienden ontmoet.
Mijn glazen bol wist me te vertellen dat dit anders ging zijn. Oktober is natter, kouder en ik heb quasi geen vrienden in Duitsland. In de 20x dat ik Duitsland bezocht, ondervond ik dat ze steeds zeer beleefd en behulpzaam zijn, maar zich niet opmaken voor een leuker gesprek. Geen interesse waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga bijvoorbeeld. Neen, ze willen niet storen en respecteren privacy. In Frankrijk maak ik zonder problemen een kort of lang praatje aan de bar van het dorpsplein. Ook dit keer is het in D niet gelukt. Er zullen vele uitzonderingen zijn, maar ze kruisen mijn pad voorlopig niet.
Het autootje reed als eerste stop rechtstreeks naar Verviers (België) bij een goede vriend. De volgende dag ging het enkel maar via kleine wegen richting München. Het weer is mottig en ik hoop dat de wissers + motortje het goed zullen volhouden, want ze hebben vele uren moeten werken. Een gemis is dat er geen tussenstand is. De wissers gaan aan of standje snel. Niet met tussenpozen.
Mijn collectie foute muziek uit de jaren 90 in de vorm van cassetjes kwam al snel van pas. Niet enkel om mijn oren te treiteren, maar werden een soort alarmsysteem als ik te hard door de natte bochten ging. Het werd een soort 3 traps-alarm voor het volledig mis kan lopen. Ik verklaar mij nader ;
Ik kom gezwind op een kletsnatte bocht af en stuur in. Indien te snel vliegen mijn cassettes in het opbergvak , onder het stuur, tegen de kant. (Van knuffelrock, via Pink Floyd tot the best of Mozart) het gerammel werd naadloos gevolgd door mijn voorwielen die in een grijze zone komen van bijna gripverlies en minder scherp sturen. Als ik blijf volhouden in de koppigheid, dan wordt niet alleen de radius wijder, maar beginnen de achterbanden ook stilaan te schuiven, maar die geven weinig signaal. Die 3 kort op elkaar volgende signalen (cassettes, grijze zone voorbanden en dan de achterbanden) had ik regelmatig voor. Eens de achterwielen kort en fel uitbreken wordt het link. Door de grotere veerweg van dit type auto en zijn hoge wangen van de smalle bandjes, veert alles nogal diep in langs 1 kant. Een correctie die een fractie te fors is, doet de auto de andere kant op katapulteren. Vertrekkend uit de diep ingeveerde kant plots naar de andere kant. Voor je het weet sta je dan dwars. Een iets krachtigere auto kan soms nog de situatie op de rails krijgen door zich uit de dwarsslip te trekken, maar dat heb ik natuurlijk niet in zo’n karretje. 1 keer liet ik me vangen en stond ik dwars. Op dat moment keelde de spice girls uit de standaard boxen “who-do-you-think-you are?”.
Ik vermaakte me uitstekend en de kilometers en uren tikten aan. De auto verbruikte weinig. 1 op 17 is haalbaar. De bezorgdheid voor de koeling van vorige reis in de zomer is hier niet aan de orde. De remmen blijven slecht. Geen kracht. Zelfs met het petje op van +30jaar oud. Ik heb met vele slecht werkende remmen geraced. (+200kmh met trommelremmen voor en achter op de motorfiets tijdens het classic racen op Chimay 15jaar geleden) Het went niet, maar je zal er toch mee moeten leven. Dan pas je je rijstijl aan of doe een upgrade van het geheel. Zagen helpt niet. Maar het kan ook anders toen ik ergens in een diep en donker woud traag inliep op een 6x6 boomstammen transport vrachtwagen die de weg op zijn duimpje kende en zeer vlot instuurde en de truck net niet liet glijden langs de vangrails. Hij was niet geladen, maar het bleef niettemin indrukwekkend wat je met zo’n gevaarte kon doen. Ik stond op de eerste rij om van het schouwspel te genieten. Zou het de zoon zijn van Walter Röhrl?
Intussen wordt het donker en hebben we 12h gereden. Nu begin ik het ook te voelen en de dikke krachtige duitse wagens tegen mijn achterbumper met hun ledlichten zijn knap irritant. Op droog weer kan ik nog tempo maken, maar hier moet ik op eieren rijden. Al snel merk ik dat een goedkoop slaapplaats vinden buiten het toeristenseizoen geen sinecure is. Wat nog open is kost me te veel. Ach, dan slaap ik eens in de auto. Op de achterbank. Met de trommelende regen op het dak en de condens binnenin + zeer beperkte ruimte is slapen een uitdaging, maar het is me gelukt. Heel de nacht gietende regen. De volgende dag vertrekken we in de(jawel) regen en hebben ik en het autootje een laag moreel. Houd dit nu nooit op? De auto is de eerste 40km nukkig en precies geen vermogen, maar als het motortje weer warm is geeft ie geen krimp. Alweer een volledige dag glibberen en schuiven tot de eindbestemming. Met goed bed als premie. Het werd ook nog eens droog en de zon kwam erdoor.
De terugweg ging even voorspoedig. Maar ook ontzettend nat. De auto bleef heel. Geen storing gehad. Wel vind ik heel af en toe eens een vijsje en kan de plaats niet zo snel localiseren. Met mijn rijstijl kan die overal vandaan komen. Inmiddels een potje in het handschoenkastje waar ik ze verzamel. Het zijn er nog maar 3…
Dit was de laatste reis van 2023. Ik ga wat kleine dingen doen. De juiste wieldoppen heb ik nu gevonden , maar moet ze wit spuiten. Handrem en koppeling regelen, remblokken preventief vervangen en zoeken naar iets geschikter. Olie + filter.
Ja! je hebt een hoop lol met auto’s zonder vermogen en snufjes. Ik ben grote fan!!
klein detail, grote voldoening
Eindelijk de originele sierwieldoppen gevonden. Zo hoort deze Graffic serie te zijn.
Zo blij als een kind, want ze zijn zeer moeilijk te vinden voor een vriendelijke prijs.
Intussen is onze gezinswagen weg wegens te groot motorisch malheur en moet noodgedwongen het peugeotje meedraaien voor de dagdagelijkse taken. Ik doe het niet graag, want ik had ze droog willen stallen voor de winter maar het is niet anders. s'Morgens heeft ons Mieke een beetje een ochtendhumeur bij het starten op choke maar ze doet braaf watr haar is opgelegd. Weinig oldtimers op de weg rond deze periode. Dit is een open deur opmerking. De nieuwe gezinswagen komt eind januari dan kan de 309 wat slapen en in de lente terug rondpruttelen.
Nota aan mezelf : Hoe blij kun je zijn met zo'n ordinair, traag, onpopulair stukje rollend metaal en kunststof? Ik snap mezelf soms niet. ;-)
De Franse slag in de praktijk
Over de auto is er niets speciaals te melden. Het is de huidige eigenaar die "verfranst naar het platteland van de jaren 80-90".
Nonchalance dat ik mij misschien nog ga bekopen.
Deuren worden niet afgesloten.
Raam en dakje open in de zon tijdens het winkelen. Soms met contactsleutel er nog op. Onaangepast schoeisel. Gordeldracht kan beter.
Wil je de auto stelen? Leer hem dan eerst starten.
Wil je de auto verkopen ? Veel ga je er niet voor vangen en het is net een beetje te opvallend in het straatbeeld.
Wil je ermee gaan joyrijden ? Joy heef het gebakje in overvloed, maar donutjes draaien en wild rijden is niet mogelijk.
Uit frustratie kun je misschien nog de brandblusser leegspuiten in het interieur. Veel meer lukt niet.
De inhoud van het interieur stelen? Ja, dat is een dingetje. Knuffelrock 93 en Engelbert Humperdinck cassetjes brengen tegenwoordig vlot 2-3€/stuk op veilingsites.
Nee, het diefstal -en de vandalisme aantrekkingskracht is laag waar ik woon.
Enkel mijn Afrikaanse vrienden doen nostalgisch over de auto en zien hier nog wel een verdienmodel in. Of doen vriendelijk alsof om mijn Westers denken niet te veel te kreuken.
Een Afghaanse vriend wees me op de grote haat jegens dat model. In de jaren 90 reed de Afghaanse geheime dienst vaak in die auto's. Als je daarin werd meegesleurd zagen ze je niet meer terug.
Zomer voor de deur. Fijne vooruitzichten. Piano, piano
tot het uiterste
98% vd oldtimers staan op stal, maar dit autootje rijdt gewoon door.
Niet veel, maar wel alle seizoenen.
Momenteel gebruikt als transport van gereedschap voor bosbeheer.
Kettingzaag en alle attributen + beschermende kledij is er altijd aanwezig.
Momenteel heb ik een knappe Afrikaanse vriendin.
Als ze meerijdt dan ben ik zo geweldig blij. Ruuustig flaneren met het eenvoudig wagentje. Soms is het leven gewoon perfect.
Genieten.
Met de hakken in de sloot
Vorige week was het de beurt voor de 2 jaarlijkse keuring van deze Belgische yountimer.
In België is dit nog heel vaak via een neutraal keurstation.
Niets speciaals aan gedaan voor de keuring.
Ik kende de zwakke plek van de wagen en dat was de handrem die pas heel hoog aangrijpt bij optrekken vd hendel en ook nog niet lekker op de 2 remtrommels vastgrijpt. In de praktijk rolt ie niet weg op een helling van 20°.
Maar ik dacht naïef dat dit een opmerking ging zijn en geen veiligheid afkeurpunt. Helaas neen, afkeur.
Bovendien zag ik op de brug in de linkerhoek achterwiel dorpel/wielkast blaasjes en een lichtbruine kleur. Hierover zei de keurmeester niets, maar ik wist dat het roestspook na 34j is gestart was aan zijn ellendige kankergroei.
De handremkabels waren 2 jaar geleden vervangen en zonder probleem door de keuring en nu dus terug afkeur. Ik rij winter en zomer en dus ook door de regen. 1 zat volledig vast. Beide vervangen. kost niet veel.
Na dit te laten vervangen was het nog spannend bij de herkeuring want plots was de achterste rembalans maar net goed. Net binnen de afwijking. Ik merkte dit soms bij licht aanremmen. Bij "doorremmen", wat ik het liefste doe en de maximale grip opzoeken, merk ik niets. "Doorremmen" is nog steeds een slap vertragen, want in die jaren was de remkracht nog niet wat je heden ten dage voelt op een low budget instapmodel. Hier voel je de evolutie enorm in performance van de remkracht op moderne auto's.
De roestblaasjes was zoals verwacht de voorbode voor een onderhuids groot gat in de dorpel ter grootte van een bankkaart als alles mooi was blootgelegd. Plaatje erop, roestbehandeling, likje verf en hopelijk kunnen we weer 2 jaar door. Voor alle hierboven beschreven miserie was ik 160€ armer, incl. keuringen. Valt zeker te overzien tov een moderne auto.
Long life oliewissel met filter van een landrover kost evenveel bij een officiële garage.
Zo we zijn er weer 2 jaar vanaf en rijden weer vrolijk verder.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
