Menu
| Uitvoering | Omega Stationwagon 2.5 DTi Executive |
|---|---|
| Versnellingen | 4, Automaat |
| Bouwjaar | 2002 |
| Jaar van aanschaf | 2005 |
| KM-stand bij aanschaf | 170.000 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
Iedere keer weer een feestje om in deze auto te rijden. ’s Ochtends bij het starten begint het al; vanuit de leren fauteuil even naar de motor luisteren. Met de deur open, want met dichte deuren hoor je hem nauwelijks. Vervolgens de oprit afglijden, in één keer een beetje gas geven: dan komt ie zo brullend in een klap op toeren en doet de automaat de rest zeg maar.. lache.
Ok, zonder gein: ik heb na veel kilometers nog steeds lol in deze auto. Het is een aangename combinatie van luxe, soepele BMW techniek en een gezonde dosis Opel no-nonsense. Voorin ligt de 24 kleps, tot 150 pk geknepen direct geïnjecteerde BMW 525d 6-in-lijn CR diesel. Een erg fijn blok dat erg soepel oppakt en heel precies te doseren is. De diepe BMW grom van de tds blokken zit hier helaas niet meer zo in. Het gaat wel als de brandweer: menig TDI-coureur in verbazing achtergelaten.
De bak is volgens mij een BMW 5 traps automaat, in ieder geval geen GM! Daar zit behoorlijk verschil tussen: geen ge-klunk bij in D zetten of trappen in je rug bij stevig doortrekken zoals de 2.2’s en de V6-en over het algemeen doen. De combinatie blok/bak/auto is wat mij betreft prima: altijd vermogen paraat zonder onrustig te zijn.
De auto is qua stuurgedrag een kruising tussen europees en amerikaans karakter. Zeker geen BMW stuurmonster maar alleszins acceptabel: rustig en precies sturend. Zeer gevoelig voor banden: met iets anders dan Michelin rijdt dit als een dweil!
Veel luxe waarvan voor mij de meest aangename: BOSE speakersysteem met subwoofer keurig in de kofferbak weggewerkt en elektrisch verstelbare stoelen met geheugen. Da’s erg handig als iemand anders de auto heeft meegehad. Mooie materialen... gewoon een luxe gevoel achter het stuur. Ook een erg fijne ECC!
Verbruik: ik ben een stevige doortrapper en haal gemiddeld makkelijk 1:12,5. Voor een auto van dit gewicht (1633kg) met automaat en zespitter ben ik dik tevreden.
Jammer dat Opel dit soort auto’s niet meer maakt. Ik ga nu over op een Voyager omdat m’n gezinnetje niet meer in de omega past. Als dat niet zo zou zijn zou ik niet weten wat ik zou moeten kopen.
Hij heeft me nog nooit laten staan. Geen grote reparaties of gekke dingen. In tegenstelling tot de mercedessen die ik heb gereden heb ik deze zeer goed onderhouden qua beurten, warm- en koudrijden. Het is een BMW blok en die moet je gewoon met respect behandelen. Het blijft wel een aan slijtage onderhevig apparaat dus hier de van normaal afwijkende zaken:
Het gebruikelijke omega kwaaltje: de voorwielophanging, sluipt er zo eens per 150.000 km in. Om dit op te lossen leiden er kostentechnisch vele wegen naar Rome: dit is mijn 4e omega van dit type en voor mij is dit de goedkoopste/leukste: bij Stegeman in Exel voor een habbekrats nieuwe triangels kopen met rubbers en fusee er al in, zelf monteren in een uurtje per kant, uitlijnen en voor ca. 200,- klaar. Voordeel: Krijg ik nog es wat lichaamsbeweging enneh: de auto rijdt ineens weer alsof ie nieuw is!
Verder: de standkachel ontbrandt af en toe niet helemaal oke: sta je bij het eerste verkeerslicht soms in je eigen dieselmist: stinkt als de hel. Als alles warm is is het leed weer geleden. De garage heeft dit nog niet kunnen verhelpen.
Het ESP lampje gaat heel soms in bochten aan: dan denkt ie dat er iets slipt en houdt ie in. Ook dit heeft de garage nooit kunnen vinden.
Verder niets!
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
