Uitvoering

Outlander Sport 2.0 2WD Invite Plus

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2007

Jaar van aanschaf

2007

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

15 januari 2008

Na een tijdje in wat ’mindere’ aanloopauto’s gereden te hebben kon ik uiteindelijk toch mijn Mitsubishi Outlander ophalen. De Outlander in kwestie is een unicum voor Nederland. Niet alleen de opvallende kleur maar ook het lichtbeige interieur wijken af van de standaarduitvoeringen van de Outlander. Met de ’Real Wood Finish’ die vanuit Amerika werd ingevoerd is de Outlander meteen uniek. De kans dat er hiervan een tweede door Nederland rijdt is kleiner dan de kans dat de PVDA een belastingverlaging invoert. Overigens is de ’Real Wood Finish’ uiteraard niet van echt hout gemaakt, anders hadden ze het produkt wel anders genoemd.

Het rijgedrag van de auto was in het begin even wennen. De auto heeft in bochten de neiging tot onderstuur en bij fel accelereren willen de banden het vermogen wel eens niet volledig op het wegdek overbrengen. Maar na een korte tijd voel je de auto veel beter aan en dan wordt dat klein beetje onderstuur en de geringe frictie alleen maar leuk. Je kan spelen met de Outlander waarbij hij goed aangeeft wat de grenzen zijn.

De auto heeft een ingebouwde ringtank waar op een goede dag net iets meer dan 40 liter gas in te proppen valt. Daarmee rijdt de auto met mijn rijstijl net geen 300 km. Dat betekent dat ik elke 2 dagen wel ergens sta te tanken. Mijn zegeltjes gaan als een speer, ik heb genoeg AirMiles om een volledige AH over te nemen en ik ben onderhand de beste vriend geworden van elk met LPG uitgerust tankstation in mijn wijde omgeving en ver daarbuiten.

Daarentegen is de gasopening erg ingenieus op z’n Amerikaans achter het nummerbord verstopt. Hierdoor ben je in ieder geval wel af van die lachwekkende, goedkoop en vrekkerig aandoende LPG-opening in je bumper.

Het interieur van de auto is af. Het is niet schitterend maar het is zeker beter dan veel andere merken die veel moeite doen om het interieur verder op te fleuren en daar dan uiteindelijk in falen. Ik herinner me een nagelnieuwe Volkswagen Passat 2.0 waarbij de ’metaallook’ aan het stuur aan het bladeren was, het zogenaamd geborsteld aluminium goedkoper aanvoelde dan het speelgoed wat ik voor mijn kersverse dochter koop. Of de Audi TT waarin alles van alu lijkt maar als je per ongeluk aan een knopje komt valt het plastic dopje er zo af. In de showroom, al.

In de Mitsubishi echter geen pretenties. Alles is degelijk en voelt ook zo aan. Alleen de knop die nodig is om de bestuurdersstoel in hoogte te verstellen laat het afweten en ligt liever naast de zetel dan op de plek waar ’ie thuishoort. De afwerking had wel net iets beter gekund - maar dat vind ik bij een Passat en een Avensis ook terwijl dat toch echt andere prijsklasses zijn. Het wordt bij de Outlander echter goedgemaakt door het toch wel ouderwets heerlijke gevoel van een lederen stuurwiel en dito versnellingspook en handrem.

Het lichtbeige lederen interieur (optie) vervangt het standaard stoffen interieur. Het is wel jammer dat de rest van het interieur niet mee beige is geworden: het stuur, de versnellingspook en de handrem zijn nog steeds zwart en dat is toch een beetje jammer. Om het geheel af te maken heb ik in Amerika een setje plakhout besteld. Het is niet echt goedkoop a 250 euro maar het maakt de auto wel een beetje meer af.

De laadruimte van de Outlander valt mee en toch ook tegen. Met de bank naar boven geklapt valt er weinig te laden. Genoeg ruimte voor boodschappen maar voor de iets imposantere zaken zoals een lading emmers en borstels moet de bank toch naar beneden. Als de bank echter naar beneden is ontstaat er werkelijk een zee van ruimte. Waar mijn vorige bolide, een Toyota Avensis, lekker de laadruimte beperkte door de omhoogstaande zitting van de achterbank gebeurt dat hier niet. De laadruimte wordt (bijna) perfect vlak en de laadruimte gaat door tot aan de voorzetels. Heb je wat meer ruimte nodig voor een lange plank kan je ook nog de passagierszetel helemaal naar voren klappen.

Tel daarbij de veiligheidsvoorzieningen van de Outlander zoals ABS, airbags EN zij-airbags maar ook de haakjes voor de kinderzitjes, het ISOFIX bevestigingsmechanisme en je houdt een behoorlijke auto over voor heel weinig geld. Neen, dat zeg ik verkeerd. Voor zijn prestaties en uitrusting is de Outlander niet duur. Maar het blijft veel geld.

Tenslotte de prestaties. De Outlander 2.0 rijdt wonderbaarlijk goed. Af en toe een beetje lui in de lage toeren. Maar als je de Outlander lekker hoog in de toeren houdt veranderd het hele karakter van de auto! De bijna onhoorbare krachtbron tovert plots een leuke roffel tevoorschijn en de auto lijkt haast onklopbaar. Menig eigenaren van ’goedkope’ luxewagens met 1.8 en 2.0 motoren hebben jankend als een kind, aan de kant van de weg, hun eigendoms- en rijbewijzen opgegeten. Mede door het hoge toerental wat de Outlander kan hebben (7500 RPM) en de lange versnellingsbak kan je zowel diesels als luxewagens het vuur aan de schenen leggen. Vooral de tussensprint is bijzonder en de auto is dan ook bijzonder geschikt voor inhaalmaneuvres. De Outlander haalt de 100 makkelijk in z’n 2 en gaat dan ook nog een heel stuk door. Een vrachtwagen inhalen op de snelweg bij druk verkeer is dus geen probleem. Stoplichtsprintjes zijn een ander verhaal met de Outlander. Door het relatief hoge vermogen en de opbouw van de Outlander sta je vaak een tijdje ter plekke rubber te verbranden vooraleer je effectief meters begint te maken. Ook bij het doorschakelen in z’n 2 durft de Outlander op droog wegdek protesterend op zoek gaan naar grip. Bij nat wegdek is een stoplichtsprint onbegonnen werk omdat de Outlander het vermogen simpelweg niet naar de grond krijgt. Maar de Outlander is elke dag weer met plezier rijden.

PROBLEMEN

15 januari 2008

In het begin was de versnellingsbak wat weerbarstig. Vooral terugschakelen naar de 4e versnelling was erg lastig. Na een paar duizend kilometer is dit echter verdwenen.

De hele versnellingsbak is heel af en toe nog een tikje gevoelig.

7,5