Uitvoering

Ypsilon 1.2 16v LX

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1998

Jaar van aanschaf

2004

KM-stand bij aanschaf

52.000 km

KM-stand laatst

122.500 km

Algemene ervaringen

112.000 km

3 november 2004

In de afgelopen 3,5 jaar heb ik zo’n 60.000 km afgelegd met deze auto. Inmiddels is ie de 100.000 km gepasseerd.

*** UITERLIJK ***
Ik nog steeds erg tevreden met mijn blauwe Lancia (al kijk ik stiekem al een beetje naar een Alfa 147 als waardige opvolger...). Het is nog steeds genieten om de Y te zien staan. De originele vormgeving geeft de auto een elegant-sportieve uitstraling, zeker in één van de 100 Kaleidos metallic kleuren zoals in mijn geval diepblauw. Een polijstbeurtje heeft vrijwel alle krasjes doen verdwijnen, dus optisch is de auto in ieder geval weer spik en span. Mistlampen in de voorbumper en gezandstraalde lm-velgen maken de auto af.

*** INTERIEUR EN UITRUSTING ***
In het interieur chique aandoende beige alcantara bekleding (ook op het dashboard), die gewoon met een lichte vochtige doek schoon te houden is trouwens. Wel is de bekleding op de bestuurderstoel door intensief gebruik behoorlijk gaan ’pullen’. Het dashboard beschikt over een (nep)houten middenconsole(LX-uitvoering). Aan het feit dat het instrumentarium in het midden zit was ik snel gewend.
De LX-uitvoering is erg luxe. Met dubbele airbags, temperatuurmeter, elektrisch bedienbare ramen en spiegels, hoogteverstelling stuur en stoel, het genoemde interieur (met zonnegordijntjes) en als extra airconditioning (!) waan je je tijdens het rijden in een grotere en duurdere auto.

*** COMFORT ***
Het rijcomfort is prima, echter niet beter dan bij andere auto´s uit het B-segment. De stoelen zitten uitmuntend en zijn uitgebreid verstelbaar. Ik stapte na 2.000 km (naar Bari, Zuid-Italië) nog behoorlijk fit uit en ook een recent verblijf van twee maanden in het bergachtige Zuid-Frankrijk heeft de auto prima doorstaan. Nadelen van de auto zijn de beperkte bagageruimte (minder dan in de Punto) en de beperkte beenruimte achterin (maar daar zit bijna nooit iemand).

*** MOTOR ***
Het motortje is met 86 pk ruim bemeten (dezelfde motor als in de ’woeste’ Elefantino Rosso). Met name op hogere snelheden weet het motortje te verbazen: optrekken van 70-120 km/h in 5 gaat heel gemakkelijk, maar is des te leuker in een lagere versnelling! De auto trekt makkelijk door tot 170 km/h op de teller en voelt dan nog vertrouwenwekkend aan. De top moet ongeveer 180 zijn, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Behalve het feit dat het motortje best krachtig is voor een auto van 855 kg, is het ook een stil motortje. Zelfs bij snelheden tot 140 km/h dringt verbluffend weinig geluid in het interieur en is-ie een stuk stiller dan de V40 1.8 waar ik ook regelmatig mee rijd. Bij het optrekken hoor je een bescheiden sportieve sound, zoals het een Italiaanse auto betaamt. Het motortje is trouwens niet heel zuinig (maar dat kan ook aan mijn sportieve rijstijl liggen, daar nodigt de auto toe uit): gemiddeld 1 op 13,7 over de afgelopen drie jaar (weinig stadsgebruik, veel woon-werkverkeer (lees: fileverkeer) en lange afstanden).

*** BETROUWBAARHEID EN KOSTEN ***
Aan onderhoud, brandstof, verzekering (man, 21-24 jaar) en belasting kostte deze auto over de afgelopen drie jaar 17 ct/km. Inclusief afschrijving (berekend volgens waardebepaling in CarBase) bedraagt dit 23 ct/km.
De auto vertoont in het geheel nog geen roest (!). Met de name het afgelopen jaar (met ca. 20.000 km) ben ik probleemloos van beurt naar beurt gereden. Deze auto stelt wat betreft betrouwbaarheid absoluut niet teleur.

Zie onder voor een gedetailleerd overzicht van de onderhoudswerkzaamheden.

Toelichting foto 2: de Ypsilon in de besneewde Ardennen op weg naar Zuid-Italië
Toelichting foto 4: mijn Ypsilon tussen de vele andere Ypsilons in Italië

Onderhoud

112.000 km

3 november 2004

De betrouwbaarheid is tot nu toe bijzonder goed te noemen. Het afgelopen jaar probleemloos van de ene APK (incl. beurt) naar de volgende gereden, over ruim 20.000 km.

Tot nu toe is de auto bijzonder betrouwbaar gebleken. Een volledig overzicht van het onderhoud:
- bougiekabeltje (53.000 km); onder (BOVAG-)garantie vervangen.
- stuurkolomschakelaar (58.000 km) vanwege een aantal uitgevallen elektrische functies. Gebeurde helaas 1 week na afloop van de garantie... (half jaar)
- koppeling vervangen (63.000 km). MAAR: De slechte koppeling (de vorige eigenaar kon blijkbaar absoluut niet koppelen, was ook aan de koppeling te zien) was punt van onderhandeling bij aankoop. De reparatiekosten (in Italië) waren ruim ruim lager dan het onderhandelingsvoordeel.
- normale onderhoudsbeurt en APK (68.500 km), geen bijzonderheden.
- accu vervangen (73.000 km)
- normale onderhoudsbeurt en APK (86.500 km), nieuwe voorbanden (weer Pirelli’s, want die hebben het in ieder geval 35.000 km volgehouden, want ze lager er al om bij aankoop) en nieuwe handremkabel.
- nieuwe achterband (92.000 km)
- normale onderhoudsbeurt en APK (103.500 km), geen bijzonderheden
- nieuwe remschijven en blokken, gaatje uitlaat gelast, nieuwe ruitenwisserbladen en voorwielen gebalanceerd (110.000)
- nieuwe distributieriem (112.000)

Geschorst! Eindoordeel

122.500 km

9 september 2010

Per 26 augustus 2009 is mijn Lancia geschorst en staat hij in een boerenschuur te wachten op betere tijden. De geboden inruilprijzen waren zó laag, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen de auto van de hand te doen.

Tijd dus om een (voorlopige) eindbalans op te maken. Over een periode van ruim 5 jaar en 70.000 km is de kleine Lancia enorm goed bevallen. Met uitzondering van de koppeling hebben er geen dure reparaties plaats gehad en heeft de auto mij nooit laten staan.

Sterkste punten van de auto zijn de pittige motor, zijn Italiaanse flair, de overzichtelijke koets, de rijke uitrusting en de goede stoelen. Dat neemt niet weg dat het rijgedrag naar huidige maatstaven wel wat achterhaald is. Gelukkig geldt dat ook voor het vooroordeel dat Italiaanse auto's onbetrouwbaar zijn.

8,0