BMW 530i Executive (2001) #2

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	530i Executive
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2001
Jaar van aanschaf	2008
KM-stand bij aanschaf	155.535 km
KM-stand laatst	166.165 km

Maatstaf in z'n klasse ...

166.165 km
31 januari 2010

Inleiding

Na de verkoop en 10 maanden ervaring in mijn eerste BMW E39 leek het mij een geschikt moment om verslag uit te brengen. Ik had al een kleine twee jaar BMW ervaring, te weten een E34 530i bijna full-option, zie mijn andere review. Achteraf had ik graag langer in die tank willen blijven rondrijden. Wat een fantastisch blok, die V8, maar verbruik, ongegronde angst voor mankementen en de aantrekkingskracht van het nieuwere model deden me overstag gaan. Het E34-boek is dicht, een E39 530i kwam ervoor in de plaats. Ik moet zeggen: de euforie was nog groter dan bij de E34.

De auto

Ik had enkele eisen, het moest het faceliftmodel zijn, dus vanaf ergens in 2000, want vind de lampen en bumpers veel mooier dan de pre-facelift, de auto oogt er stukken frisser door. Daarnaast zijn er wat zaken doorontwikkeld en zijn de blokken uiteraard vernieuwd. Het moest een 530i zijn, wou geen achtcilinder meer, het verbruik van de zescilinders verschilt nauwelijks, dus dan die met de meeste power. Geen rode of groene kleur, geen automaat (want dat zuipt meer, kans op revisie en schakelen in een BMW is zo heerlijk sportief). Leer was geen vereiste, parkeersensoren en Xenon dan weer wel, maar dat bleken alle 530i’s standaard te hebben. De kilometerstand mocht niet meer dan anderhalve ton zijn, dan is zo’n auto bij verkoop nog een beetje courant.

Ik vond er één bij een handelaar in Ugchelen, in het prachtige Stahlblau (grijsblauw). De prachtige welvingen op de motorkap en langs de deuren komen met een lichte kleur goed uit. De auto had 155.535 gelopen, was bijzonder netjes en had naast het Executive pakket wat leuke extra’s, waaronder een fraai sportstuur (met helaas een gat in het leer door slijtage, vervangen door een nieuw stuur), navigatie, lichtsensor en rolgordijntje achter. Pas na de aankoop ontdekte ik dat hij een M-onderstel had omdat ik ‘m in vergelijking tot andere modellen erg laag vond liggen. Duidelijk te merken dat ik nog niet helemaal op de hoogte was van diverse uitrustingen.

Maar wat een auto. Ik ben niet zo snel lyrisch over een auto, vind tal van type’s mooie auto’s, maar de laatste jaren vind ik veel ontwerpen erg op elkaar lijken. Fabrikanten kiezen voor wulpse lijnen, enorme koplampen en dito bumpers. En wat is deze E39 dan een tijdloos model, kan nog altijd mee met de gevestigde orde. Nog altijd krijgt een strakke, originele E39 op de weg bewonderde blikken toegeworpen. En dan te bedenken dat het ontwerp uit 1996 stamt. Het rustige lijnenspel met een duidelijke wigworm, lange lage neus, vlak liggend voorruit, druppellijn naar achteren en korte, wat hoge kont met geïntegreerd spoilertje. En natuurlijk het mooie Hoffmeister-knikje in de raamlijsten, door zoveel merken overgenomen. Een superieur ontwerp wat voor mij de boeken in mag als sportsaloon van het decennium 1990-2000.

Bouwkwaliteit / ergonomie

Waar ik het E34 model al zo kraakvrij en robuust vond aanvoelen, gaat de E39 nog iets verder. Waar je op het dashboard of deurpanelen ook drukt, nergens een kraakje of piepje te horen. Fraaie materialen, nergens hard plastic. Strak, niet sober. In vergelijking met de E39 schakelen de stuurhendels veel lichter, het stuurwiel is wat kleiner en dikker (lekker) en het grote dashboard strekt zich al welvend uit richting het voorraam. Het viel me al meteen op dat de deuren met een prachtige doffe dreun dichtvallen. Ook viel me op dat de deurlijsten aan de binnenkant (langs het glas) richting de voorstijlen subtiel wegglijden, heel fraai gestyled. De kaartenbakken in de deuren mooi stevig en gevoerd, allemaal klasse afgewerkt. Onmiddellijk een premium gevoel. En dat voor het geld van een jonge Volkswagen Polo, om maar wat te noemen.

Motor

Een zescilinder in lijn … en zonder dat ie loopt al mooi om naar te kijken. Wat een ruimte nog in die lange neus. Het ziet er ordelijk uit, voor een monteur volgens mij prettig sleutelen. Jammer dat de motorkap niet meer naar voren openklapt zoals bij de E34, dat had wel iets stoers.
Ik moest de eerste weken erg wennen aan de zeer ingetogen loop van de zescilinder. Mijn vorige blok (achtcilinder) liep zwaarder, klonk meer als een fabriek en gaf een echte duw in de rug vanaf 4000 toeren. Deze zespitter is warempel sneller maar je hebt het niet in de gaten, zo enorm lineair is de vermogensopbouw, zeer soepel en ongenadig sterk. Ik ging het blok steeds meer waarderen, temeer omdat 1 op 11 gemiddeld met niet teveel stadsritten gemakkelijk haalbaar bleek. Het verbruik voldeed boven mijn verwachtingen, zeer tevreden daarover.

Hoe zal ik het geluid omschrijven? Hoog, wat hees, raspend. Een sportieve sound maar nogmaals: zeer ingetogen, waardoor je soms weleens denkt: oeps, rij ik al 140? Aan een kant wel jammer dat je de heelijke sound alleen echt hoort bij accelereren.

Prestaties

De 231 pk’s in combinatie met een handbak maakt de auto een scheurijzer. Hij hangt in heerlijk aan het gas, versnellen gaat met zoveel speels gemak en je lijkt oneindig lang te kunnen doorhalen in de versnellingen, dat vind ik typisch BMW trouwens. Eigenlijk vind ik de acceleratie van BMW’s vooral indrukwekkend bij de hogere snelheden: een sprintje 140 naar 180 is in een zucht achter de rug. Je krijgt een beetje het gevoel dat je bergafwaarts rijdt, zo snel klimt de naald! Het sprintje van 0-100 wat binnen 8 seconden moet lukken vind ik zo niet-chique met zo’n wagen. Alsof je de trein moet halen in je maatpak. Nee, met hoge snelheid een lange rit afroffelen, daar zijn ze voor gemaakt. Althans, dat kunnen ze goed. En je hebt zoveel reserves, ergens richting de 250 per uur stopt het pas. Ik ben met deze auto nooit buiten Nederland geweest dus lekker relaxed wat hoge snelheden proberen is er niet van gekomen.

Weggedrag/comfort

Het weggedrag is fantastisch. Zeer neutraal. Aandrijving achter, 50-50 gewichtverhouding, hoe kan het ook anders? Ik heb de kont met droog weer echt amper om kunnen krijgen, dan moet je of heel erg hard door een gladde bocht of een haakse bocht nemen en onverwachts het gas erop. Dan knippert de traction control even en hoor je even een hapering van de motor, maar daar is alles mee gezegd. Natuurlijk kan de traction control ook uit, maar dat wordt uiteraard een stuk listiger. Het M-onderstel helpt wel mee aan het kart-gevoel want overhellen of duiken deed ie minimaal. Je kunt loeihard over een klaverblad. Het nadeel is natuurlijk wel dat àls ie gaat, het hard gaat en de kans dat je in problemen komt, groot is. Ondanks de stugge demping blijft er meer dan voldoende comfort over, ook op klinkerweggetjes. Natuurlijk eerder stug dan slap maar een afstemming tussen veren en dempers die perfect uitpakt, ook met de al snel gemonteerde 18 inch velgen, een breedset: 235 voor en 255 achter styling 32, welke overigens geweldig smoelden en eigenlijk standaard onder een E39 horen te zitten. Echt waanzinnige velgen. Ik kwam erachter dat de achterbanden eigenlijk 265 breed horen te zijn, maar ach. Klein puntje van kritiek is dat de auto bij het rijden over dwarsrichels of putdeksels in de bocht iets onrustig aanvoelt en een klein stapje opzij lijkt te zetten.

De auto is bijzonder stil, ik heb nog geen auto gereden die zo weinig last van windgeruis heeft als deze. Ze bestaan wel, maar dan hebben we het over een klasse hoger: 7-serie, A8, S-klasse. De motor is ook fluisterstil hoewel je de sportieve snerp dan wel weer iets meer opvalt dan de achtcilinder.

De stoelen vind ik iets te hard zitten. Leren versies zitten zachter. De zijdelingse steun van de standaardstoelen vind ik te mager, in snel genomen bochten glij ik al gauw over het wangetje heen. De zitpositie is voortreffelijk. De stoel is alle kanten op de verstellen. Het middenarmsteuntje is verschuifbaar en dat is prettig. Wel tik je met je elleboog de telefoon steeds uit de houder, ergonomisch knullig.

Het navigatiesysteem werkt perfect, minpuntje dat als taalkeuze niet standaard Nederlands is meegeleverd. Ook jammer dat het geen touchscreen was. Namen kiezen met het draaiknopje is een heel gepiel. Zaken als een elektrisch rolgordijntje achter, volautomatische ruitenwissers en cruise control maken het plaatje van een rustgevende limousine compleet.

Schakelen of automaat

Ik wou dus per se een handgeschakelde versie. Veruit de meeste zwaarder gemotoriseerde Beamers zijn geleverd met een automaatbak. Heerlijk in de file maar eigenlijk vind ik schakelen een onderdeel van het ‘controleren’ van de auto, ik denk hierbij aan het afremmen op de motor voor een snelle bocht en aan de statische verbinding tussen bak en motor. Bij een flinke peut gas zal een automaat altijd wat slippen, bij een handbak is de verbinding 1 op 1, dat voelt erg krachtig en sportief. Daarnaast schakelen BMW’s heerlijk: klik-klak en heerlijk soepel. Behalve de vijf dan, als de bak koud was ging ie wat hakerig in de vijf en ook bij het uit z’n vijf halen veerde de pook niet lekker terug in z’n vrij. Typisch. De schakelwegen vond ik een tikkie te lang, bij de E34 V8 was dit korter. Ik begon me wel wat te ergeren aan bijgeluiden bij lastwisselingen tijdens koppelen. Niet heel ernstig maar er loopt toch een heel drijfwerk naar de achterwielen waar in de loop van de tijd toch wat speling ontstaat. Zo’n automaat zweeft dan wel heel lekker van z’n plek. Ik kom hier in een volgende review (ik rij nu automaat, ja ja) op terug.

Onderhoud

BMW’s zitten goed in elkaar. Geen distributieriem maar een ketting, scheelt weer. Het meeste onderhoud gaat naar mijn idee in het onderstel zitten. Dat is een gevoelig punt. Denk hierbij aan reactiearmen, wiellagers en een goede kwaliteit band (Michelin of Continental wordt vaak aangeraden). Motorisch zo goed als onverwoestbaar, althans, zo zegt men. Onderdelen zijn prijzig en dealerreparaties zijn duur, ik zou een goede specialist aanraden. 5-series zijn bijzonder populair op de 2e handsmarkt en omdat het bij dit soort auto’s niet snel te zien is of ze nu 2 of 3 ton hebben gedraaid is een goede historie erg belangrijk.

Ik heb wel een nare ervaring met dit onderstel. Na de aankoop trilde de auto enorm in de stoel. De achterbanden waren versleten en natuurlijk zo snel mogelijk andere banden geregeld. Tweedehands banden gekozen, het trillen was weg maar er bleef een dreunend geluid over. Alsof je over de strepen van de weg reed. Exact bij 80 per uur stak het de kop op, ergens bij 130 stierf het weg, ook al omdat rijwind en dergelijke dan iets aanzwelt. Dit heeft me achteraf wat onnodige euro’s gekost, want besloten gloednieuwe banden te kopen, maar niets hielp. Na veel speuren op internet en reacties op een forum besloten de cardanas aan te pakken, ondanks dat de auto verder niet trilde. Ik reed ondertussen dik een half jaar in de auto, met een ontevreden gevoel. Ik ben nogal perfectionistisch dus het probleem had me goed in de greep. Ik besloot niets meer aan het toeval over te laten en een fonkelnieuwe complete cardanas laten monteren bij van den Hengel in Amsterdam, waar ik goede berichten over had gelezen. Inclusief montage was ik een kleine 1000 euro kwijt, slik. Maar: de klacht was verdwenen. Tevens voelde de aandrijflijn een stuk strakker aan bij wegrijden en ontkoppelen.

Een ander punt van aandacht zijn trillingen, vooral rond 120 in het stuur. In een volgend review zal ik daar uitgebreid op terug komen, want het lijkt een echt E39-kwaaltje te zijn. De auto wordt rond 120/130 wat onrustig in het stuur en bij bepaalde merken banden is, ondanks veelvuldig balanceren toch een trilling te voelen, soms minimaal, soms toch storend. Ik hoor nu van meerdere kanten dat Michelin en Continental banden de beste keus zijn voor BMW. Ik kon het eerst niet geloven, maar de puzzel valt nu toch wat in elkaar, gezien mijn ervaringen. De 18 inch wielen reden compleet trillingsvrij, met dan ook voorop Michelin Pilot Sports. Daarnaast reed ik een keer in een E39 die echt trillingsvrij was en die stond op ... Michelin banden. Zou het dan toch waar zijn?

Olieverbruik? Ja, iets. Ik heb gelezen dat dit vaker voorkomt en geen reden tot ongerustheid is. Überhaupt is een litertje olie op 10.000 km natuurlijk geen probleem, maar er bestaan natuurlijk ook zat voorbeelden van 0,0 olieverbruik. Er kunnen tal van redenen voor zijn. Goede olie maakt ook veel verschil heb ik gehoord.

Conclusie

Een maatstaf in z’n klasse. Absolute aanrader als je pakweg 10 mille te besteden hebt voor een tweedehands auto. Goedkoper heb je ze trouwens ook. Vind dat deze auto van dit bouwjaar en prijsklasse eigenlijk geen concurrenten heeft. De chique tijdloze koets, bouwkwaliteit, de heerlijke achterwielaandrijving, de sportieve inborst, de beroemde zescilinders. Gebruikskosten dan? Ach, een beetje zware middenklasser met een vierpitter loopt ook niet zuiniger dan 1 op 12. Ik heb deze auto een klein jaar gereden en de cardanas gooide wel wat roet in het eten maar het is een auto die je ook veel vergeeft. Daarom heb ik er weer een gekocht, zelfde kleur, zelfde motor, maar dit keer wat meer eisen gesteld, navigatie laten gaan, leer laten komen. En voor een zeldzaam lage kmstand gegaan. Bedankt voor het lezen van mijn review; de komende tijd zweef ik rustig verder met mijn derde 530. Met automaat.