Menu
Ik was vijf jaar, en al hard op weg een autofreak te worden. Mijn kleuterschool lag tegenover de plaatselijke Volkswagen-Audi-dealer (reageerders, kom er maar in!), en zo liep ik dus elke dag langs rijen auto's. Autobladen las ik nog niet, ik ontwikkelde mijn eigen theorieën. Bij elke auto drukten mijn vriendje en ik de neusjes tegen de zijruit om te kijken hoe hard –ie kon. Hoogste snelheid op de snelheidsmeter min 20, en dat was dan de topsnelheid. Auto's met de antenne op het dak, of achterop waren weer sneller dan exemplaren met een spriet op de neus. En in dat jaar, we praten over 1982, zag ik 'm voor het eerst staan. De Audi 100, generatie C3. Het straatbeeld werd gedomineerd door hoekig spul, en het was alsof ik lopend op weg naar De Woelige Stal opeens een stap zette tien jaar in de toekomst. Met zijn voor die tijd moderne carrosserie was het echt iets bijzonders, een stap op het gebied van autodesign.
Behalve die gestroomlijnde Audi 100 was er de Ford Sierra. Ten opzichte van zijn voorganger de Taunus qua design net zo revolutionair als de hipste smartphone ten opzichte van de bakstenen die de eerste mobiele telefoons waren. In mijn jeugdige enthousiasme dacht ik zelfs dat de driedeurs-Sierra de opvolger van de Capri was. Over apart design gesproken: de Citroën BX, ook al weer dertig jaar geleden dat die kwam. Weet je het nog, die reclame: de BX vindt de garage maar niks.
Een auto die je nog steeds met grote regelmaat tegenkomt, is de Mercedes 190. Getoond in december '82, dus de laatste oogst van het mooie autojaar. Die zie je nog met grote regelmaat rijden en daarmee is het de meest tastbare herinnering aan het mooie autojaar 1982.
Coördinator Tests
Van de 25 jaar die AutoWeek dit jaar bestaat heb ik meer dan de helft van heel dichtbij meegemaakt. In januari 1990 kocht ik van mijn zakgeld nummer 1, voor een piek, 12 jaar later trad ik er in dienst. Noem een auto en ik weet nog in welk jaar we hem tegen welke auto's getest hebben, negen van de tien keer weet ik nog welke kop er boven het verhaal stond. Een afwijking, maar erg handig zo nu en dan. Hoogtepuntjes? Mijn Oost-Europa-trip in het eerste jaar bij AutoWeek. Met een Skoda Superb reed ik door de voormalige Oostbloklanden, sprak ik met voormalige Trabant-ontwikkelingschefs, FSO-medewerkers en kreeg ik de plannen voor de wederopbouw van het merk Dacia te zien. 11 dagen van huis, fantastische wegen door de Karpaten, dat werk. Zulke trips blijven je lang bij. Multitests op de Stelvio-pas met achtcilinder-SUV's, hogesnelheidsessies op Autobahn 31, zulke klussen kwamen erbij toen we GTO gingen maken en tegenwoordig sta je net zo makkelijk op een Spaanse vlakte tegen een cameraman te praten over een nieuwe auto waarmee je aan het rijden bent en twitter, facebook of snapchat je wat in het rond over je belevenissen. Wat is er veel veranderd. Veel ook niet. AutoWeek zal altijd aandacht schenken aan de auto's voor de gewone man. Die nieuwe B-segmenter is voor ons belangrijker dan GT3 RS die nog weer sneller over de Ring racet. Al zijn we natuurlijk niet te beroerd zoiets ook mee te nemen op onze enorme hoeveelheid kanalen. Dat is het leuke van werken bij AutoWeek, het ene moment rijd je in een 3-cilindertje met raamslingers, het andere zoef je met een twaalfcilinder over glad asfalt in een exotisch oord.
