Volvo V60 Cross Country vs. DS 7 Crossback - Test

Een groot marktaandeel hebben ze niet, maar opgeruigde stationwagons kennen een trouwe schare fans en dus zijn er merken die de fans van nieuwe modellen voorzien. Volvo kun je gerust zien als een van de grondleggers van het soort, maar ook merken als Audi, Mercedes, Opel en Subaru richten zich erop. Toch blijkt het lastig een concurrent te vinden voor de nieuwe V60 Cross Country met D4motor. De A4 zit net tegen zijn facelift aan, Mercedes’ inzending speelt in een hoger segment, de Opel bleek niet beschikbaar en Subaru levert geen diesels. Lastig. Maar je zou de Cross Country ook kunnen zien als een alternatief voor mensen die graag wat anders willen. En in die lijn ligt zeker ook de 7 Crossback van DS. Die lijkt weliswaar meer op een echte SUV, maar lijkt tegelijkertijd eigenlijk helemaal nergens op. Dat bedoelen we overigens positief. Aan onderscheidend vermogen ontbreekt het DS dus niet en het topmodel gaat daarin misschien nog wel verder dan de mindere goden. Bovendien heeft het merk een dieselmotor die op papier goed past bij wat er in de neus van de veel minder uitbundige Volvo ligt en zijn de prijzen van vergelijkbaar niveau.

Alleen vierwielaandrijving ontbreekt; die kan alleen geleverd worden in de plug-in hybride E-tense. Bij de Zweedse dealer krijg je hoe dan ook aandrijving op alle wielen wanneer je opteert voor de Cross Country. Die moet immers wel meerwaarde hebben ten opzichte van een gewone V60 en tegelijkertijd een professionele afstand bewaren tot de XC60, die om die reden uitgevoerd kan worden met luchtvering. Dat laatste mag de Cross Country dan niet hebben, het blijft een bovengemiddeld comfortabele auto. De langere veerwegen zorgen ervoor dat verkeersdrempels en gaten met meer souplesse kunnen worden opgevangen en de stuurinrichting werkt tamelijk licht en indirect. De afstelling is overduidelijk gericht op comfort en gezien het hoge wagengewicht van 1.762 kilo lijkt dat de enig juiste keuze. Dermate veel massa strak een bocht om laten gaan zou te veel comfort opofferen. Het gewicht laat zich bij snelle lastwisselingen duidelijk voelen, maar dankzij het relatief lage zwaartepunt in vergelijking met de DS 7, voelt de V60 stabieler en zekerder aan.

Dankzij de standaard vierwielaandrijving is de tractie altijd overvloedig en mocht je nou eens een paardentrailer een drassig weiland in moeten trekken, dan zal dat ook geen probleem vormen. Het levert, kortom, weer het totaalplaatje op dat we inmiddels van het merk verwachten. De dynamiek druipt er zeker niet van af, maar onder alle omstandigheden die je zou kunnen tegenkomen, kwijt de Cross Country zich prima van zijn taak en al heel gauw stap je liever niet meer uit.

ACTIVE SCAN SUSPENSION

DS pakt het anders aan, met wisselend succes. Ook in dit geval ligt de nadruk op comfort, en dan zelfs vetgedrukt, onderstreept en gecursiveerd. Hoogtepunt vormt het Active Scan Suspension-systeem. In de stand Comfort scant dat systeem het wegdek en past de weerstand in de schokdempers aan op de verwachte oneffenheden in het wegdek. Dat maakt de 7 onwaarschijnlijk comfortabel op bijvoorbeeld verkeersdrempels of klinkerwegen. Ook lange snelwegritten zijn een ervaring op zich in de DS. De prijs voor dat comfort is een wat minder overtuigende wegligging. Waar je in de Volvo een beetje moet zoeken om de grens te vinden, loop je er in de DS op een natte en vlot genomen rotonde soms spontaan tegenaan. Een auto voor mensen met een uitgesproken voorkeur, dus. In dat licht bezien valt het aan te raden om voor een versie te gaan met 18-inch wielen. Beter het comfort maximaliseren dan de uitstraling verder vergroten.

Ook de aandrijflijn gedijt beter bij een ontspannen rijstijl. De 2,0-liter viercilinder dieselmotor levert zijn maximale koppel bij 2.000 tpm, maar hakt er dan ook wel in met de daadkracht die je van 400 Nm verwacht. De powerband blijkt daarna echter relatief beperkt, zo’n 1.000 toeren later begint de kracht van de dieselmotor af te vlakken en bij 4.000 tpm is de koek op. Bij een rustige rijstijl is dit allemaal geen bezwaar, er zit voldoende pit in om de DS vlot te trekken. Dan doet de achttraps automaat keurig zijn werk op de achtergrond. Maar hoe dieper in de reserve gegraven moet worden, hoe minder geraffineerd het gaat. De motor zet dan een onaangenaam luide keel op, levert zijn vermogen wat piekerig en de automaat loopt dan vaak achter de feiten aan. Het kan allemaal wel, maar niet van harte.

Volvo heeft het samenspel van motor en transmissie in ieder geval beter op orde. Doordat de motor daarnaast zijn maximale koppel net wat eerder levert en bovenin over een wat langere adem beschikt, komen de prestaties er met meer beleid uit. Ondanks het fors hogere gewicht, toont de V60 zich ook op alle metingen de snelste. Maar doordat een vlotte rijstijl minder protest oplevert van de techniek, laat de Volvo-aandrijflijn een betere indruk achter.

BUITENMATEN

Het gewichtsnadeel van de V60 komt voor een deel voort uit de tamelijk kloeke buitenmaten van de Zweed. Zeker naast de DS 7 valt op hoe groot het model eigenlijk uitvalt voor het D-segment. Natuurlijk geeft-ie in hoogte wat toe, maar lengte en breedte zijn in de Cross Country aanzienlijk groter. Dat verschil merk je vooral op de achterbank, waar een volwassene tamelijk riant kan zitten. Maar ook de lange bagageruimte komt voort uit de extra centimeters. Ideaal voor grotere pakketten, hoewel het aantal liters door de relatief bescheiden hoogte kleiner uitvalt dan in de DS 7.

Helemaal voorin maakt de Volvo traditiegetrouw goede sier met uitstekende stoelen, die in alle richtingen goed verstelbaar zijn en zo ook voor lange mensen een prettige zit bieden. Het dashboard roept een déjà vu op; eigenlijk elk model sinds de huidige XC90 heeft het. Het wordt gedomineerd door een groot verticaal touchscreen, maar is verder een baken van rust, ingetogenheid en kwaliteit. Dankzij de logische indeling en de snelle responstijd van het scherm vormt het grote aantal functies dat erin verstopt zit zelden een probleem. Als je per se een minpunt zou willen noemen, dan zou dat hoogstens het ontberen van een eigen uitstraling kunnen zijn. Zeker in verhouding tot de bijzondere DS 7.

Waar de buitenkant al de aandacht trekt, gaat de binnenkant gerust nog een stap of drie verder. Overal lijnen, vormen, afwijkende materialen; het DS-interieur bombardeert de zintuigen. Op enkele schakelaars na valt verder op dat de kwaliteit en afwerking wel degelijk een hoger niveau kennen dan we van andere PSA-producten gewend zijn. Het premiumlabel bewijst zo meer dan alleen een marketingkreet te zijn. Helaas moet gezegd worden dat niet alles altijd even goed werkt. Het touchscreen heeft een grote diameter, maar reageert niet snel genoeg en vergt vaak onnodig veel handelingen. De temperatuur van de airco staat bijvoorbeeld altijd in de hoeken, maar je moet toch echt naar het aircomenu om dat aan te passen, terwijl er makkelijk twee pijltjes bij hadden gepast. Bovendien werken niet alle systemen zo mooi als in de Volvo. Dat er Night Vision op zit en de al genoemde adaptieve dempers levert pluspunten op, maar de houtje-touwtjemanier om een 360-gradenbeeld te creëren doet afbreuk aan het systeem. De resolutie valt tegen en het beeld aan de zijkanten wordt pas ‘ingevuld’ door de camera achterop als je daadwerkelijk begint te rijden.

Bij het ruimteaanbod valt ongeveer hetzelfde op: het is er wel, maar laat zich niet altijd even prettig benutten. Enerzijds knap dat DS met minder centimeters meer ruimte creëert voor de bagage. Maar vervolgens zit er een joekel van een achterklep voor, die net niet ver genoeg opengaat, wat de toegang nodeloos ingewikkeld maakt. Op de achterbank hetzelfde verhaal. Er is meer hoofdruimte, wat positief is, maar de wagenbodem staat ten opzichte van de bank net te hoog, waardoor je benen een wat vreemde houding aannemen. Dit alles is niet onoverkomelijk, maar dit soort kleinigheden vallen wel op, zeker gezien het premium prijskaartje dat DS voor ogen heeft. Daar komt nog bij dat ze in de Volvo schitteren door afwezigheid.

ZELFS NIGHT VISION

Zoals gezegd heeft DS een premium prijsstelling in gedachten, evenals een uitgebreide lijst met opties en personaliseringsmogelijkheden. Alles doornemen wordt een ondoenlijke opgave, dus we beperken ons tot het aanwezige testexemplaar. Dat is een BlueHDI 180 Executive, die voor € 57.790 in de prijslijst staat en voor dat geld onder meer de actieve wielophanging heeft, deels zelf kan rijden op 18-inch wielen en middels camera’s en sensoren onder meer de dode hoek en verkeersborden in de gaten houdt en de duisternis verlicht met adaptieve ledkoplampen.

Heel redelijk, maar om tot ons testexemplaar te komen, moet er nog voor zo’n € 12.000 aan opties op. Bijna de helft daarvan gaat op aan het DS-Inspiration ‘Opera’ Alezan-pakket, waar de prachtige stoelbekleding deel van uitmaakt. Vervolgens moet er nog Night Vision bij, geluidwerende zijruiten, een keyless entrypakket en wat andere snuisterijen om tot de totaalprijs van € 69.540 te komen.

Daarmee is de Fransman echter nog altijd goedkoper dan de Volvo, die zoals getest € 73.445 moet opbrengen. Ook in Zweden heeft men tegenwoordig een uitgebreide optielijst, maar we beperken ons voor nu even tot de opvallendste uitrustingsverschillen met de DS. Zo heeft de V60 wel een panoramisch schuif-/kanteldak en vierwielaandrijving, maar geen Night Vision of adaptieve dempers. Uiteraard zijn er ook de nodige kleine verschillen in bekledingssoorten, maar in grote lijnen zijn het beide riant uitgeruste auto’s, waarbij de Volvo iets meer kost. Gezien het hogere verfijningsniveau betekent dat echter niet dat het meteen het minder aantrekkelijke alternatief is.