Volvo 960 3.0 - 1991 - 939.514 km - Klokje Rond

Paul is autoliefhebber in hart en nieren en sleutelt nog altijd zoveel mogelijk zelf.Hij heeft zelfs diverse cursussen gevolgd om zich in de autotechniek te bekwamen. Eigenlijk was het niet de bedoeling dat deze 960 als dagelijkse auto dienst zou gaan doen. Het plan was een harttransplantatie, daar draait een beetje dokter zijn hand niet voor om. Paul: “Ik reed destijds een 240 van 1993 en ik had het idee opgevat om de zescilindermotor van de 960 daar in te lepelen. Die auto kocht ik van de eerste eigenaar, er stond toen 390.000 op de teller. Hij reed echter zó goed, dat ik het zonde vond om hem te slopen.

Die 240 heb ik nog steeds en daar wil ik nu een 16-klepper uit een 740 in hangen. De motor heb ik al, de tijd voor de operatie helaas nog niet. Dat komt nog wel, maar het blijkt ook minder eenvoudig dan gedacht. Sinds ik in 1977 mijn eerste Volvo aanschafte, een toen negen jaar oude Amazon, heb ik geen ander merk meer gekocht. Die auto was trouwens in niet al te beste staat. De voorspatborden trok je er zo af. Er werd in die tijd nog niet zo veel aan roestpreventie gedaan en het schijnt zo te zijn dat de in België geassembleerde Amazons wat minder goed zijn dan de Zweedse. Verder is het een fantastische auto. Ik rijd hem nog steeds en heb diverse aanpassingen en verbeteringen gedaan. Ik ben er al een keer mee naar Peking gereden.

Dat reizen zit me wel een beetje in het bloed. Mijn ouders namen ons al mee naar Rusland in de vakantie, dus daar zal ik dat avontuurlijke wel van hebben. De 960 komt ook aan zijn kilometers. Mijn zoon heeft hem eens van mij geleend en kwam na een lang weekend terug met de mededeling dat hij ermee naar Rome op en neer was geweest. Hij was onder de indruk van het reis comfort en van de topsnelheid in Duitsland!”

FALENDE STARTMOTOR

Het ging echter niet altijd voor de wind met deze Volvo. Zo legde de zescilinder vroegtijdig het loodje, ook al valt dat de motor zelf niet te verwijten. Paul legt uit: “Ja, dat heeft een wat vreemde voor geschiedenis, terug te voeren op een falende startmotor. Telkens als de motor warm was, weigerde de startmotor dienst. Na een tijdje afkoelen deed hij het weer. Ik heb toen zelf maar een directe verbinding van het startrelais naar de accu gemaakt.

Op een gegeven moment startte hij weer niet. Dus ik deed de motorkap open en toen sprong spontaan de startmotor aan, terwijl de versnellingspook nog in D stond. De auto schoot vooruit, ramde een bloembak en daarbij raakte de radiateur lek. Ik ben toen naar huis gereden, nog geen drie kilometer. Maar het bleek precies genoeg om de cilinderkop om zeep te helpen.

Om het mijzelf niet al te moeilijk te maken, heb ik voor een andere motor gekozen, uit een V90. Dat blok heeft nu al zes ton gelopen. Mijn eerste Volvo met een zescilindermotor was een 164, die ik voor honderd gulden op de kop tikte. Tijdens een vakantie in Zwitserland ging de motor stuk en wonder boven wonder vond ik daar een andere 164, die ik voor omgerekend 400 gulden kocht. En geloof het of niet, maar met die auto heb ik daarna nog tien jaar gereden. Met de caravan aan de haak was het verbruik 1 op 4.

Dat ik alleen maar Volvo’s heb, is niet helemaal waar. Er staat ook nog een Fiat Topolino stationwagon in de garage. Die heb ik samen met nog een exemplaar in Italië gekocht. Die andere is inmiddels verkocht. De wielen onder de 960 heb ik vlak na aanschaf van de auto gekocht. Ze komen uit het magazijn van een Volvo-dealer die de oude voorraad opruimde. Ze zijn wat breder dan de originele set en dat staat hem erg goed, vind ik.”

EEN RIJ NULLEN

Helaas zijn de snelheidsmeter en daarmee ook de kilometerteller de laatste paar jaar een beetje nukkig. Alsof de oude dame het naderende miljoen probeert uit te stellen. Paul: “We krijgen het maar niet voor elkaar. Na het reviseren van het differentieel is er een nieuwe snelheidssensor ingebouwd, zonder het gewenste resultaat. Zelfs de complete tellerunit is nu vervangen, wederom zonder het probleem op te lossen. Behoorlijk frustrerend.”

Het was Joep tijdens de proefrit al opgevallen dat de snelheidsmeter een beetje wispelturig is. En dat was niet het enige; er zijn ook aardig wat vibraties waarneembaar. Bij de inspectie van de onderkant valt een vrij groot roestgat op. Daar schrikt Paul zelfs van. Het was hem niet opgevallen. Onder de motorkap is het best ruim: de pomp van de airconditioning ontbreekt. “Die heb ik eruit gehaald; het maakt mij niet uit. In mijn andere auto’s heb ik ook geen airco en vroeger deden we het toch ook zonder?” Daarover verschillen we dan van mening. Op een hete zomerse dag is koele lucht uit de ventilatieroosters toch wel erg prettig.

De motor, met ruim zes ton achter de kiezen, en de automaat, die er bijna een miljoen op heeft zitten, zijn in prima staat. Dat verdient respect. Joep: “Het valt mij alles mee dat de cilinderkop het zo lang volhoudt op lpg. En zonder extra klepsmeersysteem.” Deze generatie Volvomotoren staat er bekend om goed tegen de hogere verbrandingstemperatuur van lpg te kunnen. Wat opvalt, is dat er twee gascomputers te zien zijn. De ontsteking en injectie zijn verdeeld in twee keer drie cilinders en het gassysteem (Vialle) dus ook. Wat zijn de plannen met de Volvo? Paul: “Lekker doorsturen. Veel goedkoper kan ik niet rijden en ik geniet nog altijd van dat fantastisch mooie zescilindergeluid bij het accelereren. Nu alleen nog even die vervelende teller aan de praat krijgen, zodat we straks daadwerkelijk een hele rij nullen in beeld hebben.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Wat een astronomische kilometerstand wederom! Tijdens de proefrit en inspectie heb ik een aantal zaken geconstateerd en in de werkplaats kwam ik ook aardig wat tegen. Hoewel dit best een flinke lijst is, vind ik het voor de kilometerstand meevallen. De Volvo is een solide en veilige auto, die vooral wat minder comfortabel is door de aanwezige gebreken, maar onveilig is hij zeker niet. Gezien de lijst met gebreken kan ik helaas niet anders dan één duim naar beneden doen, maar mijn hart had liever één duim omhooggestoken.”