Van Beverwijk naar Polen - Monstertocht Barrelbrigade

Wie weleens op dinsdagochtend in de buurt van Beverwijk komt, kent de taferelen misschien wel. De wegen zijn er vergeven van de auto-ambulances, oprijwagens en ééndagskentekens. Er worden dan occasions vanuit heel Nederland verkocht die hun weg vinden naar de export. De markt voor onze tweedehandsjes ligt over de gehele wereld, maar natuurlijk is Oost-Europa de meest aangewezen plek. Menige Nederlandse afdanker vindt een nieuw baasje in Polen. Het idee voor de roadtrip was dus snel geboren, maar door de coronacrisis kunnen we maar weinig kanten op. Maar hé, wat is dat? Een stipje op de kaart in Noordoost-Groningen draagt ook de naam Polen. Het postcodegebied is bovendien 9979. Als dat niet ver weg is! Onderweg benutten we de kans om het klassement van de Barrelbrigade nog eens flink op de schop te nemen.

Bij aanvang van de trip gaan de Kia en zijn eigenaar met vijf punten verschil aan kop. Ietwat onverwacht gevolgd door de brakke Renault van team Frank Jacobs. De Mondeo van Stéphan Vermeulen maakt kans op de laatste plek op het podium, al is het maar bij gebrek aan meer deelnemers.

ASBAKKEN LEEG

Bij de start staan de barrels er nog gepoetst en gepoedeld bij. We zijn nog maar nauwelijks bekomen van ons vorige avontuur waarbij we punten gingen scoren bij een liefhebber van ons type auto’s. Dat doe je nu eenmaal het beste met een auto die schoon is en waar de stofzuiger doorheen is gegaan. Frank heeft zelfs de erfenis in de asbakjes vooren achterin zijn auto weggegooid. Het komt ook de luchtkwaliteit aan boord van zijn sexy Française een stuk ten goede. Dat de auto’s onderweg niet zullen stilvallen of aan autopech ten onder zullen gaan, is vooraf wel duidelijk. Allemaal hebben ze zich betrouwbaar getoond op de vorige onderdelen en de € 500-auto’s hebben geen gebreken waarbij je kunt verwachten dat ze stilvallen.

Aanvankelijk was het plan om met doodsverachting op de Autobahn in Duitsland te testen of onze barrels hun topsnelheid nog in huis hebben. Dat feest gaat, gelukkig voor de heren, niet door. Als alternatief is de eerste tussenstop op een stille dijk in Lelystad. Daar gaan we testen of de nul-tot-honderd-sprint met onze auto’s nog wil lukken. De bedoeling is om zo dicht mogelijk bij de fabrieksopgave te komen. De uitslag is verbazingwekkend. Eerst is het Stéphan die al bijna triomf kraait als hij tweetienden onder de fabrieksopgave scoort. Maar ook de andere barrels doen het uitstekend. Die gaan ondanks een meting op opdrogend asfalt en banden van twijfelachtig allooi nog verder onder de fabrieks opgave door. Dat hadden we vooraf niet verwacht.

Dan gaat het weer voorwaarts, verder richting Polen. Onderweg vuren de heren nog een aantal vragen op elkaar af over hun auto’s. Daarbij komt niet alleen een hoop autokennis kijken, maar ook op de algemene kennis wordt een beroep gedaan. Zo weet Stéphan best wel wat er wordt bedoeld als Engelsen het hebben over een Mondeo-man en weet Nic heus wel wat de hoofdstad van Brazilië is. Frank daarentegen laat het een beetje afweten op dit onderdeel. Hij is niet zo bekend met het verleden van de Renault Laguna als raceauto in het British Touring Car Championship. Laten daar nou nét twee vragen over gaan … En zo pingpongt het klassement regelmatig op en neer.

ENTHOUSIAST ONTHAAL

Onderweg, als de snelweg is verruild voor binnenweggetjes, is er nog een mogelijkheid om punten te scoren. Daarbij wordt de objectieve journalist in de mannen weer omhoog gehaald. Het is tijd om van auto te wisselen en de heren elkaars barrel te laten beoordelen. Daarbij is het duidelijk de Kia die het onderspit delft. Niet omdat hij zo slecht rijdt, maar omdat hij karakter ontbeert.

Net als bij de publieksstemming loopt niemand echt warm voor de oude Rio. Nou ja, behalve eentje dan. Ondanks zijn staat van ontbinding krijgt de Renault van Frank een enthousiast onthaal van zijn collega’s. Vooruit, de geluiden vanuit het onderstel zijn sinds de acceleratietests van vanochtend bepaald niet minder geworden, maar het simpele, zachte comfort van deze Franse jaren 90-auto kan de concurrentie evengoed bekoren. Uiteindelijk is het toch de Mondeo die objectief gezien de beste auto is. In het puntenklassement mist hij wellicht telkens de boot, maar gedrieën zijn de mannen het erover eens dat het ongelooflijk is dat je zo’n auto voor € 500 op de kop kunt tikken.

Tot slot worden de laatste punten nog binnengescharreld door het verbruik. Voordat de barrels in Beverwijk verschenen, zijn ze keurig afgetankt. Aan het einde van de dag tanken we de auto’s opnieuw en vergelijken we het verbruik met de fabrieksopgave. Wie daar procentueel het dichtste bij zit, pakt de meeste punten. Doorgaans hebben we de nodige moeite om ook maar in de buurt te komen van het opgegeven verbruik. De verwachtingen lagen tijdens deze dag van dollen en acceleratietests dus niet al te hoog. Maar wat denk je: de Kia Rio is de enige die slechter dan de fabrieksopgave scoort. Al betreft het slechts een paar druppels: in plaats van 1:14,9 verbruikt hij 1:14,8. De Ford Mondeo verbruikt juist 0,1 liter minder dan de fabrieksopgave en komt uit op 1:10,9. Maar de vermoeide Laguna spant de kroon: ooit gaf Renault daar 1:11,8 voor op, maar Frank scoort een indrukwekkende 1:14. Zeggen ze niet vaker dat een auto het lekkerste loopt vlak voordat hij kapot gaat ...?