Toyota Corolla 1.6 Linea Luna (1999)

De ronde koplampen van de 'nieuwe' Corolla zijn, twee jaar na de introductie, nog lang niet ingeburgerd, al zijn ze voor Toyota evenmin compleet nieuw. Je kan over vormgeving van mening verschillen: niet iedereen zal de snuit van de Corolla mooi vinden, herkenbaar is hij in ieder geval. Dat geldt ook voor de achterkant die een eigen identiteit heeft met de fors uitgevallen lampen in de trant van de Fiat Bravo.
Binnenin de Corolla is de modellering ergonomisch allemaal zeer verantwoord. De radio zit mooi bovenop het dashboard in een apart vakje. Daardoor konden de knoppen van de verwarming, in dit geval de standaard airco, eveneens hoog in de middenconsole worden geplaatst. Prima. Door het prettig in de hand liggende stuur heb je uitzicht op het klokkenbord, terwijl hendels en knoppen overzichtelijk onder handbereik liggen.
Toyota levert de 1.3 in een basisversie, bij andere motoren zijn er twee uitrustingsniveaus: Linea Terra en de luxueuzere Linea Luna. Op onze test-Luna prijkte op de achterkant een embleem met het maantje, terwijl aan de voorkant de auto herkenbaar is aan de verchroomde grille. Binnenin is het belangrijkste kenmerk de velours bekleding, een frisse combinatie van twee beige dessins. Zelfs de beige onderkant van het dashboard gaat wonderwel goed samen met de (minder reflecterende) grijze bovenkant.
De stoelen zijn van het juiste formaat; met hoge rugleuningen en aan de bestuurderskant verstelling van hoogte en lendensteun. De optimale rijpositie vinden, is dan ook een fluitje van een cent, en van vermoeidheid na een lange rit is geen sprake.
De Corolla krijgt van huis uit een behoorlijke basisuitrusting mee, met startblokkering, twee airbags, ABS en hoofdsteunen voor de achterpassagiers. Het Linea Luna-pakket omvat onder meer elektrische bediening van zijruiten en (verwarmde) buitenspiegels, centrale vergrendeling met afstandsbediening, breedstralers en een buitentemperatuurmeter. De grijs gemarmerde details in het dashboard en donkere honingraatprint van de wijzerplaten behoren eveneens tot het gedistingeerde maanlandschap.

Ongecompliceerd

Rijden met de Corolla is een waar genoegen. Je voelt je achter het stuur meteen thuis. Dat komt niet alleen door de plezierige leefomgeving en de ongecompliceerde bediening, maar ook door de rijkwaliteiten, die je onmiddellijk een vertrouwd gevoel geven. 't Is niet zo vreemd, dat Toyota nauwelijks iets heeft veranderd aan de techniek van zijn succesmodel. Het maximum vermogen van de 1600 cc-motor is met een paar pk afgenomen, maar 110 pk is altijd nog ruim bemeten voor zijn klasse. De prestaties van de Corolla zijn dan ook van een hoog gehalte.
Niet alleen met zijn sprintvermogen, vooral ook met zijn souplesse kan hij onder de sportieveriken worden gerangschikt. Zo'n levendig karakter nodigt uit tot een pittig rijgedrag, maar dat gaat wonderwel niet eens erg ten koste van het brandstofverbruik. Het testverbruik van 1:11,6 is alleszins redelijk en komt beslist nog gunstiger uit, wanneer je de Corolla als dagelijks vervoermiddel gebruikt. Door de bank genomen is het in de cockpit redelijk stil. Er is nauwelijks windgeruis en ook bandengeluid op de weg dringt niet naar binnen door. 't Enige dat je hoort, is het donkere geronk van de motor, al is dat niet van een zodanig niveau dat het storend werkt.
We noemden al eerder de ongecompliceerde bediening van de compacte Toyota en dat geldt ook voor de prettig schakelende vijfbak, de goed doseerbare remmen en de directe besturing die bijna onopvallend bekrachtigd is.
Op zijn wegligging is al evenmin iets aan te merken. De afstelling van het onderstel is een uitstekend compromis tussen voldoende stugheid voor een betrouwbare wegligging en voldoende comfort voor de inzittenden.
Al met al veel complimenten voor de nieuwe Corolla. Het is een auto waarmee je haastig kunt zijn, zonder zijn grenzen te hoeven verkennen en waarin je je prima thuis voelt. Voeg daarbij een prijs waarvan je niet hoeft te schrikken en het recept voor succes is klaar.