Suzuki Wagon R+ 1.0 GL (2002)

We willen de testauto niet gelijk in een hokje plaatsen, maar feit is wel dat je vooral 50-plussers en jonge moeders in dit soort auto's ziet. In de week dat we de Suzuki tot onze beschikking hebben, merken we dat we niet altijd even serieus worden genomen in het verkeer. O wee, als je het bijvoorbeeld waagt om de linkerrijstrook van de snelweg op te zoeken. Dan worden er achter je – leasebakken voorop – verwoede pogingen ondernomen je er zo rap mogelijk weer vanaf te drukken. En als ze je dan uiteindelijk voorbij gaan, kijken ze je aan met een blik die verontwaardigd zegt: 'hoe dúrf je 't in je hoofd te halen, met zo'n opgevoerde brommobiel de snelweg op te gaan?'.
Deze mini-MPV is simpel en pretentieloos van opzet. Voornaamste doel: bij geringe afmetingen – hij is maar 3,50 meter lang - zoveel mogelijk binnenruimte bieden, en dat tegen een lage prijs. Hij is bijvoorbeeld geschikt als tweede auto, om er boodschappen mee te doen of om de kinderen naar school te vervoeren. Of voor mensen die niet al te veel geld voor een auto overhebben, wel een degelijk, functioneel vervoermiddel willen bezitten, maar er geen grote afstanden mee hoeven te rijden.
Die ruimte wordt gecreëerd door een vierkante, hoge koets en door de wieltjes helemaal op de hoeken te plaatsen. Kenmerk van elke MPV is dat er, naast de achterklep, vier deuren aan zitten. Geldt dus ook voor dit ukkie. De Suzuki is, gezien zijn buitenafmetingen, verassend ruim van binnen. Het lijkt wel een toverdoosje. Hij is best riant. De Wagon R+ oogt ruim, zit ruim, voelt ruim, kortom: ís gewoon ruim. Door de hoge zit gaat in- en uitstappen heel gemakkelijk, enige vorm van lenigheid is niet vereist.

Oma's tafelkleed
Het dashboard van de Suzuki oogt niet echt frivool, maar wel strak en volwassen. Aangezien het in een MPV ook om ruimtebenutting gaat, zitten er diverse opbergvakjes in de Wagon R+. Links en rechts onder het dashboard kun je de nodige spulletjes kwijt, net als in de lange portiervakken. Verder zien we nog een lade onder de passagiersstoel en twee bekerhouders voor de pook.
Smaken verschillen, maar de bekleding vinden we wel heel twijfelachtig. Het gaat wat te ver om de gebruikte stoffen met dat welbekende tafelkleed van oma te vergelijken, maar echt mooi kunnen we het dessin niet vinden. Maar goed, terug
naar de ruimtebenutting. De achterbank is in twee delen neerklapbaar, zodat een flinke laadruimte ontstaat. Maximaal 1250 liter. Door het simpel naar beneden klappen van de leuningen ontstaat een zo goed als vlakke laadvloer.
Van het rijden in 'ons' ukkepukje moet je niet al te veel verwachten. Mee kunnen komen met het verkeer, zonder een rijdend obstakel te vormen; dat lijkt de opdracht die Suzuki zichzelf opgelegd heeft. Binnen de bebouwde kom lukt dat aardig. Sterker nog, daar pak je die leasebak – die irritante drukker van de snelweg – weer keihard terug. Door de hoge zit heb je een riant overzicht op de weg. En door de geringe afmetingen beweeg je je als een vlo door het drukke stadsverkeer, gaatjes benuttend waar andere auto's niet doorheen kunnen. Drempels en oneffenheden vormen door de minieme overhang geen enkel probleem, dus daar hoef je nauwelijks voor af te remmen. En hij past in 't kleinste vrije parkeerplekkie.
De Suzuki voelt best solide en volwassen aan. Hij is, om potentieel omkieperen te vermijden, van huis uit behoorlijk onderstuurd. Bij de elandproef zal hij eerder het beest vol in z'n flank rammen dan er op z'n kant langs schuiven. Ook is hij, door de afmetingen, aardig wind- en spoorgevoelig. Zeker boven de 100 km/h. De 993 cc kleine en 53 pk 'sterke' Suzuki-motor (top 132 km/h, 0-100 in 19,5 s) heeft, met name op de snelweg, grote moeite om mee te komen met het verkeer. Jezelf op de linkerbaan begeven om een rijtje auto's in te halen, is een spannend avontuur. Het vergt een goede timing en heel veel ruimte. Zeker als je tegenwind hebt. Daarbij bromt en trilt de driecilindermotor als een oude koffiemolen.
Je koopt zo'n mini-MPV vooral om de ruimte en het gebruiksgemak en niet om zijn prestaties. Tel daarbij nog het feit dat de Suzuki een volwassen en solide indruk maakt en de kleine Wagon R+ kan ons dus best bekoren.