Suzuki Baleno Wagon 1.6 GLX (1997)

Suzuki heeft als de weerlicht van zijn grootste model een Wagon neergezet en doet daarmee de naam Baleno eer aan. Want betekent Baleno in het Italiaans niet bliksemflits, of oogwenk? Nu hebben de Japanners qua styling niets opzienbarends gedaan, want de sedan is als het ware verlengd. Maar dat neemt niet weg dat er een leuke, vlotte stationwagen staat. De standaard dakspoiler geeft de achterpartij nog een extra smakelijk tintje. Naast de 1.6 GLX van deze test is de Wagon ook als 1.8 GTX leverbaar, herkenbaar aan een voorspoiler en zijskirts.
In de Baleno Wagon heb je een ruime mate aan bewegingsvrijheid. Op de achterbank is een flinke hoofd- en voldoende knieruimte. De zit voorin is prima, al geeft de stoel je niet optimaal zijdelingse steun. De deksel van het kastje - met bekerhouder - in de middenconsole kan alleen als armsteun dienen voor mensen die de stoel in de achterste positie zetten. Geen portiervakken achter, maar wel opbergtassen in de rugleuningen van de voorstoelen.
Een airbag voor de passagier, elektrische raambediening rondom en elektrisch verstelbare buitenspiegels zijn standaard. Dat geeft al een indicatie dat de uitrusting compleet is. Eén gemis: er brandt geen lampje wanneer de laatste liters benzine worden aangesproken...

Vlotte prestaties
Suzuki levert zijn Wagon met twee zestienkleps motorversies. De 1.8 (met 121 pk) en de hier geteste 1.6 met 99 pk en 127 Nm. De Baleno accelereert vlot van 0-100 km/h: 11,3 tellen. De tussensprint van 80-120 km/h duurt in het vierde verzet 13,3 seconden en in 'vijf' 18,5 tellen. De motor van de Baleno geeft een donkere brom ten gehore. Het geluidsniveau in het interieur is 68,5 dB bij 100 km/h en 72,5 dB bij 120. De pittig gereden testweek, inclusief de niet zo zuinige meet- route, leverde een mooi verbruikcijfer op: 1:11,5.
De Suzuki Baleno heeft een prima weggedrag. Hij geeft wel een wat lichte indruk, wat springerig. Hij stuitert wat op half asfalt/half klinkers, maar laat zich echter niet van zijn koers brengen. De Baleno laat je niet in de steek wanneer je hard de bocht door rijdt, of onverhoopt in zo'n situatie van het gas af moet gaan. Nare streken zijn hem vreemd. Voor de grootste Suzuki geldt dat hij vlot schakelt, strak remt en genoeg gevoel geeft in de besturing. Hij laat een actieve bestuurder z'n gang gaan en die voelt zich daarbij niet oncomfortabel.
Belangrijkste punt bij een stationwagon is uiteraard de ruimte en het praktisch gebruik daarvan. Bij de Suzuki wordt de laadvloer vergroot door de deelbare rugleuning neer te klappen, waardoor de laadvloer daar wat oploopt. In de breedte zitten de wielkasten in de weg en dat maakt de 'doorgang' daar minder breed. De inhoud onder het afdekzeil komt op 379 liter, terwijl hij maximaal 1377 liter inhoud biedt. In de praktijk is dat een rol isolatiemateriaal en een paar pakken laminaatvloer. Het grote laadvermogen van 570 kg is ook mooi meegenomen.
De Baleno is voorzien van vier ogen in de vloer om de bagage aan vast te leggen. Aardigheidje van de Japanners: wanneer je het met tapijt beklede vloerdeel omhoog tilt, komt er een complete kunststof opbergunit tevoorschijn met kleine vakjes met dekseltjes, een groter, dieper vak en zelfs een emmertje. Dat alles valt bovenop en naast het reservewiel. Het tapijt is netjes afgewerkt en wordt met klittenband op zijn plaats gehouden. Het afdekzeil is gemakkelijk in zijn geheel te verwijderen en op of uit te rollen. Jammer dat je vanaf de zijruiten toch nog inkijk hebt, waardoor je goed kunt zien of er bagage onder het zeil ligt. Verder heeft de Baleno gordelvangers; geleiders om de veiligheidsgordels van de achterbank op te vangen, zodat ze bij het weer opklappen van de leuning niet klem komen te zitten en altijd voor het grijpen zijn.
Met zijn prijs van zo'n f 32.000 is de Baleno aantrekkelijk geprijsd. Zeker gezien de complete uitrusting. Een vergelijkbaar uitgeruste Opel Astra is bijvoorbeeld bijna 8 mille duurder.