Suzuki Baleno Estate 1.9 TD GLX (1999)

Personenauto's met dieselmotor zijn alleen populair in Europa. Voor een kleine Japanse autofabrikant als Suzuki is het dan ook veel te duur om eigen dieselmotoren te ontwikkelen. Daar hoeven ze zich niet voor te schamen, want merken als Chrysler, Hyundai, Honda en Volvo winkelen voor hun diesels eveneens buiten de deur. Suzuki vond in het programma van Peugeot een 75 pk leverende 1,9-liter diesel met een zacht blazende turbo. Geen moderne direct ingespoten HDI, maar gezien de motorinhoud, de aanwezigheid van een turbo en de reputatie van het Franse merk op dieselgebied wellicht geen verkeerde keuze.
We nemen de proef op de som en starten de krachtbron. Wel eerst een tijdje voorgloeien, want dat moet ook als de motor warm is gebeuren. Dat is niet het enige dat hem als diesel kenmerkt, want zowel koud als warm 'nagelt' hij er als een echte zelfontbrander op los.
Tijdens accelereren en bij snelheden vanaf 110 km/h is het onaangenaam te noemen. Bij 120 km/h meten we 75 dB(A) en dat is niet bepaald fluisterstil. We vonden de motor destijds in de Peugeot 406 bij hogere snelheden al lawaaiig, maar de Baleno is erger door een bijkomende handicap. Onder de kap zien we dat de motor er maar nét inpast. Ruimte voor een geluidswerende mat tegen het schutbord is er niet, laat staan voor een inkapseling. Het flinterdunne matje tegen de motorkap mag geen naam hebben.
Ten opzichte van de zwaardere 406 met dezelfde motor vallen de prestaties ook tegen. Dat zou best eens aan de strengere hedendaagse milieunormen of de versnellingsbakverhoudingen kunnen liggen. Hoe dan ook, de Baleno is zo traag, dat zelfs diesels zonder turbo meer te bieden hebben. De koele cijfers: de sprint 0-100 in 17,1 s en 80-120 in 4 en 5 respectievelijk in 16,7 en 21,3 s. Vergelijkbaar met 1-literstadsauto's, maar ook het gevoel is traag. Wegrijden met de airco aan moet met verrassend veel gas gedaan worden om de motor niet te laten afslaan, en meestromen met het verkeer gaat vaak alleen met toeren draaien en veel schakelen. Een geluk dat de versnellingsbak zich soepeltjes laat bedienen.Voor het harde werken laat de motor zich de brandstof goed smaken. Het testverbruik over dik 1000 kilometer van 1:13,0 hoort dan ook gewoon niet in deze klasse. We reden met een dikke Volvo S70 2.5 TDI zuiniger...
Op de 'nieuwe' dieselmotor na hebben we natuurlijk te maken met de vertrouwde Baleno Estate. Dat betekent een carrosserie die wat blikkerig overkomt, maar wel ruim voldoende plaats biedt aan zowel voor- en achterzitters als aan bagage. Veelrijdende dieselaars zullen de onvoldoende ventilerende bekleding, de beperkte lendensteun en de lage hoofdsteunen bekritiseren. Sinds de facelift van vorig jaar maakt het onderstel een prima indruk. De zware dieselmotor heeft daar geen negatieve invloed op. Oneffenheden worden goed verwerkt en er is geen sprake van enige weekheid. De ophanging zorgt ervoor dat de banden meer dan voldoende grip hebben om bochten neutraal en veilig te ronden. Wel is het stuurgevoel wat vaag.
Een sterk punt van de Baleno is zijn uitgebreide uitrusting. Een in delen neerklapbare achterbank, vier elektrisch bediende ramen, elektrisch verstelbare spiegels, twee airbags, airco en ABS; het zit er allemaal op. Wie meer wensen heeft, kan dat op de metaalkleur na wel vergeten.

Benzine-Suzi of diesel-Peu

De Baleno Estate 1.9 TD laat wel wat puntjes liggen. Met name de turbodiesel van de compacte Japanse middenklasser stelt zowel op gebied van prestaties en geluidsproductie als qua verbruik teleur. Niet alleen ten opzichte van de modernste TDI- en HDI-generatie. We zouden eerder de prettigere 1,6-liter benzineversie kiezen, want deze verbruikt net zoveel en dus verdient de diesel zich pas bij zeer hoge jaarkilometrages terug. Wat diesels betreft: de concurrentie biedt voor de f 37.500 die deze Estate moet kosten al een veel snellere, zuiniger en stillere Cordoba Vario TDi of een volwassener 306 Break diesel. Dit Suzuki/Peugeot-huwelijk mag in de ogen van Suzuki verstandig lijken, maar gelukkig..?