Suzuki Alto Spirit (1996)

Toen Suzuki begin jaren '90 een deel van zijn produktie overhevelde naar het goedkope-lonenland India, gingen de arbeiders van de Maruti-fabriek daar opgewekt aan de slag met het oude Alto-model dat bij ons al even uit de catalogus was verdwenen. De Indiase Alto Spirit is geschikt voor export en voldoet dus aan de eisen die het verwende Westen stelt. Dat blijft overigens beperkt tot een katalysator, zowaar multipoint-injectie en gordels-plus-hoofdsteunen op de achterbank, want de prijs moet nu eenmaal aantrekkelijk blijven. Daardoor mis je in de Spirit vrijwel alles wat we de laatste jaren gewend zijn. Hoezo make-upspiegel, klokje, toerenteller, centrale vergrendeling, airbag of nog luxueuzere accessoires? Nee, de Alto Spirit is in vrijwel alle opzichten een 'minimal car', die je met een redelijk gemiddelde droog en warm van A naar B wil brengen en verder geen gezeur.
Hoe ver die soberheid wel is doorgevoerd, kom je gauw aan de weet als de eerste bevreemding over het rafelige geluid van het opgewekt rondhobbelende driecilindertje wat is gezakt en je voor een zijstraat wilt afremmen. Grote schrik: het pedaal voelt keihard aan, maar remmen... ho maar. Of beter: niks ho maar, want dat gebeurt pas als je het middelste pedaal zó hard intrapt dat je 't in je kuiten voelt. Geen bekrachtiger dus. Oefff! Zelfs met vele tientallen jaren rij-ervaring in de vreemdste voertuigen moet je daar geestelijk behoorlijk ver voor terugschakelen.
Over schakelen gesproken: de Alto Spirit moet het zonder vijfde versnelling stellen. Dat betekent dat je - zeker met zo'n klein motortje - flink moet schakelen om de gang erin te houden. Geen groot ongemak, want het vierbakje laat zich met een motorfiets-achtig gemak commanderen. Je komt er heel vlot mee door 't stadsgewoel, maar eenmaal op de snelweg ben je wel uitsluitend op de vierde versnelling aangewezen. Dat wreekt zich bij het inhalen van 80 naar 120 km/h, waarvoor ruimschoots meer dan 20 seconden nodig is. Met een gemeten top van 134 km/h (4 kilometer sneller dan de fabriek opgeeft) is dat dus een operatie die je beter niet in de spitsdrukte kunt ondernemen. Nog een bezwaar tegen een regelmatige inzet op de snelweg is de onbehoorlijke herrie die de driecilinder in de hogere toerenregionen produceert. 77 dB is tijdens het optrekken nog wel te verdragen, maar na een half uur maakt het je horendol.
Evenmin als de remmen is de stuurinrichting van de Alto Spirit bekrachtigd. Dat is ook niet nodig, want met zó weinig gewicht op de voorwielen stuurt de kleinste Suzuki vederlicht. Maar nogmaals, aan de remmen moet je echt behoorlijk wennen, want de Suzi heeft moderne schijfjes op de vooras met ook nog eens een stel milieuvriendelijke remblokjes. En dat vergt nu eenmaal veel meer pedaaldruk dan de jaren '60 trommelremmen met hun zelfbekrachtigende werking.

Prettig rijden

We zijn zo lang op die remmen doorgegaan omdat ze eigenlijk het enige aspect van de Spirit vormen waar we niet tevreden over zijn. Voor de rest is de oer-Alto een prettig rijdend, heel redelijk zittend, super-wendbaar, zuinig boodschappenkarretje dat met wat goede wil nog best is te porren voor wat langere ritten. Dankzij de vier portieren is achter instappen geen probleem, maar de zitruimte is uiteraard beperkt. Met een minimaal kofferbakje hebben de Alto-bouwers hun best gedaan om op de achterbank nog wat zitcomfort te creëren, maar in een 3,30 meter lang autootje blijft het behelpen.
Voor een prijs van nog geen 13 mille mag je weinig luxe of comfort verwachten en dat heeft de Alto dan ook niet in huis. Alles wat beslist nodig is, zit er in z'n eenvoudigste vorm op, maar daar blijft het bij. Een uitzondering is wellicht het bedieningspaneel van kachel en ventilatie rechts bovenop het dashboard. Met z'n duidelijke symbooltjes, twee draaiknoppen en een paar schuifjes laat het zich heel wat simpeler en eenduidiger bedienen dan sommige eigentijdse hi-tech-ontwerpen. Verder is de Alto Spirit een absolute 'back-to-basics' auto, die van zijn eenvoud een sterk punt heeft gemaakt en zich daarmee in de moderne wereld nog steeds staande houdt.