Seat Cordoba 2.0 Sport (2004)

Nou-nou, het poremt wel, onze testauto voor komende week. Vét rood, zouden we dit willen noemen. Officieel staat het trouwens te boek als 'flashrood'. De lichtmetalen zevenspaakswielen zijn standaard op deze Sport-uitvoering, de enige uitvoering waarin je deze Cordoba kunt kopen. Dat een bescheiden sedan niet per se een truttenbak hoeft te zijn, bewijst Seat met deze Cordoba maar ten dele. De achterkant (Ibiza, een beetje Alfa 156) is zeer geslaagd, het frontje (helemaal Ibiza) blijft daar iets bij achter, maar de hele maatvoering blijft natuurlijk toch moeilijk. Een Suzuki Liana overdrijft, maar ook een Cordoba geeft een tikkeltje die geknepen, gedrongen indruk waarbij het koetswerk even wat 'te hoog' oogt. Vergelijk hem maar eens met een Toledo, die auto is beter in balans. Evenzogoed: voor paal rijd je beslist niet in je modale sedan met ook nog eens een bovenmodale motor. Netjes en van deze tijd.

Bedaagd
Wat jammer nu toch dat deze viercilinder de naam als vaandeldrager van het Cordobabenzinegamma niet echt feestelijk uitdraagt. Het is eigenlijk een beetje een bedaagd gevalletje, die 115 pk-sterke variant. Hij bromt, ook bij constante toerentallen en dat wordt op een gegeven moment irritant. Verder maakt hij op papier de Cordoba weliswaar lekker snel, maar uitdragen doet de auto dat niet. Souplesse, daar is wel voldoende van aan boord, maar door de gekozen versnellingsbakverhoudingen komt juist dat niet overduidelijk op de proppen als pluspunt.

Dan het onderstel, als je de dappere Spanjaard flink op z'n falie geeft, laat het onderstel het een beetje afweten. De Seat hangt een beetje te veel tijdens bochtenwerk om als sportieve sedan door het leven te mogen gaan. De demping is wel weer best stevig, en dat is lekker.

Zitpositie
Waar de Seat wel weer mee scoort, is die bovengemiddeld goede zitpositie, een typisch Seat-kenmerk. Niet dat je iets ziet naar achteren toe (wat is die achterkant hoog!) maar de werkplek die Seat biedt, is zeer volwassen. De zittingen zijn van de goede lengte en de wangen van de stoelen bieden voldoende steun. Tijdens stevig bochtenwerk blijven de inzittenden goed op hun plek en ook na een lange rit stap je fris uit. De onderrug wordt goed ondersteund. De stoelen zijn hard, maar niet oncomfortabel. Kortom, goed meubilair. Ook het uitzicht dat je dan hebt op het dashboard en de middenconsole is aangenaam.
Secure, degelijke afwerking overal waar je kijkt en het ziet er ronduit prettig uit. De naden in het interieur zijn overal gelijk en piepjes en kraakjes hebben we niet kunnen ontdekken. Maar wat wil je als je leentjebuur speelt bij moederbedrijf Volkswagen. Die heeft een naam hoog te houden als het aankomt op uitstekende afwerking. Al laat de afleesbaarheid van de klokken te wensen over.

Ook de bediening van de Cordoba is geen specialistenwerk. Al schakelt de vijfbak zeer gevoelloos, hij is wel redelijk exact en precies. Maar echt snel schakelen is echter weer niet zozeer op zijn lijf geschreven. Het is op een aantal punten 'net niet' met deze Cordoba. Hij heeft de goede looks, de krachtige motor, maar raffinement in krachtbron en onderstel is net weer even ondervertegenwoordigd. Dat maakt de 2.0 Sport tot een auto waarvan de toegevoegde waarde een lastig verhaal is.