Test: Seat Altea XL Stationwagon Sport 1.4 TSI (2009)

Bij een sportief ingesteld merk als Seat denk je misschien niet meteen aan een carrosserievariant als de MPV, toch een van de minder tot de verbeelding sprekende modellen. Toch heeft Seat er drie in het gamma: de aloude Alhambra en een grote en kleine Altea. Die laatste twee werden onlangs samen met de Leon opgefrist, waarbij het Spaanse merk zich voornamelijk op het interieur richtte. Wij reden met de grote variant, die voluit Altea XL Stationwagon Sport heet. Een behoorlijke mond vol, waarbij twee dingen opvallen: ten eerste noemt Seat de Altea XL zelf een stationwagon, terwijl wij toch echt meenden met een onvervalste MPV van doen te hebben, en ten tweede is dit een heuse sportuitvoering.

Het binnenste van de Altea bevestigt onze MPV-verdenkingen alleen maar, want de (hoofd)ruimte is van dien aard, dat de gemiddelde stationwagon het toch tegen de Seat zal moeten afleggen. Wel zit je desgewenst opvallend diep voor een MPV en word je goed op je plaats gehouden door de sportstoelen, die bij de standaarduitrusting van de Sport horen. Ook het stuur biedt meer dan voldoende verstelmogelijkheden en is lekker dik, maar staat jammer genoeg een beetje plat, waardoor je het niet helemaal lekker beet kunt pakken tijdens het rijden. De instrumenten en middenconsole werden opgewaardeerd met beter uitziende bedieningselementen waardoor de Altea minder kaal oogt dan voorheen. Toch is de middenconsole nog steeds van erg hard materiaal, hoewel het wel stevig aandoet.

Bovengemiddeld dynamisch

Achterpassagiers zul je niet snel horen klagen, aangezien zij meer dan voldoende ruimte tot hun beschikking hebben. Nog steeds kan de achterbank worden verschoven om al naar gelang de situatie meer beenruimte of meer bagageruimte te creëren. Helemaal achterin is de XL met maximaal 1.604 liter goed bedeeld, maar de Altea XL heeft een behoorlijke tildrempel waar je eerst overheen moet. Dat is niet handig als je zware spullen sjouwt.

De auto is voorzien van een verlaagd sportonderstel en daarmee rijdt de Seat bovengemiddeld dynamisch, zeker voor een relatief hoge MPV. Je kunt behoorlijk gooien met de Altea en in de meeste gevallen blijft de auto stoïcijns in het spoor. Wanneer je het echt te bont maakt treedt voorspelbaar onderstuur op. Op nat wegdek heeft de auto door het vroeg beschikbare koppel van de 1.4 TSI-motor wel de neiging het binnenste voorwiel door te doen doorspinnen. Die motor doet verder wat we inmiddels van hem gewend zijn: vlotte prestaties leveren tegen een relatief bescheiden verbruik, waardoor de Altea XL een B-label krijgt. Doordat de Altea uitnodigt tot sportief rijden kan het praktijkverbruik waarschijnlijk nog wel wat beter, maar we zijn niet ontevreden. Al met al is de Seat Altea XL een fijne MPV voor een redelijke prijs. We kunnen maar weinig echte minpunten bedenken, hoewel het sportieve rijgedrag uiteraard wel je ding moet zijn. Maar gelukkig: de Altea XL is ook verkrijgbaar zónder sportonderstel.