Renault Twingo 1.2 16V Dynamique (2003) - Test

Je kunt het eigenwijs noemen, maar Renault houdt stug vast aan zijn Twingo-principe: twee portieren, niet meer, een ultra-kort neusje waardoor er veel binnenruimte is en een verschuifbare achterbank om een beetje te kunnen variëren van binnen. Velen hebben dit voorbeeld inmiddels gevolgd... Renault begon met een supersimpel (oud) 1,2-litermotortje als enige leverbare krachtbron. Gevolg: een verrassend scherpe prijs. Dat, plus zijn eigenwijze smoeltje en z'n prima handelbaarheid (heerlijk voor in de stad) maakten het Twingo-succes.
Basisvervoer voor een basisprijs in een geinige verpakking. En... tot op de dag van vandaag blijft de Twingo een kleine charmeur. Voor één- of tweepersoons huishoudens of als tweede autootje. Kijk maar wat de auto ook nog gebruikt op moet brengen; hij is en blijft geliefd.
De grap is: die Twingo is feitelijk geen spat veranderd. Natuurlijk kreeg de auto in de loop van zijn carrière andere stoelen (de zogenaamde Clio-stoelen) maar nog altijd zit je hoog op de bok. Voor het verkeersoverzicht is dat super en daarom houden ook zoveel mensen van hun Twingootje; ze voelen zich er veilig in en op hun gemak. De rijpret lijdt daar wel behoorlijk onder, want bochten nemen betekent simpelweg jezelf schrap zetten anders val je van je stoel. Verder vinden we de auto niet lekker comfortabel zitten. Dat betekent overigens niet dat we slecht zitten, want hoe lang je ook onderweg bent, pijn in en rond de ruggengraat blijft uit, maar het gevoel is gewoon niet super. Wat wel goed werkt, is het instapmechanisme naar de achterbank: bovenaan de rugleuning van de voorstoelen zit een fraai weggewerkte hendel die de stoel licht genoeg naar voren laat klappen en hem daarbij meteen meeneemt.
Aangekomen op die achterbank is 't juichen geblazen, al moeten we realistisch blijven: de breedte is voldoende om twee kinderzitjes naast elkaar te parkeren en... dan zit de zaak ook vol.

De meerwaarde schuilt in de verschuifbare achterbank, da's toch makkelijk. Een kratje krijg je altijd achter in de Twingo en dan heb je voor zo'n kleintje een bruikbare hoofd- en beenruimte. Sterk. Minder fraai is dat in de Twingo-oertijd blijkbaar aflegruimte in het interieur nog niet zo belangrijk was als nu. Voor de pook hebben we wel twee bekerhouders, maar daar blijft het bij.
De 1.2-zestienklepper past de Twingo uitstekend. Hij heeft genoeg over voor een tussenacceleratie waar je bij de achtklepper even iets secuurder moet plannen. Deze krachtbron, hoewel goed hoorbaar bij doortrekken, maakt de Renault snel zat. De standaard 5-bak (er is ook een geëlektroniseerde handbak verkrijgbaar, de Quickshift) schakelt nog net zo als acht jaar geleden: hij vereist een behoorlijk stevige hand, maar je voelt dan ook dat de versnellingen aankomen in het verzet. Het voelt vooral erg solide aan. En da's altijd opmerkelijk lekker bij zo'n ukkie.

Terug naar de rijpositie. Kijk voor je en... zie niks. Alleen de verklikkerlichtjes van clignoteur, lampen en achterruitverwarming zitten in een strookje achter het stuurwiel, maar snelheidsmeter en brandstofvoorraadmeter presenteren zich digitaal vanaf het midden van het dashboard (ook hier kreeg de Twingo

navolgers). En ze worden prompt minder goed afleesbaar als je het licht aanzet overdag. De toerenteller ontbreekt, maar of dat erg is, is de vraag. Die digitale tellers vinden we in de regel niet zo super-afleesbaar.

Verrassend strak
Nog een sterk punt van de Twingo, dat nog altijd opgaat, hij rijdt strak, zeker voor zo'n kleintje. Dat onderstel is gewoon goed voor elkaar. Op snelheid spoort 'ie als een tijger, wordt niet nerveus van dwarsrichels en in bochten is de Twingo veilig onderstuurd. Hij heeft de neiging naar buiten te schuiven, maar dan moet je erg hard gaan. Wie rijdt zoals een Twingo past, heeft een heerlijk stabiele auto. En ook nog eens comfortabel. Want de vering en demping verwerken oneffenheden zeer volwassen. En onze ervaring leert dat zelfs behoorlijk lange autoritten prima met een Twingo zijn te doen.
De Renault Twingo is 'n kanjer, hij biedt meerwaarde ten opzichte van een vloot zakjapanners vanwege een verrassend onderstel en z'n praktische bruikbaarheid. Daarbij is hij eigenzinnig en karaktervol. Op zijn eigen unieke wijze. Hij mag nog effe blijven.