Renault Grand Espace 3.0 dCi Privilège (2003)

De Fransen hebben een uitstekende reputatie op dieselgebied. Toch heeft Renault de V6 common rail turbodiesel van General Motors in de Grand Espace ingebouwd. Leg je de specificaties van de 3.0 dCi naast die van Renaults eigen 2.2 dCi, dan zijn de verschillen niet eens erg groot. De zescilinder levert 180 pk en een koppel van 350 Nm, de viercilinder komt tot 150 pk en 320 Nm. Maar wat is die 3.0 dCi hier op zijn plaats! Bij een koude start dringt het nagelende dieselgeluid wel het interieur in. Maar geef je bij lage snelheden gas, dan hoor je de typische, fraaie zescilindersound. Op constante snelheden hoor je hem niet. Loopt de weg omhoog, dan klinkt alleen het gefluit van de turbo in het interieur door. Gezien de 2.000 kilo die de Grand Espace leeg weegt, moet de compressor flink aan de bak. Toch zien we op de Autobahn de snelheidsmeter regelmatig boven de 200 km/h staan. Met de opgegeven top van 205 km/h zit het wel goed, want op vlakke stukken haalt de volgeladen auto 215 op de klok. De 3.0 dCi is alleen met een automatische transmissie leverbaar. We hebben zelden een automaat gereden die zó goed bij een diesel past. Je zit in een turbodiesel niet te wachten op een automaat die bij de minste beweging van de rechtervoet terugschakelt. Vanwege het hoge koppel bij lage toeren is dat niet nodig en dat begrijpt de Renault-bak uitstekend. Alleen als je het gaspedaal langdurig tot het uiterste intrapt, krijg je het kickdown-effect. De Grand Espace maakt indruk met zijn voor een fullsize-MPV stijve koetswerk. Bovendien stuurt de auto dankzij de optionele 18-inch wielen strak en met gevoel. Rechtuit is de auto soms zoekerig, maar dat kan te maken hebben met de riante bandenmaat.
 

Kritiek
Alle lof voor de stoelen, zelfs de achterste passagiers op de kleinste stoelen klagen niet. Als bestuurder zit je uitstekend en heb je zicht op het digitale instrumentarium. Schijnt de zon echter van achteren op de Grand Espace, dan licht alle mogelijke informatie op en is de snelheid niet meer afleesbaar. Nog een puntje van kritiek: om de cruise control in te schakelen, moet je een knop onder het dashboard indrukken, een ongelukkige plaatsing. Vervolgens kun je wel vanaf het stuur de precieze kruissnelheid instellen. Bij de uitvoeringen met xenonverlichting ontbreekt de mogelijkheid om de koplamphoogte in te stellen. Dat doet de verlichting zelf, volgens het boekje. Maar niet goed genoeg; je schijnt, zeker beladen, alle andere weggebruikers in het gezicht. Je krijgt dan ook veelvuldig te maken met seinende tegenliggers. Ook met slechts één persoon aan boord hinder je blijkbaar andere weggebruikers.

Omslachtig
De achterstoelen laten zich gemakkelijk verwijderen. Je trekt eerst aan een koord, waardoor de stoel omhoog en naar voren klapt, vervolgens ontgrendel je hem aan de voorzijde met een beugel. Maar om bij de achterste twee zetels te komen, moet je eerst de leuning naar voren doen, dan aan datzelfde koord trekken en daarna de stoel omhoog klappen. Omslachtig. Dat het verwijderen van de stoelen enige moeite kost, vinden we niet erg, maar in- en uitstappen zou gemakkelijker moeten kunnen. Toch kunnen wij ons nauwelijks een luxere manier van reizen met zes of zeven personen voorstellen.