Renault Clio 1.4 16V Team Spirit (2007)

Het eerste dat opvalt in de nieuwe Clio is de ruimte aan boord. Ook achterin is
't bovengemiddeld goed uit te houden, iets wat we niet van al zijn opponenten in de compacte klasse kunnen zeggen. De stoelen die Renault monteert, zijn traditioneel aan de zachte kant en met de steun houdt 't niet over. Maar comfortabel
zijn ze zeker. Als chauffeur heb je alleen de mogelijkheid om de stuurkolom omhoog of omlaag te bewegen; axiale stuurverstelling zit niet op deze versie van de Clio. Daar valt overigens mee te leven, het stuurwiel – lekker dik en prima in de hand liggend – staat van zichzelf al vrij ver naar achteren. Rechts achter het stuur zit 'n kleine 'satelliet' voor de audiobediening.
De buitenspiegels dienen met de hand te worden versteld en dat vinden we toch wel een beetje armoedig als je bedenkt dat je in deze klasse tegen-woordig zaken als een navigatiesysteem, adaptieve bochtenverlichting, stuur-verwarming, automatische airco en allerhande actieve en passieve veiligheidssystemen
kunt bestellen.

Materialenmix
Het dashboard van de Clio ziet er verzorgd uit en steekt goed in elkaar. De zachte kunststof op het dashboard en de matzwarte middenconsole, gecombineerd met de stof op de armsteunen van de portieren, zorgt voor een goede materialenmix. De portiervakken zijn vrij diep, maar niet al te lang, achter de pook en de handrem is ruimte gereserveerd voor bekerhouders of ander los spul, dat eventueel ook onderdak kan vinden in het riante dashboardkastje. Met de bediening van de knoppen op de middenconsole kun je onmogelijk de mist ingaan. Een met de hand bediende airco is standaard op deze Clio Team Spirit (gebaseerd op de Dynamique), evenals lichtmetalen wielen, een radio/cd-speler en hoofdairbags voorin en achterin.
De bagageruimte van de Clio meet 288 liter en wanneer de achterbank tegen de vlakte gaat, kun je de inhoud uitbreiden tot 1.038 liter. De lage tildrempel is prettig tijdens het inladen van zware spullen.
Als het op rijden aankomt, onderscheidt de Clio zich door z'n stille, comfortabele onderstel in combinatie met een lekker pittige motor, die ook nog eens aan-genaam weinig decibellen tot de cabine laat doordringen.

Toeren draaien
Uit het 1,4-litertje haalt Renault bijna 100 pk. De Clio reageert alert op commando's
van het gaspedaal, ook in hogere versnellingen wil hij best vooruit en hij heeft het helemaal naar z'n zin als er toeren worden gedraaid. Een smetje op de pret wordt gevormd door de besturing en het schakelgedrag. Respectievelijk te kunstmatig en te slap, een bekend Renault-trekje. Vooral bij lagere snel-heden heb je als bestuurder door de overdosis bekrachtiging weinig feeling met de belevenissen van de voorwielen. Schakelen gaat met lange slagen en de pook is nogal gevoelloos. Toch weten we dat de bekrachtigde besturing door veel mensen juist op prijs wordt gesteld. Oók typisch Renault: het overgevoelige rempedaal.
De eerste keer trap je het geheid te hard in, waardoor je strak in de gordels
hangt. Kwestie van wennen. Maar belangrijker is dat op de remvertraging vanaf 100 km/h in elk geval weinig valt aan te merken. En dat geldt feitelijk voor de hele auto: eigenlijk doet de Clio maar weinig fout en scoort hij op menig gebied punten.