Renault Clio Sport 2.0 16V (2006)

autoreview

20 juli 2015 om 18:26

Uitvoering	Clio Sport 2.0 16V
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2006
Jaar van aanschaf	2015
KM-stand bij aanschaf	98.000 km
KM-stand laatst	106.500 km

Zoektocht, aankoop en eerste ervaring

102.000 km
20 juli 2015

Na bijna 10 jaar in auto´s van anderen te hebben gereden was het als liefhebber wel tijd voor iets voor mijzelf, naast dat ik klaar was met de trein. Ik heb allerlei opties overwogen (over een lange periode) maar uiteindelijk heb ik een Clio RS197 gekocht. Ik heb hieronder de Clio hier en daar afgezet tegen een Golf GTD 7 met handbak. Dat is natuurlijk een heel andere auto, maar daarmee heb ik enkele 1000den kilometers gereden in het jaar voor het bezit van mijn Clio.

De alternatieven vooraf waren erg divers. Een Mercedes W124/C124 viel uiteindelijk toch af; want die kan ik altijd nog kopen, als ik wat ouder ben en geen vermoeiende hothatch meer wil. Een Honda S2000 was me toch iets duur in de maand, de verzekering hakt er flink in zonder schadevrije jaren en ik ben toch erg praktisch aangelegd: Mijn mountainbike past niet achterin. Ook valt het niet mee om er een in nette staat te vinden voor een redelijk budget. Een Z3, alhoewel goedkoper, vond ik het nét niet, en een Z4 haalt het niet bij een S2000. Daarnaast heb ik nog gekeken naar auto's als BMW 3 E36 / E46 Coupe / cabrio, maar leuke versie's voor een leuk budget zijn schaars, én daarnaast zit er héél véél rotzooi tussen het aanbod.

Dus een Clio. Waarom? Ergens vloeit er wel Renault bloed door de aderen doordat mijn ouders een mooie trits Renault’s reden. Daarnaast is de Clio RS natuurlijk wel een all-time high in hot-hatch land. Er zijn ook wat praktische zaken, zo is de verzekering en wegenbelasting te overzien, kun je met de bank plat een héél wat laden en is parkeren in de drukke stad erg makkelijk. De Clio's, ook als RS, staan bekend als betrouwbaar en onderdelen zijn betaalbaar. Strikt genomen heb ik de auto geeneens nodig, en moet dan niet handenvol geld kosten.

Naast een RS197 heb ik in eerste instantie gekeken naar een RS182 (2004-2006). Zeker omdat ik warme gevoelens had richting dit model omdat ik vanaf 18-jarige leeftijd in een Clio 2 (1.4 16v welliswaar) vele kilometers heb gemaakt door Europa, bovendien is het prestatiepotentieel van de RS182 tegenover de RS197 door zijn lage gewicht zelfs iets groter.

Echter: na de eerste proefrit met een redelijk nette RS182 weet je ook direct weer waar die kilo’s gaan zitten: De Clio II stamt uit 1997, en de Clio III uit 2006. Dat is een heel andere generatie.

Uiteindelijk is de zoektocht begonnen naar een nette RS197. Voorwaarden: Strikt origineel, gedocumenteerd en een overzichtelijke kilometerstand.

Vooral een originele vinden is nogal een uitdaging. Het stikt van RSjes met spoilers, verlagingsets, foute wielen, nutteloze luchtfilters etc etc. En er zijn opvallend veel import auto’s, en dat heeft bepaald niet mijn voorkeur. Natuurlijk kan een import net zo goed een eerlijke auto zijn, maar het is nogal lastig te checken. Daar bovenop: De import auto’s missen vaak veel mooie opties zoals xenon, keyless go, de startknop, en climate control.

De voorkeur ging uit naar een Nimbus grijze, en deze vond ik bij Heemskerk & Zn in Rijnsburg. Een lokale Renault specialist / dorpsgarage waar ik wel vertrouwen in had. Dat bleek later ná aankoop ook meer dan terecht.

Rondje gereden, erg goed gevoel, niet te lang nagedacht, een korte onderhandeling en uiteindelijk de auto op “afleverbeurt-basis” meegenomen zonder garantie voor een nette prijs. De auto stond er netjes bij, een paar kleine krasjes maar zeker niets serieus. Daarnaast is deze auto voorzien van de meeste goodies die beschikbaar waren. Keyless go, climate control, automatische lampen en wissers, xenon, elektrisch inklapbare spiegels, radio upgrade met 8 speaker etc. Erg compleet. En als kers op de taart heeft deze auto ook nog eens de antraciet kleurige wielen, in 100% perfecte staat.

Normaal zie je deze alleen op de Cup versies. Voor de 2006 RSen is er geen Cup onderstel beschikbaar geweest, en dat deert me ook niet. Regelmatig lees je dat het een must have is, maar het verschil is bij lange na niet zo groot als de Megane RS van deze jaren. Daarnaast rij ik ook nog regelmatig langere (100km+) afstanden, en dan is een Cup onderstel misschien wel te hard. Het enige noemenswaardige wat mist is het panoramadak. Dat is natuurlijk wel mooi, maar iets zegt met dat een glazen constructie in het dak van een relatief lichtgewicht auto niet past. Dus missen doe ik het niet. De auto heeft wel behoorlijk wat eigenaren gehad, maar mede de garage, de staat, als de documentatie deed mij overtuigen dat dit geen miskoop zou zijn.

De eerste indruk ten opzichte van de RS182 was een behoorlijk verschil. De auto heeft veel meer body, oogt veel moderner en staat steviger op de wielen. Ook het sturen, koppelen en schakelen voelde veel strakker, terwijl de KM stand gelijk was. Het schakelen is een ding om goed in de gaten te houden bij de RS197, want de versnellingsbak is het enige echte “dingetje” van dit model. Het inleggen van de 3 en 4 wil weleens problematisch worden en dat kan in de papieren lopen; maar zo gezegd: Het schakelt zéér strak door alle versnellingen.

Wat opvalt is het hoogtoerige karakter. Dat wil niet zeggen dat er onderin niets gebeurd, maar omdat ik de meeste kilometer voorheen maakte met een Golf GTD 7 (en daarvoor GTD 6) is het even wennen. Het motorkarakter is exact andersom, in de Clio moet je ook goed schakelen om echt gang te houden. Maar dan krijg je ook wat, de Clio maakt flinke stappen en trekt heel soepel en overtuigend in de toeren. Zo zijn er niet veel gemaakt! (De RS is overigens marginaal sneller dan de GTD 7 tot 200km/u). Omdat de bakverhoudingen vrij kort zijn zit je niet zomaar te laag in de toeren, maar bijvoorbeeld 70 km/u vanuit de 6de versnelling gaat betrekkelijk langzaam, dan is een moderne 14% bijteldiesel je te vlug af.

Het sturen is lekker, er is niet super veel “gevoel” maar de auto laat zich heel intuïtief de bocht inzetten, ook in snelle combinaties. Het onderstel maakt meer indruk, de auto blijft lekker plat en heeft een prettige dosis druk op de voorwielen, dat geeft veel vertrouwen. Zeker in het snellere, kortere draaiwerk is de Clio wendbaarder dan de GTD ondanks dat je meer stuurinput moet geven. Ook kun je met héél behoorlijke snelheden lange doordraaiers pakken. De vering / demping is stevig, maar het comfort niveau valt me helemaal niet tegen. Het onderstel geeft praktisch geen klappen door en stuitert nooit, dat maakt deze auto behoorlijk uniek. Dat heb ik in “sportieve” Duitse of Japanse auto wel eens anders meegemaakt. Nu heb ik nog geen 4 uur+ aan één stuk doorgebracht, maar mede door de prettige stoelen lijkt het ook langere tijd vol te houden. Qua onderstel is een GTD wel beduidend comfortabeler, maar het is geen wereld van verschil, al is het geluidsniveau wel een issue, later meer daarover.

De tractiecontrole / ESP is van het enthousiasmeerde type: Het laat zeker wat wielspin toe, alleen vanuit stilstand grijpt de tractiecontrole soms wat te vlot in, maar in bochten werkt het juist positief. Ook de ESP laat lichtjes wat ruimte toe, pas als je het uitzet merk je wat het verschil is. Wat ik eigenlijk nooit doe, op de openbare weg blijf ik liever aan de veilige kans van de grens. Ik heb nog niet veel op een natte (of koude) ondergrond gereden, maar tot op heden voelt het daar wel OK. Het bochtengedrag voelt dan vertrouwenwekkend, en de PK’s komen geleidelijk los waardoor overdreven wielspin goed te doseren is. Dat rijd in het nat heel wat prettiger dan de GTD, die ook nog eens veel meer klappert als de wielen doorslaan. De Clio is wat dat betreft geciviliseerder en makkelijker te sturen in (gladde) korte bochten, al moet je wel meer aan het stuur draaien. De Golf is wat dat betreft wat achtelozer te rijden.

Het geluid is wel erg lekker. Het kan in den beginnen wat lawaaiig zijn, maar het went (een beetje). Een GTD is véél stiller natuurlijk, maar lang niet zo vermakelijk. Rond de 130 draait de motor dik 4000 toeren, en dat hoor je. In het begin was ik nog geneigd om naar de volgende versnelling te schakelen, maar die is er dus niet. Op langere afstanden gaat het wel wat irriteren, maar ik zou morgen zo 1000km afleggen als het zou moeten. Voor het lange afstand werk wint de GTD het uiteraard overtuigend. Dat is een maat groter, daarmee rustiger en dus vooral véél stiller. Ook is de RS motor erg nerveus, dus waardoor je een wat gejaagd gevoel krijgt.

Met gas los is het geluid misschien nog wel wat mooier, zowel uitlaat als motor, gecombineerd met wat heel-toe werk klinkt het heel aardig; niet ordinair hard, maar je hebt wel het idee dat er iets bijzonders onder de kap ligt. En terecht, er zijn weinig 4 cilinders gemaakt die zo makkelijk 7500 toeren draaien, en helemaal al niet vandaag de dag. Ga je echt harder dan 160 rijden, dan is het erg onrustig aan boord. Ik heb ‘m nu 1 keer in Duitsland aan zijn top gehad (7300tmp), en heb je echt het gevoel dat je in een raceauto onderweg bent; wát een herrie. Maar goed, dat doe je nauwelijks. De auto ligt dan wel heel strak op de weg, dat is wel weer indrukwekkend voor deze relatief kleine auto.

De remmen zijn van Brembo, en die doen hun werk overtuigend. Hier en daar lees je dat het is alsof je een anker uitgooit. Dat lijkt mij zelfs in figuurlijke zin overdreven, maar de remmen voelen, ook vanaf hogere snelheid door de heuvels, vertrouwenwekkend. Wat circuitgebruik schijnen ze redelijk te kunnen volstaan, dat geloof ik graag.

Het leukste aan de Clio is dat rijden iets bijzonders is. Er zijn vele auto’s op de weg die sneller zijn, ook in de klasse. Rechtuit is een Polo GTI van een vergelijkbare orde. Maar het rijden in een Polo GTI is niet half de beleving. Het sturen, remmen, het geluid, schakelen, de korte bakverhoudingen, maar ook kleine details als de positionering van de pedalen; hierover is duidelijk nagedacht.

Ook de buitenkant is iets bijzonders. Lang niet iedereen ziet het, maar de specifieke diffusor, de dubbele uitlaten aan weerszijde, de Brembo’s, de bumpers en zeker de brede spatborden geven het iets bijzonders. Dat een auto een zodanig andere carrosserie meekrijgt is relatief uniek. De grijze kleur accentueert het nog eens.

Al met al heeft Renault toen ter tijd alle registers open getrokken om iets bijzonders te maken van de RS, en daar wint deze auto het wat mij betreft van alle anderen in deze klasse. Zowel technisch als uiterlijk is het overtuigend.

In de eerste 4000 km vallen de volgende dingen op;

- Als ie koud is, dan heeft het ding nogal last van bokken. Dat doen ze allemaal, en het kan geen kwaad. Een remap kan dit oplossen, en wellicht doe ik dat later nog een keer. Maar het heeft ook wel weer z’n charme. Na een paar minuten loopt de motor mooi, en schakelt ie veel beter.
- Tanken met 98 lost dit deels op, en de auto lijkt sowieso wat beter te lopen op 98. Je moet soms even zoeken (gelukkig een BP in de buurt). En de auto lijkt iets zuiniger; al met al is de investering in 98 nihil daarmee.
- Het verbruik is (volgens de boordcomputer) 9.4 op 100 km. En dan rij ik flink door. Ik maak niet zo gek veel KM (al meer dan verwacht), dus het deert me niet zo.
- Het aansluiten van een kabel naar de telefoon schijnt nogal een kriem te zijn, wellicht doe ik het nog een keer, maar tot die tijd doe ik het met CD’s. Gelukkig luister ik nogal veel oude muziek, dus ach..
- Schakelen moet je met enig beleid doen. De vele verhalen over versnellingsbakproblemen lijken me op basis daarvan ook wel te verklaren: Door het hoogtoerige karakter is het verleidelijk om te snel te schakelen én om op relatief hoge snelheid nog even terug te gaan naar de 3 of 4. Dat moet je dus gewoon met beleid doen, en het liefst met tussengas; dat werkt prima. Ik kan me voorstellen dat je op het circuit (waar RSen nog wel eens komen, zeker in UK waar je veel van deze verhalen kunt lezen) daar uiteindelijk in de problemen raken.
- De “luxe” radio klinkt heel prima, tot bovengemiddelde volume behoorlijk netjes. Ik heb wel even de speakers opnieuw vast gezet. Klusje van 10 minuten, maar het scheelt een hoop. Het is een bepaald geen Mark Levinson installatie zoals ik die in een Lexus gewend was, maar het voldoet prima, ook op lange ritten om aanwezige motor te overtroeven.
- De key-less go is echt heel prettig. Ik heb ook veel gereden met een Lexus met een dergelijk systeem, maar op een op andere manier valt het me nu pas op hoe makkelijk is dat je de kaart in je broekzak kan houden.
- Climate werkt goed, al hield de airco er na 5 weken mee op. De condensator was kapot. Alsnog netjes vervangen door Heemskerk & Zn. Nette services, want zo’n ding kost ex montage zo 500 euro.
- Goede stoelen! Niet te hard, voldoende steun; ook in de lenden. Er zitten geen begerenswaardige Recaro’s in, maar ik vraag me sterk af of ik die zou willen hebben.
- Rond de 100 trilt hij iets in het stuur. De Clio RSen zijn nogal gevoelig voor uitlijning. Het is nu minimaal, maar bij de volgende beurt moet er maar even iets aan worden gedaan.
- Het stuur is niet helemaal mooi: Leer slijt langzaam vanaf rechts. Mogelijk heeft een van de vorige eigenaren met een ring wat zitten krassen. Wellicht laat ik dit nog een keer opnieuw bekleden. Verder is het interieur praktisch puntgaaf.

Al met al heb ik héél veel plezier voor een relatief klein budget. Eigenlijk heb ik een auto niet nodig, maar ik ben toch zéér tevreden met de aankoop. De auto is zeer praktisch door de grote bagageruimte (nadrukkelijk met de bank plat), er kunnen 4 man mee, redelijk comfortabel, het stuurt heel lekker en de motor is een juweel. En zoals de BMW reclame stelde: Wanneer heb jij voor het laatst over je schouder naar je auto gekeken? Nou, daarvoor heb ik geen BMW voor nodig!

Het gerenommeerde Engelse EVO noemde de RS III Cup een 911 GT3 voor de kleine portemonnee, daarmee zie ik mijn RS (als niet Cup) maar als een normale 911 Carrera voor de kleine portemonnee: Een auto waar je ontiegelijk veel plezier kan hebben zonder het héle scherpe randje, en het is wel iets bijzonders.

Nu hopen dat het betrouwbaar blijft, alle voortekenen zijn goed. Rijden maar!

Nog steeds erg tevreden!

106.500 km
26 november 2015

We zijn weer ruim 4000 kilometer verder. Ik rij wat meer kilometers dan ik verwacht maar met groot plezier. De auto heeft geen enkele steek laten vallen op een verstopte afwatering na (bladeren en vuil, in 2 minuten opgelost). Het olieverbruik over de eerste 9000 kilometer is krap 1 liter, dat is dus helemaal OK.

Daarnaast heb ik net 4 nieuwe Continental SportContacts 3 laten monteren. De oude banden waren nog niet helemaal versleten maar wel wat uitgedroogd, vers rubber maakt echt een groot verschil in het stuur en ook de lichte trilling rond 100 is nu helemaal weg. En met de winter op komst zijn een paar goede banden natuurlijk geen overbodige luxe.

Wat echt opvalt is hoeveel tractie de auto heeft, ook in bochtige stukken. Je moet (en dat liever niet) de auto behoorlijk forceren om wielspin de veroorzaken. In vergelijking met uitgebreide ervaringen met VAG producten (Golf GTD, A1 1.4 TFSI) in de laatste jaren is dit is een wereld van verschil. Ook op het natte wegdek is de auto enorm goed te controleren. Verder blijven het sturen, de versnellingsbak en de motor een feest, de Clio tovert steeds weer een glimlach op mijn gezicht!

Na een paar honderd kilometer (weekendje Vogezen) in de Golf GTD van mij broer verwachte ik dat de Clio wat zou tegen vallen. Natuurlijk is het een heel andere auto, maar na het overstappen terug in de Clio verbaasde ik mij weer wat een gave auto het is.

Al met al doet de Clio het perfect. Ik ben er nog steeds erg blij mee en ik hoop dat hij net zo vlekkeloos de winter doorkomt als de afgelopen maanden.

4,3