Peugeot 307 XT 1.6 HDiF (2006)

In zijn topjaren was de 307 de bestverkochte personenauto in ons land, maar de positie in de modellenranglijst van de AutoWeek Tevredenheids Trofee is minder rooskleurig. Toch is de 307 absoluut geen vervelende auto. We testen de 1.6 HDiF 16V met 110 pk. De door ons gereden uitvoering is de XT, een versie die op liefhebbers van luxe mikt. De Peugeot 307 is in dat opzicht van binnen één groot feest. Vooral de velours stoelbekleding zorgt voor een lichte sfeer in de auto, hoewel we ons wel afvragen hoe fris die stof nog oogt als het nieuwe eraf is. Maar ook het halfmatte nephout, de veloursaccenten in de portieren en wat chroomstripjes zorgen ervoor dat je geen moment het gevoel krijgt derdeklas te reizen.

De hang naar comfort blijft nadat je de motor hebt gestart. Zodra hij eenmaal warm is, verdwijnt het gespijker van de diesel naar de achtergrond. Alleen als je volgas geeft en flink doortrekt in de ogere toerentallen, hoor je duidelijk dat er gezweet wordt onder de motorkap.

De stuurbekrachtiging doet uitstekend zijn best, iets té goed wat ons betreft, maar het gevoel met de weg blijft redelijk intact. Ook de koppeling is zijdezacht. Het gevoel met de motor is daar ver te zoeken, maar op den duur raak je er wel aan gewend.

Macho's

Zoals het een Peugeot betaamt, glijdt de 307 soepel over de weg, en dat gemak heeft een keerzijde. In scherpe bochten helt de auto zwaar over, iets wat nog eens wordt versterkt door de hoge bouw en dito zit. Het geeft hem meer onderstuur dan je zou wensen; duidelijk een auto voor mensen die comfortabel en rustig willen reizen, zonder machogedrag. Nee, macho's moeten wegblijven van deze 307. Op rustige, bochtige polderweggetjes – en  helemaal als die wat glad zijn – toont de Peugeot zich behoorlijk vergevingsgezind. Schakelen is soms wat lastig; het is soms zoeken naar de juiste positie voor de pook. Dat is bij Peugeot niet optimaal geregeld, hoewel het schakelen wel licht gaat. Jammer dat de koppeling wat ongevoelig en licht is, hoewel dat in ons dagelijkse (lees: file-)verkeer een stuk minder vermoeiend is dan een zwaardere koppeling.

De Peugeot is niet de snelste en felste in zijn klasse. Daar staat tegenover dat hij wel behoorlijk zuinig is. De 307 verstookte  7,1 liter per 100 km, maar dat is wel aanzienlijk boven hetgeen de fabriek opgeeft.

Hoofdruimte

Het belangrijkste stijlkenmerk van de 307 is wellicht zijn hoge bouw; de auto steekt net iets boven zijn soortgenoten uit. Hij de introductie in 2001 was dat iets bijzonders, maar inmiddels hebben andere merken die truc ook toegepast. De instap is gemakkelijk, wat vooral prettig is voor degenen wier botten niet  meer zo vers ingevet zijn. Maar ook jonge mensen met een bovengemiddeld lang lijf zitten in de 307 prettig. Ben je wat minder gestrekt en hou je van een sportieve zit, dat zal de 307 wat tegenvallen. Extra's op onze 307 zijn de metallic lak, parkeersensoren, de radio-cd-speler en het 'Pack Visibilité', dat een regensensor, automatisch inschakelend dimlicht, dimmende binnenspiegel en 'n isolerende voorruit omvat.