Test: Opel Mokka-e

Om zoveel mogelijk niches in de markt te vullen, heeft Opel twee compacte cross-overs in het progamma, de Crossland en de Mokka. De eerste is als opvolger van de Meriva met een ruimer interieur de functionelere van de twee, de tweede is juist meer de expressieve urban lifestyle cross-over. Van die Mokka is nu de tweede generatie gepresenteerd.

Het is van voor tot achter een nieuwe auto en Opel zegt hem geheel in eigen huis te hebben ontwikkeld, hoewel de techniek natuurlijk hetzelfde is als in veel andere Stellantis-producten. Tja, geef vijf willekeurige kinderen eenzelfde setje Legostenen en ze bouwen allemaal wat anders, maar het blijven wel dezelfde steentjes. De Mokka maakt gebruik van platform-techniek die we binnen het Stellantis-concern ook kennen van auto’s als de Peugeot 208 en Citroën C4, en bij Opel natuurlijk van de Corsa. Dat betekent dat de Mokka net als die andere modellen op dit platform leverbaar is met verbrandingsmotoren, maar ook met een puur elektrisch aandrijflijn. De jongste Mokka is de eerste auto die is getekend volgens het nieuwe Opel Design Compass, de nieuwe designtaal uit Rüsselsheim. Dit omvat onder meer de Opel Vizor, een front dat knipoogt naar de neus van de eerste Manta van een halve eeuw geleden. Erfgoed moet je tenslotte koesteren.

Pure Panel

De auto is 12,5 cm korter dan zijn voorganger, da’s een flink verschil. Hij is ook iets breder geworden en de wielbasis – maatgevend voor interieurruimte – is met 2 cm toegenomen. De bagageruimte lijdt nauwelijks onder het inkorten van de carrosserie: die was 356 liter en meet nu exact 350 liter, althans bij de versies met verbrandingsmotor. Bij de elektrische variant is de kofferbak 40 liter kleiner, al heeft die ook nog steeds een in hoogte verstelbare bodem waaronder je keurig netjes de laadkabel kwijt kunt. Op de achterbank is de ruimte voor een auto in het B-segment alleszins acceptabel, maar zeker niet overbemeten. Wil je het daar wat langer uithouden, dan mag je niet al te lang van stuk zijn. De bestuurder en de bijrijder hebben geen enkele reden tot klagen. In alle richtingen is er meer dan genoeg ruimte, zelfs met een lengte van 2 meter kom je met je kruin nog niet in de buurt van de hemelbekleding. Het vinden van een prettige zit achter het stuur kost weinig moeite, de stoelen geven lekker veel steun. Hoogstens wensen we voor langere trips een iets langere ziting.

Er is flink wat hard plastic aan boord, maar daar waar je met de bekleding in contact komt, zoals op de portieren, zijn zachtere materialen gebruikt. Onze eerste kennismaking met de Mokka hebben we met de compleetste uitvoering en die heeft zelfs alcantara als deurbekleding, pianolak op de middentunnel en carbon(look) panelen op onder meer het dasboard. Zeker voor een B-segmenter maakt het een verzorgde indruk. Opvallend aan het dashboard is de volledig digitale Pure Panel-cockpit, een glimmend, zwart paneel, dat optisch één groot beeldscherm lijkt te zijn. In werkelijkheid zijn het een 7-inch (optioneel 12-inch) digitaal instrumentarium en een enigszins naar de bestuurder geneigd 7-inch (optioneel 10-inch) infotainmentscherm. Hoewel we het om ons heen vaak anders zien, is het instrumentarium niet naar eigen inzicht in te delen en dat blijkt ook helemaal niet nodig. Alle essentiële informatie wordt helder afleesbaar weergegeven. Het infotainmentsysteem komt ons bekend voor uit andere PSA-modellen. Het is niet het beste in zijn soort, maar wel fijn voorzien van een rijtje fysieke sneltoetsen voor de hoofdfuncties én een echte draaiknop voor het radiovolume. De regeling van de airco is gelukkig buiten het multimediasysteem gehouden. Op een separaat paneel op de middenconsole zitten echte knoppen, vormgegeven in de van Opel bekende huisstijl.

Koersvast

De nieuwe Mokka is 120 kg lichter dan zijn voorganger, althans met benzinemotor. Daarbij is de koets ook nog eens een stuk stijver geworden, het gevolg van voortschrijdend inzicht. Ook de elektrische versie, de Mokka-e, profiteert daarvan en weegt 1.598 kg, een nette waarde voor een elektrische cross-over. De wielophanging vertoont grote gelijkenis met die van de Peugeot 2008. De auto’s rollen ook allebei in Poissy van de band. Desalniettemin gaan ze er bij Opel prat op dat de Mokka met Duitse precisie tot stand is gekomen in het ontwikkelingscentrum in Rüsselsheim en op het testcomplex in Dudenhofen. Ze hebben bij Opel ook werk gemaakt van een eigen onderstel-afstemming.

Onze eerste kennismaking met de Mokka hebben we met de elektrische variant. Wat opvalt, is dat de vering steviger aanvoelt dan bij bijvoorbeeld de Peugeot e-2008. Alleen lijkt het of de schokdempers niet altijd even goed de vering kunnen volgen, waardoor de auto na een hobbel nog wat nadeint. Op hogere snelheid gebeurt dat overigens opvallender dan bij een bescheidener tempo. De besturing maakt een enigszins gevoelloze, maar wel lekker stevige indruk, zeker niet overbekrachtigd en dat is prettig. De auto volgt koersvast en mooi stabiel zijn weg. En vooral ook in opvallende stilte. Opel heeft er serieus werk van gemaakt om geluid zoveel mogelijk buiten te houden.

Wat is sportief?

Zij die voor een verbrandingsmotor gaan, hebben de keuze uit twee benzinemotoren en een diesel. De benzinemotoren zijn beide 1,3-liter driecilinders, de ene piekend bij 100 pk de andere bij 130 pk. Die laatste is behalve met een handbak ook leverbaar met een achttrapsautomaat. De diesel is een 110 pk 1,5-liter viercilinder met een handbak.

Wij zijn op pad geweest met de Mokka-e en die heeft de elektrische aandrijflijn die we ook kennen uit de Corsa-e. De elektromotor is goed voor maximaal 136 pk en 260 Nm. Dat laatste is in de Sport-modus, in de normale rijmodus beschik je over maxima van 109 pk en 220 Nm en in de Eco-stand houdt het op bij 82 pk en 180 Nm. Onder normale omstandigheden is 109 pk toereikend voor de 1,6 ton wegende cross-over, maar het bruist niet en dat doet het evenmin na een druk op de sportknop. Meekomen in het dagelijks verkeer gaat prima, maar sportief? De meest potente stand moest een naam hebben. Afremmen op de motor doet de Mokka-e slechts in beperkte mate, iets meer kan er geregenereerd worden met een druk op de B-knop naast de versnellingsknop, maar je hebt te allen tijde gewoon het rempedaal nodig en daar is niets mis mee. Net als in de Corsa-e heeft de accu in de Mokka-e een capaciteit van 50 kW. Dat levert volgens opgave een actieradius op van 324 kilometer (WLTP) en dat zijn er twee meer dan wat de met dezelfde accu uitgeruste Peugeot e-2008 haalt. Die laatste is in de praktijk goed voor 246 kilometer en dat is bepaald geen grensverleggende waarde. Het betekent dat je met enige regelmaat moet laden. Dit kan aan de gelijkstroomsnellader met maximaal 100 kW en aan de reguliere wisselstroomlaadpaal of wallbox op 1-fase met 7,4 kW of met de optionele (€ 1.000) 3-fasenlader met 11 kW.

Voor een auto uit het B-segment heeft de Mokka een volwassen aanbod aan veiligheidsvoorzieningen en assistentiesystemen. Zo is hij – om maar eens wat te noemen – leverbaar met vermoeidheidsdetectie, een automatische noodremfunctie inclusief voetgangersdetectie, adaptieve IntelliLux  led-matrixkoplampen en uiteraard adaptieve cruiscontrol en rijbaanassistentie. Welke voorzieningen er aan boord zijn, hangt af van de uitvoeringsvariant en/of de aangevinkte optiepakketten.

De benzinevarianten staan in de prijslijst vanaf € 26.299. Voor de Mokka-e begint het bij € 34.399, waar bovenop de 3-fasenlader voor € 1.000 eigenlijk niet mag ontbreken. Je bent daarmee nog altijd voordeliger uit dan wanneer je de Peugeot e-2008 kiest, die er vanaf € 36.930 is. Aan de andere kant is er bijvoorbeeld de elektrische Kia e-Soul, die in dezelfde prijsrange acteert en in onze tests op een volle accu maar liefst 367 kilometer ver komt …

• Ben je zelf in het bezit van een Opel Mokka(-e), of ben je je serieus aan het oriënteren. Kom met andere geïnteresseerden in contact in het Het Opel Mokka owners forum.