Opel Agila 1.2-16V Comfort (2000)

Hoewel de Agila een hoog en smal doosje is, lijkt hij door de afgeronde vormen toch nog een beetje op een gewone auto. De 14 inch-wielen staan hem goed. Vanbinnen is het plastic wat de klok slaat, zonder dat de kunststof overigens probeert op edeler materiaal te lijken. Stofbekleding is spaarzaam toegepast op de portieren, met kleine vakken.
Overigens is de Opel maar liefst 14 cm breder en 9 cm langer dan een Daihatsu Move, een van de bestsellers in dit segment. Toch zie je dat er vanbinnen nog niet zo direct vanaf, behalve dan in de zichtbaar grotere laadruimte. Het dashboard is kloek van opzet, dat geeft wel een volwassen indruk. Met ruime bergvakken erin, terwijl alle vier de portieren daarnaast kaartenvakken hebben, en er ook nog laatjes (van vrij gammel plastic) onder de voorstoelen schuilen.
De stoelen zijn nogal plat en elementair. Alleen de elementaire verstelmogelijkheden zitten erop. Terwijl de stuurkolom degelijk vast zit - ook niet verstelbaar. Waarmee het verhaal van 'enorme hoofdruimte in zo'n kleintje' op losse schroeven komt. Ben je erg lang, dan pas je in principe nog goed achter het stuur van deze kleintjes. Maar een goede zit vindt je niet, als stoel en stuur niet omhoog kunnen. Gemiddelde posturen hebben daar minder moeite mee, maar het blijft een beetje behelpen. In de Opel steekt het stuur voor ons gevoel erg ver naar binnen, we hadden dat best graag een stukje omhoog willen kantelen.
Achterin heb je ook zat hoofdruimte, maar kom je met lange benen niet goed uit de voeten in de Agila - en dan ondanks zijn lengte.
Deze auto heeft voor het gezin een lastige handicap: maar twee zitplaatsen achterin. Dat kán net te weinig zijn. We hadden het al over de relatief grote kofferruimte van de Agila. Deze is toegankelijk via een grote achterklep. De achterbank is symmetrisch gedeeld. Plus bij Opel: handig omklapsysteem, met hendeltjes aan de rugleuningen en automatisch wegzakkende zittingdelen. Centrale vergrendeling is een optie.
Overigens is de Agila niet heel luxueus. Het ontbreken van centrale vergrendeling noemden we al en ook elektrische zijruiten kunnen er niet vanaf. Gelukkig zijn de buitenspiegels wel van binnenuit (elektrisch) verstelbaar.

Rauw

De 1,2-liter Ecotec-motor levert 75 pk. Het aggregaat loopt wat rauw en met een niet goed gedempt geluid. Het is soepel, maar niet direct pittig tot je boven zo'n 3500 toeren komt. En maar weinig stiller dan de 1.3 die Suzuki in de Wagon R+ monteert. Trekken we de vergelijking even verder door: de Suzuki 1.3 is tot 100 km/h sneller dan de Opel 1.2, maar tevens een stuk dorstiger. De Opel Agila stelde zich tevreden met 1:13,5, een nette waarde. De Suzuki Wagon R+ haalde 1:11,5. Als u ons een gokje toestaat: we denken niet dat je gemiddeld veel gunstiger zou uitkomen met een (driecilinder) Agila 1.0; die zal fors moeten werken en dus waarschijnlijk weinig zuiniger zijn dan de 1.2. Als laatste details: de Opel schakelt vrij stroef, maar heeft niet zo'n onprettig bijterige koppeling als de Suzuki Wagon R die we eerder reden.
De Agila stuurt stevig, maar weinig gevoelig en gaat beter rechtuit dan om de bocht. Maar er valt nog veel te zeggen over de fijne nuances. De stabiliteit van de Opel is redelijk stevig, het hellen in bochten valt erg mee, evenals de zijwindgevoeligheid. Hij schuift geleidelijk over de voorwielen weg als het wat harder door bochten gaat, zonder dat het onrustbarende vormen aanneemt. De Opel heeft de neiging op gas-los te reageren, al doet 'ie dat minder heftig dan we bij de (soepeler geveerde) Suzuki Wagon constateerden.
Aha, vering, hoe zit het daarmee? Straf dus, in de Opel. Vooral op een specifiek punt, kleine ruwheden in het wegdek. Die negeert de vering, ze komen ongefilterd door. Dat maakt de rit vaak wat stuiterig. Overigens is er niet veel windgeruis, en een degelijk, stil onderstel.
Een Agila 1.2 Comfort moet zo'n 23 mille opbrengen. Doe je daar centrale vergrendeling met elektrische raambediening voorin erbij, dan ben je dat duizendje alsnog kwijt. Tja, of je moet kiezen voor een Agila 1.0, dat bespaart f 1500 ten opzichte van een 1.2. Kom je op zo'n f 22.500, met centrale vergrendeling (is toch echt behelpen zónder) en raam-elektriek erbij. Maar die haalt het in prestaties niet tegen de 1.2.