Nissan Maxima QX 3.0 SE (1996)

Het woord zegt 't al: een auto die als Maxima door het leven gaat, kan geen eenvoudig middenklassertje zijn. Aan de andere kant suggereert de naam echter een absolute topklasse waar de Maxima nog net niet aan toekomt. Dit betekent dat we Nissans prestigemodel zouden moeten zoeken in het prijssegment van de hogere middenklasse, maar daar wacht ons een verrassing. Want de Maxima QX ligt sympathieker in de markt dan je zou verwachten. Dat geldt zowel voor de twee- als de drieliter V6, die het de concurrentie behoorlijk lastig maken.
De resultaten zijn er ook naar, want men kijkt bij de importeur nu niet meer op als er ruim honderd exemplaren per maand worden verkocht. En dat zijn heus niet allemaal "instapmodellen" van 55 mille.
Niet alleen de prijs is verantwoordelijk voor dit succes. Want wat je ervoor terugkrijgt, is lang niet mis: een uitputtend volledige uitrusting, veel prettig gestoffeerde leefruimte en uiteraard een hoogstaand technisch raffinement. De enige wezenlijke kritiek die je op de Maxima kunt loslaten, betreft zijn voorkomen: net als veel andere Nissans doet hij zijn uiterste best om niet op te vallen. Waarom die Maxima zo anoniem in de wereld staat, is niet duidelijk; saai of lelijk is hij geenszins, maar veel sprankelends is er niet aan.
Dat verandert overigens als je eenmaal het portier achter je hebt dichtgetrokken, want de inrichting getuigt tot in detail van aandacht voor de inzittenden en de uitrusting is op 't overdadige af. In de testauto (een drieliter automaat) werd dat nog eens benadrukt door een "lederpakket" ... f 6000, dat bovendien fraai harmonieert met de wortelnoten decoratie van de portieren en de middenconsole. De accessoiresbezetting is uitgebreid, met onder meer twee airbags, ABS, visco-sper, cruise control, airconditioning, elektrische zijruiten en -spiegels, centrale vergrendeling met afstandsbediening, startblokkering, bekerhouders en skiluik in de achterbank.

Technisch raffinement

Hoewel comfort, rust, binnenruimte en aankleding in de prijsregionen boven de 50 mille steeds belangrijker worden, mag de financier van dat alles uiteraard een overeenkomstig technisch raffinement en bijbehorende rij-eigenschappen verwachten. Nu was daar bij het vorige Maxima-model al geen klagen over, maar de nieuwe QX overtreft die herinnering op vrijwel alle fronten. Ten eerste is de nieuwe 24-kleps V6 een zeer fraaie, compacte machine met een zeer stille loop, die ondanks zijn sterk "overvierkante" boring-slagverhouding een grote soepelheid tentoonspreidt. Dat karakter wordt geschraagd door een fluweelzacht schakelende automatische vijfbak, waarvan de overdrive in- en uitschakelbaar is.
Deze combinatie van motor en bak zorgt voor prestaties die je niet meteen van zo'n fors automobiel verwacht. De topsnelheid van meer dan 200 km/h is hooguit van academisch belang, maar acceleratie telt in de praktijk zwaarder. Met een gemeten tijd van 0-100 in 9 tellen is hij nota bene nog 0,6 seconde sneller dan de fabriek opgeeft. Erg mooi, maar dat resultaat verbleekte bij de tussensprint van 80 naar 120, waarvoor de drieliter Maxima slechts 5,6 seconden vroeg.
Die ongehoorde prestatie is vooral te danken aan de naadloze samenwerking tussen de potente drieliter V6 en de automaat, die diep in de versnellingen afdaalt, zich tot de rode streep vastbijt en dan fluweelzacht-flitsend een trapje hoger wipt. Bij zulke krachttoeren hoor je de V6 natuurlijk wel even grommen, maar bij kruissnelheden is de Maxima even stil als een Mercedes S-klasse.
Rijtechnisch heeft de Maxima QX ten slotte ook veel in reserve voor de bestuurder die er niet alleen rechtuit de gang in zet. De snelheidsafhankelijke bekrachtiging laat de Maxima sturen als een scheermes, de simpele multilink-achtige achteras beperkt de gaspedaalreacties in bochten en een visco-sper op de voorwielen houdt ook daar de zaak netjes in het spoor.
Nadeel van zo'n uitnodigend karakter is het brandstofverbruik, dat bij flink doorrijden makkelijk kan oplopen tot 1:7 ... 8, maar wie 70.000 tot 80.000 gulden voor een auto over heeft, zal daar niet al te zwaar aan tillen.