Nissan Maxima QX 3.0 SE (1998)

Meerdere Japanse merken hebben geprobeerd vaste voet aan de grond te krijgen in de top van de middenklasse. Tussen middelgrote BMW"s, Mercedessen en Audi"s die in behoorlijke aantallen over de toonbank gaan. Een blijvend succes heeft dat nooit opgeleverd. Niet voor de Maxima, en ook niet voor de Mitsubishi Sigma, Toyota Camry of Honda Legend.
Bij Nissan zakten de verkopen van de top-sedan in 1997 tot rond een magere 300 stuks. Over de eerste helft van '98 werden er al met al nog 190 verkocht; 20 lager dan in dezelfde periode van '97.
Eind 1994 debuteerde de Nissan Maxima QX als geheel nieuwe opvolger voor de eer-dere Maxima zonder "QX", wat staat voor Quality eXcellence. De nieuwe Maxima vonden we toen al teleurstellend kleurloos. Net als zijn voorganger, waar hij voor een totaal nieuw model wel erg sterk op leek. Tsja, in een (prijs)klasse waar je grotendeels zakenmensen moet zien te verleiden strekt een wat belegen, of zelfs modaal aanzien niet tot aanbeveling.
Speciaal voor de Maxima ontwikkelde Nissan een nieuwe generatie V6-aggregaten, met het zwaartepunt op lichte en compacte bouw. De motor geeft een binnensmonds gebrabbel ten beste dat typerend is voor een zescilinder, en meteen aangeeft dat dit een bovenmodaal type is. Nissans V6 doet - succesvol - zijn uiterste best nooit op te vallen.
Met bijna 200 pk in de machinekamer is hij goed voorzien. Toch levert onze automaat-uitvoering in de sprint naar 100 km/h geen tijd op waar je diep respect mee afdwingt. Het moet meer komen van uiterst moeiteloze tussensprints, waarin de Nissan inderdaad uitblinkt. De motor draait smeuïg en gelijkmatig.
De automaat schakelt mooi en op de gewenste ogenblikken. Er staan een Sport-programma en winter-stand ter beschikking. Bovendien kan de vierde versnelling met een apart drukknopje aan de pook buitenspel gezet worden. Het is ons een volstrekt raadsel wat daaraan beter of handiger zou zijn dan gewoon een standje "drie" in de schakelsleuf van de pook. In een topklasse-auto behoort rust te heersen. Maar op dat punt laat de Maxima een steekje vallen. Motorgeluid is stil, windgeruis is nihil, maar dan het afrolgeluid van de wielen! Alleen bij stadstempo, of op mooi vlak ZOAB is het echt stil in deze auto. Zonde, bij een zo zeer stil lopende motor.

Zacht in bochten

De vering geeft korte hobbels te duidelijk door, maar voelt in bochtenwerk juist wat zacht aan, waardoor de auto best overhelt. Nissan ontwikkelde voor het topmodel een nieuwe achteras: de "muli-link beam axle", die later ook onder de Almera en Primera moest komen. Een semi-onafhankelijk verende torsie-as zoals bij voorwielaandrijvers gebruikelijk, maar dan met een ingenieus verbeterde zijwaarste geleiding. Door de achteras beter te stabiliseren, zeiden de Nissan-techneuten, vermindert de natuurlijke onderstuurneiging bij aandrijving vooraan en het risico op overstuur bij gas loslaten. Dus het effect dat je een te snel genomen bocht eerst niet dreigt te halen, en dan bij gas loslaten een ferme zwiep maakt naar de binnenkant van die bocht. En "t is nog waar ook. De Maxima stuurt uitgesproken onschuldig en betrouwbaar.
De achterbank is voorzien van een skiluik, maar kan niet worden omgeklapt. De kofferklep heeft grote beugels, die onafgedekt naar binnen draaien. Op de achterbank en in de kofferbak is er voldoende ruimte. De voorstoelen zitten goed en daar omheen is genoeg opbergruimte aanwezig.
Voor de Maxima voert Nissan één uitrustingsniveau, bij een twee- of drieliter V6 met of zonder automaat. De uitrusting omvat onder meer cruise control en boordcomputer, verlichte make-up spiegel, volautomatische airco en zij-airbags.
Waarom is de begeerte bij de beoogde kopersgroep gering? De Nissan Maxima is relatief goedkoop en toch compleet. Zijn aandrijflijn is verfijnd. Waarom niet gek veel kopers voor dit dilemma staan is echter wel duidelijk geworden. De Maxima valt in een gat tussen midden- en topklasse, te klein voor het tafellaken en te groot voor het servet. Hij laat teveel steken vallen om onderin de luxeklasse goed mee te kunnen. En biedt ook niet genoeg méér naast riante middenklassers.