Nissan 200 SX (1995)

Eigenlijk is de Nissan 200 SX een auto zonder concurrentie. In zijn prijsklasse - tot zo'n 82 mille - zijn er andere sportieve coup‚s te vinden, maar die zijn bijna allemaal afgeleid van bestaande, voorwielaangedreven modellen. Nissan heeft echter gekozen voor een andere opzet. De 200 SX is een op zichzelf staand, achterwielaangedreven model.
De 2,0-liter motor levert 200 pk: 100 pk per liter. Om tot dat hoge specifieke vermogen te komen, is de motor voorzien van een turbo met intercooler, twee bovenliggende nokkenassen, 16 kleppen, variabele kleptiming en een slim motormanagement.
Je kunt met de SX rustig met het stadsverkeer of in de file meehobbelen zonder dat de motor protesteert. Dat komt doordat de turbodruk elektronisch wordt geregeld, waardoor het vermogen van de motor zonder plotselinge duw-in-de-rug toeneemt. Bij gelegenheid kan door het simpelweg intrappen van het gaspedaal het beest in de Nissan worden los gemaakt. Hij gaat er dan als een gek vandoor: het sprintje van 0-100 is in 7,7 seconden geklaard en ook de tussenacceleraties zijn indrukwekkend. Om in de vierde versnelling van 80 tot 120 te komen, ben je maar 6,5 seconden onderweg; in vijf duurt die oefening precies twee tellen langer. Wie een sportief uitlaatgeluid verwacht, wordt teleurgesteld. De motor laat maar weinig van zich horen. Bij 100 constant scoort de auto 69,5, bij 120 komt de meter tot 72,5 dB, maar boven de 180 ga je de aankoop van een stereo met een te zwakke versterker betreuren. De 200 SX is geen auto waarmee je zuinigheidsritten wint, maar als je het hoge vermogen in aanmerking neemt is het verbruik acceptabel: gemiddeld 1:7,9. Maar de actieradius met 65 liter tankinhoud is beperkt.

Net even lekkerder
Je kunt de auto prima met het gaspedaal sturen. Een goed gedoseerde hoeveelheid gas is voldoende om de achterkant precies met de kromming van de bocht te laten meedraaien. Geef je te veel gas, dan breekt de achterkant wat verder uit en moet je tegensturen om de 200 SX de geplande richting te laten aanhouden. De achterwielophanging is zeer verzorgd: onafhankelijk met dubbele draagarmen en een torsie-stabilisator. Daardoor gaat het uitbreken van de achterkant heel geleidelijk. Je voelt de reactie goed aankomen waardoor je tijdig maatregelen kunt nemen. Bovendien krijg je hulp van een soepel aangrijpende visco-sper die de handelbaarheid verbetert. Met een beetje oefening heb je het typische achterwielaandrijversgedrag van de 200 SX al gauw onder de knie, en kun je met de auto lezen en schrijven.
Hoewel je in de 200 SX wordt omringd door luxe attributen als airconditioning, leren bekleding, stoelverwarming en elektrische bediening van ramen en spiegels, doet het interieur toch iets te zakelijk aan. Het dashboard bijvoorbeeld is een beetje kaal: je kijkt wel uit op een toerenteller en een watertemperatuurmeter, maar dan heb je het - naast de gebruikelijke meters voor snelheid en tankinhoud - wel gehad. Een metertje voor de olietemperatuur ontbreekt, evenals een turbodruk-meter.
Het interieur is helemaal uitgevoerd in zwart; elk spoortje van uitbundigheid ontbreekt. Aan de uitrusting ligt het niet, want de 200 SX heeft ook nog eens lichtmetalen wielen (16 inch) twee airbags, ABS en centrale deurvergrendeling.
Voor het instappen is wat lenigheid vereist, maar je zit perfect in de 200 SX. De met leer beklede stoelen zijn niet in hoogte verstelbaar, maar het stuur wel. Een goede zitpositie is gauw gevonden. De stoelen hebben lange zittingen waardoor de benen goed worden ondersteund en de zijdelingse steun is voortreffelijk. Voorin heb je ruimte zat, maar achterin kun je zelfs niet van behelpen spreken. Ook de bagageruimte is minimaal: samen met het reservewiel slokt het cardan veel ruimte op.
Voor echte sportievelingen is de 200 SX misschien te comfortabel, maar naar ons idee heeft Nissan een uitstekend compromis bereikt tussen sportiviteit en comfort.
Net als het aandrijfconcept, is het uiterlijk van de 200 SX klassiek. Er zijn auto"s die meer snelheid uitstralen, maar die lang niet bieden wat de 200 SX in huis heeft.