Test: MINI Paceman Cooper S All4 (2013)

De Paceman is iets langer en lager dan de Countryman, maar aan het interieur is maar weinig veranderd. Dat betekent een losstaande toerenteller centraal achter het stuur, een enorme snelheidsmeter midden op het dashboard met daarin een groot navigatiescherm en een brandstofmeter geïntegreerd. Prachtig en heel kenmerkend, maar ondanks zijn forse afmetingen is de snelheidsmeter lastig af te lezen. Gelukkig zie je de snelheid ook nog een keer digitaal onder in je toerenteller. Op de middenconsole vind je onder meer de basiselementen voor de bediening van het audiosysteem en de bekende tuimelschakelaars. Het infotainment bedien je via twee knoppen en een (te) kleine joystick op de middentunnel. De stevige stoelen zijn uitstekend geprofileerd en het stuur lijkt in je handen te zijn gegoten. Het meest opmerkelijke verschil met de Countryman voorin is dat de bediening van de zijruiten is verhuisd van de middenconsole naar de portieren.

Mini-missie

Achterin zijn de verschillen met de Countryman groter, en dan hebben we het natuurlijk vooral over de ruimte. De Paceman is veel lager dan zijn vijfdeursbroer, en om dat te compenseren, hebben de ontwerpers de achterstoelen vier centimeter lager geplaatst. Dat scheelt zeker voor de hoofdruimte; niettemin moet je de Paceman niet kopen om zijn ruimte achterin. Erg slim en mooi is het (optionele) flexibele railsysteem, dat van voor naar achter door het interieur loopt en waar je naar keuze hulpstukken op kunt plaatsen en verschuiven, zoals een brillenkoker of een telefoonhouder. De kofferruimte is, mede dankzij een diepe bodem met 330 liter aardig ruim en ook als de achterstoelen plat liggen is de Mini een flinke litervreter.

De drijfveer om naast de Countryman een Paceman neer te zetten, was niet alleen het uiterlijk. De Countryman moet door zijn hogere bouw inboeten aan puur rijplezier en ook daar ligt een missie voor de Paceman. Die volbrengt hij zeker. De Paceman is terug bij dat typische, directe Mini-gevoel. Op het harde af, met bakken beleving. Elke beweging bij de wielen voel je terug in het stuur, in snelle bochten blijft hij heel lang precies op koers en van overhellen heeft de Paceman nooit gehoord. Om dat te bereiken, hebben de ingenieurs een aantal maatregelen genomen. Zo ligt de auto een centimeter dichter bij het asfalt en heeft hij een sportonderstel. In totaal is hij ook bijna vier centimeter lager, wat het zwaartepunt omlaag brengt. De koets is stijver en de auto is in zijn totaliteit lichter dan een vergelijkbare Countryman. Ten slotte hebben de technici het onderstel nog wat aangescherpt.

De 1,6-liter vierpitter met turbo is krachtig over een breed toerenbereik, erg soepel dus. En als je de sportschakelaar op de middenconsole indrukt, wordt niet alleen de bediening van stuur en gaspedaal directer, maar gaan er ook een paar kleppen in de uitlaat open, waardoor die nóg mooier klinkt. Met name de plofjes bij terugschakelen zijn lekker. En dat schakelen doe je voor je plezier, want de zesbak voelt erg direct aan.