Mercedes-Benz E 200 Cabriolet - Test

Even lijkt alles op zijn plek te vallen bij het ophalen van de MercedesBenz E 200 Cabriolet. Voor het eerst dit jaar is de temperatuur wat behaaglijk en bovendien komt er geen eindeloze stroom water meer uit de lucht. Met maximaal 14 graden is het wat fris voor de tijd van het jaar, zodat we niet van een warme lenteweek kunnen spreken, maar voor de nieuwe open Mercedes blijkt die temperatuur ideaal. Waar veel andere cabriorijders onder deze omstandigheden de kap gesloten moeten houden of worden gedwongen om mutsen, shawls en dikke jassen te dragen, is het geen probleem om met het stoffen dak van de E open te rijden. Een jas strekt dan wel tot aanbeveling, maar heel dik hoeft die niet te zijn.

Dankzij een aantal slimme vindingen kan de E-klasse Cabriolet het grootste deel van het thermische comfort van de passagiers namelijk zelf waarborgen. Heel vernieuwend zijn ze niet – we zagen ze allemaal al eens eerder op een open Mercedes – maar ze werken in het geval van de nieuwe E wel ontzettend goed samen. Door aan een hendel op de middentunnel te trekken, verrijst er boven de voorruit een combinatie van vliegennet en spoiler, de Aircap. Die houdt insecten tegen en leidt de wind over het inzittendengedeelte heen. Daarachter komt tegelijkertijd een windscherm omhoog om eventuele achterpassagiers uit de turbulentie te houden. Dat lukt heel aardig, al wil je als volwassene liever niet te lang op de achterbank doorbrengen. De beenruimte kan ermee door, maar je zit een beetje schuin en de zitting van het stoeltje biedt onvoldoende ondersteuning. Bovendien zit je niet volledig uit de wind. Toch zijn er weinig cabriolets die beter als vierpersoonsvervoermiddel functioneren dan deze Mercedes.

AIRSCARF

Dat de bagageruimte niet overhoudt, mag geen verrassing heten. Met 385 liter, of 310 liter met het dak open, valt het ruimteaanbod op zich nog wel mee. Veel meer dan een boodschappenkratje en wat losse spullen krijg je er echter niet in gemanoeuvreerd. Geeft niets, het draait immers vooral om de bestuurder en de passagier; voor hen komt de E 200 Cabriolet echt tot zijn recht als vierseizoenencabriolet. Tenminste, wanneer je de juiste opties bestelt. Want hoewel genoemde Aircap tot de standaarduitrusting behoort, zijn stoelverwarming en de Airscarf optioneel. Beide opties aanvinken kost je € 1.000, maar dan blijft het in de auto zelfs bij 130 km/h en 10 graden nog heel aangenaam. Er waait slechts een lichte bries over je kruin, verder heerst er rust. Ook een normaal gesprek voeren kan zonder stemverheffing. Wordt het warmer, dan kunnen de stoelverwarming en de Airscarf uit en de ramen en de Aircap naar beneden voor het echte cabriogevoel. Wordt het echt te koud, dan laat de elektrisch bedienbare kap zich tot 60 km/h in zo’n 20 seconden sluiten.

Eenmaal dicht valt op dat de kap bijzonder goed is geïsoleerd. Bij Nederlandse snelheidslimieten merk je eigenlijk alleen in tunnels dat er wat meer geluid binnendringt. Een knappe prestatie. Afgezien van het dak en de cabrioknoppen op de middentunnel wijkt het interieur verder niet af van andere E-klasses en dat is een compliment. De afwerking en het materiaalgebruik zijn prachtig en hoewel blauw leer op het dashboard niet iedereen zal bekoren, zullen weinig mensen het binnenste van de E onaangenaam vinden. Zeker niet wanneer er kostbare opties zijn aangekruist, zoals het superscherpe digitale instrumentarium, Comand Online en olmenhout op het dashboard. Sowieso is heel veel moois optioneel in plaats van standaard.

De riant aangeklede versie die wij rijden, met leer op het dashboard, elektrische stoelverstelling, veel veiligheidstechnologie en autonome rijsystemen, kost namelijk al € 84.143 en dan zijn nog lang niet alle vinkjes gezet. Burmester-audio, stoelventilatie en een standkachel ontbreken bijvoorbeeld en dat geldt ook voor de adaptieve dempers en luchtvering. D

e test is uitgevoerd met de basisversie, de E 200, die 184 pk sterk is en zijn maximumkoppel van 300 Nm al bij 1.200 omwentelingen levert. Aangezien de automatische negenversnellingsbak regelt dat het toerental altijd daarop of -boven blijft, voelt zelfs die basismotor onderin erg sterk aan. Een prima keuze voor moeiteloos flaneren. Het blijkt echter vooral de automaat te zijn die de aandrijflijn zo prettig maakt. Door bijna onmerkbaar en vooral heel handig met de negen versnellingen te spelen, houdt hij het toerental lang laag. Bij het gebruik van de kickdown valt op dat er boven de 4.000 toeren niet zo veel meer gebeurt. De karakteristiek van de benzinemotor lijkt al met al sterk op die van een diesel, hoewel het geluid – voor zover je dat hoort – een stuk verfijnder is. Overigens zijn de prestaties meer dan redelijk. Sterker nog, de 100 kilo lichtere coupé met dezelfde motor, die we een jaar geleden te gast hadden, presteert bijna identiek aan deze Cabriolet. Hij verbruikte overigens ook ongeveer hetzelfde en net als toen zijn we van de waarden niet erg onder de indruk. Wel indrukwekkend is het onderstel van de E-klasse Cabriolet.

SUBLIEM COMFORTABEL

Zelfs zonder luchtvering voelt de Mercedes subliem comfortabel aan, terwijl de auto niet gaat zwabberen. Het gebrek aan een vast dak heeft niet geleid tot een gebrek aan stijfheid in de koets. De grote auto rolt weliswaar merkbaar, maar als hij zich eenmaal heeft gezet, voelt de E-klasse stabiel en zeker aan. Door de precieze besturing heb je ook het idee van controle. En hoewel de E 200 geen sportwagen is, rijdt hij heel uitgewogen en neem je bochten zeker op de snelweg gauw met wat meer snelheid. Wel voel je het forse gewicht dan wat trekken en met name bij drempels is het zaak om even voorzichtig te zijn. De neus drukt behoorlijk door, dus de voorbumper kan bij hoger tempo de straat raken. Maar met veel snelheid door een stad rijden doe je natuurlijk ook niet met een open Mercedes. Dak open, snelheid laag, dan kan iedereen zien dat je langskomt. Desgewenst het hele jaar door.