Mercedes-Benz CLK 320 Cabriolet (2003) - Test

Het elektrisch openen van een cabrioletkap is een evenement op zichzelf. Gedurende enkele tientallen seconden voltrekt zich een ritueel van knikkende armen, zoemende elektromotoren en openende en sluitende deksels. Hoogtepunt is de zwarte cabrioletkap, die eerst indrukwekkend hoog reikt om zich even later terug te trekken in de kofferbak. Het openen en sluiten is kinderlijk eenvoudig: op de middenconsole zit een schakelaar die het vouwdak aanstuurt. Trek eraan en de boel gaat open, duw hem terug en de kap sluit weer. Geen gedoe met grendels, alleen maar dat ene knopje.
Die kap is een stukje vakwerk, want het is stil in de auto als je in gesloten toestand rijdt. Bij 100 km/h wijst de geluidsmeter 65 dB aan – vergelijkbaar met wat een sedan in het luxesegment laat registreren. En als je voor in de open Mercedes zit, heb je nauwelijks last van windstromen, zelfs niet bij 120 km/h en zonder windscherm. Je voelt de wind wel, maar op een vriendelijke manier. Met het windscherm en de zijruiten omhoog is er uiteindelijk van wind nog amper sprake; meer van frisse lucht. Specifiek voor de CLK Cabriolet zijn de als hoofdsteunen vermomde rolbeugels, die bij dreigend omrollen te voorschijn komen om de inzittenden te beschermen.
Onbedoeld hebben wij kennisgemaakt met die beugels: als het niet lukte om in een vloeiende beweging bobbels te nemen: kadeng! Dan ploppen ze er in no time uit, en om het overige verkeer te waarschuwen gaan bovendien de alarmlichten onmiddellijk aan. De beugels weer laten zakken is een vervelende klus want het knopje hoofdsteunen laten zakken werkt namelijk niet als de hoofdsteunen in een noodgeval zijn opgestegen. Je moet met een speciaal meegeleverde schroevendraaier aan de gang.

Lichtvoetig
Voorin ligt de 3,2-liter V6-motor die in bijna alle Mercedes-modellen te krijgen is of was. De CLK 320 is lichtvoetig en altijd in voor een spelletje. Als je het pedaal intrapt, schakelt hij meteen terug en zet het op een brullen. De honderd staat na 8,7 tellen op de klok en alle tussensprints worden in heel redelijke termijnen afgewerkt. De keerzijde van deze soepele motor is een vrij pittig testverbruik van 1 op 7,3. Dat de CLK Cabriolet riant meer dan 1.600 kg weegt, voel je wel als je de bocht in gaat. Niet dat hij van z'n spoor afwijkt of dat 'ie gaat hangen, maar je voelt dat er behoorlijk wat gewicht aan het stuur hangt – 125 kg meer dan bij de Coupé.
De besturing is trouwens een tikkie afstandelijk en aan de zware kant. De stijfheid van de carrosserie is bij cabriolets nog wel eens een zwak punt, maar de CLK is bijzonder stevig. Wie gaat sparen voor deze CLK 320 Cabriolet, moet minstens 75.400 euro opzij leggen. Dan ontbreekt het je aan weinig. De auto heeft dik 16-inch lichtmetaal en laagprofielbanden, automatische airco, stoelverwarming en standaard leer. Op de 3,2-liter V6 is een automatische vijfbak de enige transmissiemogelijkheid.
Een punt van kritiek zijn de stoelen. Die zitten heus heel behoorlijk, en ze zijn goed instelbaar, maar de verstelling van de rugleuning is voor iedereen onbereikbaar. Die zit namelijk ingeklemd tussen de stoel en de middenarmsteun en je kunt er domweg niet bij. Dat dit níemand is opgevallen ten tijde van de ontwikkeling van de CLK Cabriolet is en blijft natuurlijk volledig onbegrijpelijk.