Kia Cerato 2.0 CVVT EX (2004)

De Koreaanse merken mikken op de prijsbewuste automobilist, die veel waar voor zijn geld eist. Wel, die zit hier helemaal gebeiteld. Voor nog geen 21 mille heb je een Kia Cerato 2.0 EX met tweelitermotor en automaat, climate control, gordijnairbags en noem het arsenaal aan opties maar op. Een vergelijkbare Astra zou op z'n minst vijf mille meer kosten. Zo op het eerste gezicht ziet de Kia er helemaal niet gek uit. Een vlot gelijnde koets die er goed afgewerkt uitziet. Dat geldt ook voor het interieur. De gebruikte materialen halen echter niet het niveau van de Europese marktleiders. Maar het steekt allemaal goed in elkaar en roept geen afkerige gevoelens op. Net zo min als lust of begeerte overigens. De kwaliteit van het meubilair is goed, maar een iets vrolijker stofje zou het geheel wel wat ophalen. Zowel voor- als achterin biedt de Cerato voldoende ruimte.

Erg stil
Op de raamstijlen prijkt overal het opschrift 'airbag', waaruit we opmaken dat er ook bij een zijdelingse crash luchtgordijnen  naar beneden zakken. Een voorziening die is voorbehouden aan de EX-versie. Eigenlijk zouden  veiligheidsverhogende voorzieningen los moeten staan van optiepakketten en gewoon altijd aan boord moeten zijn.

Tijdens de eerste kilometers valt in positieve zin op dat de Cerato erg stil is. Nietalleen het motorgeluid is goed geïsoleerd,  maar ook de banden houden zich prettig koest. Absoluut een comfortverhogende factor, die stilte. Maar de  automaat is een wakker type! De geringste beroering van het gaspedaal doet hem rap terugschakelen. Wordt het volle vermogen van de tweeliter verlangd, dan zet hij een grote  waffel op. In het stuur zijn dan duidelijkaandrijfreacties te bespeuren. Bij volgas wegspurten, trekt de auto naar rechts. Het stuur – niet axiaal verstelbaar – dient alleen om de gewenste rijrichting te bepalen, niet om informatie of enthousiasme  over te brengen aan de man of vrouw op de pedalen. Inderdaad, de besturing doet wollig aan, net als het onderstel. Vering en demping houden het
midden tussen stevig en week, maar de echte verfijning ontbreekt. Bij stevige remacties vanaf hogere snelheid wordt de  Cerato nogal onrustig en zoekerig. In snel genomen bochten doet de Kia het juist verrassend goed: hij verlaat pas na lang aandringen het parcours, maar dan wel luid gillend. Gevaarlijk wordt 'ie nooit. De  koersvastheid tijdens normaal rijden is dik in orde.

Opmerkelijkheden
Bij het inschakelen van de versnelling is het even opletten. Normaal trek je de
pook van een automaat in één beweging van P naar D, maar bij de Cerato schuift
hij door naar de 3, die niet vergrendeld is. Het kwam een paar keer voor dat we pas tijdens het rijden in de gaten kregen dat het pookje niet in D stond. En er zijn nog  meer opmerkelijkheden in de bediening. Zoals de kofferbak met een elektrische ontgrendeling, die zich ook tijdens het rijden laat bedienen. Of de knop van de boordcomputer, die op de middenconsole zit. Een boordcomputer die wél weet of je nog thuiskomt op de huidige brandstofvoorraad, maar die je níet kan vertellen  wat het huidige of gemiddelde verbruik bedraagt. De automatische airconditioning  heeft er wat moeite mee om voor een aangenaam klimaat te zorgen en pas na  lang afregelen is het enigszins naar onze zin. De bedieningsknoppen zijn wel goed  gepositioneerd en zitten ze niet ergens in de diepte weggemoffeld. De kofferruimte heeft een inhoud van 345 liter.