Hyundai Terracan 2.9 CRDi Executive (2005)

De Terracan heeft een krachtpatser in zijn machinekamer. De bijna drie liter metende viercilinder heeft een koppel van 345 Nm bij 1.750 tpm. Die enorme trekkracht bewijst vooral zijn nut als er een paardentrailer aan de trekhaak hangt. Dat deze Koreaan een stevige slok dieselolie lust, zal niemand verbazen. In de praktijk ligt zijn verbruik rond de 1 op 9. Daar staat tegenover dat de prestaties
heel behoorlijk zijn.
Achter de motor ligt een viertrapsautomaat. Als je tot pakweg 80 km/h het aantal keren telt dat 'ie schakelt, kom je op vijf. Dat heeft te maken met de lock-up van de koppelomvormer bij een bepaalde snelheid. Hiermee wordt de slip die een automaat altijd heeft, tot nul gereduceerd. Bij 100 km/h staat de naald van de toerenteller op 2.100, het motorgeluid is dan zo goed als afwezig.
De Hyundai is voorzien van een automatisch inschakelende vierwielaandrijving. Zodra er slip op de achterwielen wordt geregistreerd, gaat er aandrijfkracht naar de voorwielen. Je hebt er dus geen omkijken naar en het rijdt veilig.

Deinen
De Terracan zal zijn loopbaan vooral op de verharde weg slijten; vanuit die optiek beoordelen wij hem dan ook. Door de starre achteras gaat de carrosserie behoorlijk deinen. De automatische vierwielaandrijving is echter een pluspunt, maar je merkt dat het forse gewicht in combinatie met een hoog zwaartepunt je parten speelt. Auto's als deze zijn niet gemaakt om de hoek om te gaan. Afritten en rotondes neem je behoedzaam. Op de snelweg en bij stevige zijwind ben je bijna continu aan het corrigeren. Hij heeft de grootste moeite om binnen de strepen te blijven. Ook spoorvorming laat de Koreaanse terreinbeul niet ongemoeid.

Uiteraard gaan we toch even de zandbak in. De vierwielaandrijving gaat in de lage gearing en de Terracan bijt zich stuk op de eerste zandhoop. Halverwege graven de banden, die ongeschikt zijn voor dit werk, zich vast. Met een aanloop lukt het de top te bereiken. Het koppelrijke karakter van de dieselmotor maakt het klimmen tot een makkie. Zelfs met stationair toerental is hij tot indrukwekkende klauterpartijen in staat. Bij het afdalen is het zaak om in de Hyundai de automaat vast te zetten in stand 'L'. Dan remt 'ie maximaal op de motor af en hoef je het rempedaal niet te beroeren.

Kil
De ambiance in de Terracan doet kil aan. Wanneer je met een passagier praat, weerkaatst het stemgeluid als het ware op de grote hoeveelheid kunststof en leer. De stoelen zijn goed, maar bieden weinig zijdelingse steun; Hyundai beseft dit, want aan de A- en B-stijlen zijn stevige handgrepen geschroefd. De bestuurder beschikt over uitgebreide elektrische stoelverstelling, de passagier moet het zonder stellen. Het stuur is alleen in hoogte verstelbaar.
De bediening roept geen vragen op; wel is het de eerste keer even zoeken naar de cruise control. De hoofdschakelaar zit namelijk in het middendeel van het dashboard... Verder is de snelheidsregelaar vanaf het stuur te bedienen. De opties zijn beperkt, maar van huis uit is 'ie al goed bedeeld. Voor de Terracan, die eigenlijk al 'vol' is, is er alleen een optioneel schuifdak.