Ford Windstar LX (1996)

Er lijkt geen eind te komen aan de golf van ruimtewagens. Ford gaat er stevig tegenaan: uit Amerika komen de Mercury Villager en de Ford Windstar en de Europese Ford-divisie brengt de samen met Volkswagen ontwikkelde Galaxy op de markt. Veel keuze biedt importeur Hessing de Windstar-koper niet: de auto wordt geleverd in twee uitvoeringen, waarvan de LX de meest luxueuze is. De eigenaar in spe moet daarvoor iets meer dan f 81.000 overhandigen.
De Windstar is met een lengte van maar liefst 5,13 meter toegesneden op Amerikaanse omstandigheden. Vergeleken hiermee is de lengte van bijvoorbeeld een Citroën Evasion met "slechts" 4,45 meter heel bescheiden. De grotere lengte gaf Ford wel de mogelijkheid om de Windstar optisch meer personenwagenallure te geven.
Het interieur van de Windstar is minder makkelijk te bereiken door het ontbreken van een schuifdeur aan de linkerkant. Alle vijf de achterpassagiers moeten instappen door de rechter schuifdeur. Ondanks het lengtevoordeel ten opzichte van een gemiddelde MPV is de Windstar van binnen niet zo veel ruimer.
Voorin heeft hij fraaie stoelen met een wegdraaibare middenarmsteun, zogenaamde "captains chairs". Ook op lange ritten geven ze voldoende steun op de juiste plaatsen. Verder is de rijpositie uitstekend en je kunt je linkervoet goed kwijt. Bewegingsvrijheid is er ruim voldoende en je kunt tussen de stoelen door naar achteren wandelen.
Op de tweede rij vinden we ook twee "kapiteins stoelen", met voldoende been- en hoofdruimte, en op rij drie een 3-zitsbank. Hier zit een 1,80 meter metende volwassene (onze bekende testpersoon) met het hoofd tegen het dak en zo"n vijf centimeter vrije ruimte voor de knieën.
Doorgaans blijft er achter de derde zitrij niet veel bagageruimte meer over. De Windstar heeft hier echter voordeel van zijn grote lengte; er kan nog behoorlijk wat bagage mee. Het verticale net in de deuropening is bijzonder handig; als je de achterklep opentrekt, valt losse bagage niet meteen op straat. Het verwijderen van het meubilair kost een aanzienlijk aantal zweetdruppeltjes: de stoelen zijn loodzwaar en over de achterbank zullen we het maar niet hebben.
Het dashboard van de Windstar komt niet massief over; het bovenste deel loopt vanuit het linkerportier in een grote boog naar het rechter. Het onderste deel bevat de licht naar de bestuurder gedraaide middenconsole. Daar vinden we de bediening van de zeer uitgebreide ventilatie en verwarming met standaard airco. Zelfs achter in het dak en de zijwanden zitten uitstroomopeningen. De instrumenten zijn goed af te lezen, maar de knoppen in de middenconsole zitten wat laag. De Ford wordt alleen geleverd met een viertraps automaat met een forse keuzehendel aan de stuurkolom. Voor de aandrijving zorgt een dwars voorin geplaatste V6 met drie liter inhoud. De motor is met zo"n 150 pk krachtig genoeg. Gunstige verbruikscijfers hoef je van deze zware auto met zijn enorme frontaal oppervlak niet te verwachten. Zo rond de 1:8 is normaal in deze klasse en de Windstar wijkt daar niet van af.

Geruisloos

De V6 loopt fraai geruisloos bij constante snelheden, mede door de enorm lange eindoverbrenging waardoor de motor bij 100 km/h net 2000 toeren draait. Bij gasgeven zet hij echter onmiddellijk een flinke keel op, waarbij hij een typisch rochelend geluid voortbrengt.
De Windstar maakt een wat gezapige indruk: wie houdt van een leuk stukje sturen, kiest beter een auto waarvan de wegligging op een hoger plan ligt. Hij veert soepel, daarbij geholpen door luchtvering op de achteras. De remmen werken prima, waarbij in noodgevallen het ABS bijspringt. Wel heeft de Windstar een wat zacht gevoel in het rempedaal.
De uitrusting is behoorlijk uitgebreid: elektrische spiegels en ramen rondom, elektrisch uitklapbare achterzijruiten, centrale vergrendeling, "captains chairs" voorin, getint glas, ABS, twee airbags, airconditioning, een derde zitrij, dubbele zonneklep en drie jaar garantie zijn allemaal standaard.
De nieuwe Ford Windstar kan zich goed staande houden ten opzichte van de Europese concurrentie, ondanks zo links en rechts wel wat Amerikaanse trekjes. Wie niets geeft om de forse afmetingen heeft er een aantrekkelijke auto aan.