Ford Mondeo 1.8 TD Atlantic (1998)

Als een model wordt verkozen tot Auto-1 (door de lezers van AutoWeek en die van de Europese zusterbladen) én tot Auto van het Jaar, is dat nog geen garantie voor een succesvolle carrière. Maar bij de Ford Mondeo worden die eretitels onderschreven door goede verkoopcijfers. In ons land is de Mondeo een van de toppers in de middenklasse en dat is natuurlijk niet voor niets. Daarbij was vooral de concurrerende prijs die je moest betalen voor zijn prima rijkwaliteiten in combinatie met een goede veiligheidsuitrusting doorslaggevend en niet het design. Door de facelift heeft hij niet alleen de moderne Ford-trekken gekregen, maar is hij meteen een opvallende verschijning geworden.
We kozen voor de sedan met de 1.8 turbodiesel in basistrim, omdat juist in de zakelijke middenklasse zo'n rappe diesel populair is. De afgelopen jaren zorgde de 1800 Turbo D voor ongeveer tweevijfde van de Mondeo-verkoop.
De facelift van Ford's middenklasser is gepaard gegaan met enkele wijzigingen aan het onderstel. Nu stond het rijcomfort van de Mondeo al op een hoog niveau, maar er viel toch weer wat te verbeteren. Zo zijn van de voorwielophanging de veerpoten gewijzigd, evenals de dempingskarakteristieken voor en achter. Met verkeersdrempels en kuilen heeft de Mondeo weinig moeite, maar gemene dwarsribbels blijven goed voelbaar. In snelle bochten laat de Mondeo de bestuurder met zijn achterkantje voelen wanneer hij wat te hard gaat. Dat is voor mensen die voorwielaandrijvers gewend zijn misschien even schrikken, maar een pietsje 'gas los' en de auto doet zonder mokken wat je wilt.

Veilig

Ook op het gebied van de veiligheid is de Mondeo opgewaardeerd. Hij is uitgerust twee airbags en met andere gordelspanners, terwijl zij-airbags nu leverbaar zijn. Weliswaar als optie, maar dat geldt ook voor ABS en ABS/TCS (Tractie
Controle Systeem), die voor respectievelijk zo'n duizend en vijftienhonderd gulden in de prijslijst staan. Geen onoverkomelijke bedragen voor wie dit per se hebben wil, maar in ieder geval zou ABS in deze klasse toch tot de standaarduitrusting mogen behoren. Verder zijn er structurele wijzigingen aan de kooiconstructie doorgevoerd, met als belangrijkste toevoeging een balk over de volle breedte achter het dashboard.
Op mechanisch gebied is de Mondeo eveneens op details gewijzigd. Ford heeft de stangen van de vijfversnellingsbak vervangen door kabelbediening, met als belangrijkste verbetering een vermindering van trillingen en geluid. De bak werkt soepel en precies en de verhoudingen liggen zodanig dat je niet al te veel hoeft te schakelen om de 1,8-liter Endura-DE dieselmotor zijn werk optimaal te laten doen.
We kennen deze turbodiesel met interkoeler al uit onder meer de eerste Mondeo, maar Ford heeft hem voorzien van een andere injectiepomp en de laatste motormanagementmodule. De inspuit-timing wordt halfelektronisch gestuurd op basis van de lichthoogte van één van de injectoren. Verder zit de katalysator nu dichter bij het uitlaatspruitstuk en zijn er aanpassingen verricht waardoor de uitstoot van roetdeeltjes en andere schadelijke stoffen aanzienlijk is verminderd.
Na drie tellen voorgloeien kan de 1.8 worden gestart en dan produceert hij dat onmisken-bare dieselgenagel. Overigens verdwijnt dat geluid al snel. De 90 pk sterke turbodiesel trekt vlot en is vooral soepel. Zijn maximum trekkracht van
177 Nm is weliswaar pas bij 2250 tpm beschikbaar, maar bij 1500 tpm begint de turbo al aardig te assisteren. Een andere verdienste van deze motor is zijn rustige loop: met 68 en 70 dB bij 100 en 120 km/h is hij lekker stil.
Verder heeft de wijziging van de stuurinrichting een positieve uitwerking: de Mondeo reageert nauwkeurig op orders die hij via het fijne dikke stuur ontvangt en met zijn korte draaicirkel is hij gemakkelijk te manoeuvreren.
Kortom, de vernieuwde Mondeo is met zijn 1.8 turbodiesel een fijne rijmachine en met zo'n 44 mille redelijk geprijsd. Hij heeft weliswaar niet zo'n overdadige standaard-uitrusting, maar die is al naar gelang het beschikbare budget nog uit te breiden.