Menu
Al sinds haar intrede op de Europese markt kijkt Kia goed naar wat bij andere merken werkt en probeert dat vervolgens in haar eigen modellen toe te passen. Een wezenlijk andere visie dan Citroën dat het liefst zo min mogelijk lijkt op andere merken. Aan de Kia Rio en Citroën C3 om te bewijzen welke insteek het beste werkt.
In een tijd waarin autoconcerns steeds verder uitdijen, wordt het lastiger om de verschillende merken daarbinnen een eigen identiteit te geven, terwijl er onderhuids juist zoveel mogelijk homogeniteit blijft om de kosten te drukken. Vraag het maar aan Volkswagen, dat met de vorige Golf/Leon de situatie creëerde dat je gevoelsmatig dezelfde auto kreeg bij Seat, alleen voor minder geld. En nu PSA bezig is om samen met FCA een nieuw moloch te vormen in de vorm van Stellantis, wordt die uitdaging voor de Fransen groter dan ooit. Gelukkig is daar Citroën, al een eeuw lang het merk voor vrijdenkers en anderen die niet bang zijn om met een zo groot mogelijke boog om de geldende norm heen te rijden. De gefacelifte C3 is daarvan een goed voorbeeld. Geen middle-of-the-road vormgeving met een veilig, licht dynamisch weggedrag. Nee hoor, een uiterlijk dat op een parkeerplaats opvalt als een keurslager op een veganistenfeest en een onderstel zo zacht als Franse kaas. Nee, dan de Kia Rio. Ook net gefacelift, maar zo’n beetje diametraal tegenovergesteld. Het uiterlijk is zo onopvallend dat het nooit het langetermijngeheugen in lijkt te gaan, terwijl het zeker niet lelijk is. Het geeft de fundamenteel andere manier weer waarop Kia zijn auto’s ontwikkelt. Goed kijken naar wat werkt bij andere merken en dat emuleren. Zodra dat is gelukt, komt pas de verbetering. Kijk bijvoorbeeld naar de Kia e-Niro, waarmee de Koreanen vooroplopen.
