Chrysler Voyager 2.5 TD SE (1998)

Vergeleken met de oude Voyager is de nieuweling in alle richtingen gegroeid. De Chrysler-ontwerpers hebben een moderne koets getekend, waaraan een uitgebreid onderzoek voorafging naar de wensen van de kopers. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een veel bruikbaarder interieur dan voorheen. De belangrijkste aanwinst is een linker schuifdeur, waardoor de toegankelijkheid aanmerkelijk is vergroot. Hoewel de banken gebleven zijn, kun je meer variëren in het interieur. Voor een vijfpersoons bezetting kun je de middelste bank verwijderen en de achterste driezitter wat naar voren schuiven: veel bagageruimte en een riante beenruimte. Een systeem met uitklapbare wieltjes maakt het hanteren van de onhandig grote banken makkelijker, maar het uit de auto tillen is nog een klusje voor twee man.
Ondanks de grote lengte biedt de Voyager niet veel meer binnenruimte dan kleinere concurrenten. De twee inzittenden op de voorstoelen komen nergens in de knel te zitten. Op de tweede zitrij biedt hij zo'n vijf centimeter vrije ruimte tussen knieën en voorstoel en er is ongeveer drie centimeter speling tussen hoofd en dak. Op deze zitrij is er ook hoogteverstelling voor de gordels. Op de derde rij blijft er voor volwassenen van 1,80 m drie centimeter ruimte voor de knieën en zit je met je hoofd tegen het dak. Daarachter volgt dan nog de flinke bagageruimte. Voor zeven personen is hij echter ontoereikend.

Comfort hoofdzaak
Omdat je zo'n ruimtewagen niet koopt om er continu haaks de bocht mee door te gaan, mag de fabrikant een veer/demper- afstemming kiezen die voor een aangenaam rijcomfort zorgt. Ook de Voyager kan nu wedijveren met de toppers. Met een wat simpeler starre achteras bereikt Chrysler een comfortabele afvering. Het weggedrag heeft daar niet onder geleden, want je kunt goed hard de hoek om. Op gas loslaten in een snel genomen bocht reageert de Voyager niet merkbaar. De besturing geeft rond de middenstand iets minder gevoel dan gewenst. Met een gewicht van een kleine 1800 kg moeten de remmen van de Voyager hard werken en dat merk je. De blokken stinken snel (dat kan overigens weinig kwaad), maar bieden voldoende weerstand. Minder gecharmeerd zijn we van de voetbediende parkeerrem.
Chrysler monteert in de dieselvariant van de Voyager een VM- motor. Het is een 2,5-liter vierpitter die met behulp van een turbo en een inlaatluchtkoeler maar liefst 115 paardekrachten en 262 Nm levert. Toch verschaft de turbodiesel de auto geen flitsende prestaties. Een verklaring moeten we zoeken in het hoge gewicht van de Voyager en zijn lange eindoverbrenging.
De diesel confronteert je met een trillend stuur bij stationair lopende motor en de koude start levert een oorverdovend geratel op. De zware motorbrom ligt ook nogal hinderlijk in het gehoor. Als oorzaak voor de geluidsoverlast valt het karakter van de VM-diesel aan te wijzen en wellicht speelt de plaatsing van de motor ook een rol. Meer geluidsisolatie zou de Voyager een stuk aangenamer maken.
De diesel wordt gecombineerd met een vijfbak, met pook op de vloer. Hierdoor moet je uitkijken niet over pook en bekerhouders te struikelen als je naar achteren wilt.
Door de hoge zit heb je in zo'n ruimtewagen een riant uitzicht over het andere verkeer. De stoelen bieden een goede zit en zijn niet overdreven stug. Standaard middenarmleuningen verhogen het rijcomfort verder. De vlakke bank met te korte rugleuning op de tweede rij biedt minder comfort.
De instrumenten zijn goed te overzien, maar het wat ver naar binnen stekende stuurwiel is even wennen. Ook zijn de schakelaars wat verspreid aangebracht. Voor bergruimte biedt de Chrysler een lade onder de rechter voorstoel, een dashboardkastje en een bakje op de middentunnel.
Voor deze test beschikten we over een Voyager in SE- uitvoering, waaraan een prijskaartje hangt van zo'n kleine f 70.000. Standaard zijn centrale vergrendeling, twee airbags, getint glas, elektrisch bediende ruiten voor en achter, hoofdsteunen op alle zitplaatsen, twee schuifdeuren, elektrisch te ontgrendelen achterklep en verwarmde buitenspiegels.
De inmiddels goed scorende Voyager is een prima ruimtewagen, maar de dieselversie kan nog wel wat verfijning gebruiken.